105. rocznica wymarszu ks. mjr. Ignacego Skorupki do Ossowa

W konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku odprawiono Mszę św. inaugurującą diecezjalne obchody 105. rocznicy Bitwy Warszawskiej. Liturgii przewodniczył bp polowy Wiesław Lechowicz wraz z bp Jackiem Grzybowskim i bp Tomaszem Sztajerwaldem. Modlono się także w czwartą rocznicę śmierci abp. Henryka Hosera. Uroczystość nawiązywała do wydarzeń z 13 sierpnia 1920 r., gdy kapelan Wojska Polskiego ks. Ignacy Skorupka wyruszył z ochotnikami 236. Pułku Legii Akademickiej z warszawskiej Pragi na front do Ossowa.

We Mszy uczestniczyli wierni, wspólnota Totus Tuus, Rycerze Jana Pawła II oraz liczne poczty sztandarowe. Oprawę muzyczną zapewnił Konkatedralny Chór Kamionek pod dyrekcją Jolanty Janczuk-Tyszkiewicz.

W homilii bp Lechowicz podkreślił, że najważniejszym drogowskazem w życiu ks. Skorupki była wierność – Bogu, człowiekowi i Ojczyźnie. – Ksiądz Skorupka był wierny Panu Bogu. Kiedy jeden z jego kolegów odszedł z kapłaństwa, pisał: „Dla ludzi żyć, by trafić do Boga” – przypomniał.

Zdaniem hierarchy, ks. Ignacy Jan Skorupka odkrył w swoim życiu powołanie do służby kapelana żołnierzy najbardziej narażonych na śmierć, godnych uznania i wsparcia. Kilka razy prosił biskupa o zgodę na podjęcie tego zadania. Swoją wytrwałością udowodnił, że jest świadomy i zdeterminowany, by wypełnić swoją misję – powiedział.

Przywołał też moment śmierci kapelana, który poległ pod Ossowem 14 sierpnia 1920 r. oraz jego pogrzeb, który odbył się z żołnierzami, idącymi do walki w pierwszym szeregu. – Czy dziś nie potrzebujemy takich oficerów, ludzi, którzy odznaczają się heroiczną wiernością? Dzięki takim bohaterom utrzyma się nasza Ojczyzna – dodał.

Na zakończenie uroczystości proboszcz ks. Dariusz Szczepaniuk podziękował biskupowi polowemu i złożył życzenia żołnierzom z okazji zbliżającego się Święta Wojska Polskiego.

Ks. Ignacy Jan Skorupka – bohater „Cudu nad Wisłą”

Urodził się 31 lipca 1893 r. w Warszawie, ochrzczony w parafii Wszystkich Świętych. Jego ojciec Adam Jan Skorupka był urzędnikiem, matka Eleonora – córką powstańca styczniowego. W dzieciństwie chętnie bawił się w wojsko, co nie uszło uwadze rosyjskich władz zaborczych.

W 1909 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie. Zapamiętano go jako pilnego i rozmodlonego kleryka. Od 1914 r. studiował w Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Piotrogrodzie, gdzie założył kółko literackie „Polonia”. W styczniu 1916 r. bp Jan Cieplak udzielił mu święceń kapłańskich.

Początkowo pracował na parafii, opiekował się harcerzami i dziećmi polskimi na zesłaniu w guberni czernihowskiej, organizował teatr i wspierał uchodźców. Po powrocie do Warszawy został notariuszem i archiwistą kurii, a jednocześnie pomagał siostrom Franciszkankom Rodziny Maryi w pracy z podopiecznymi.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej kilkakrotnie prosił o skierowanie na front. Ostatecznie, po apelu marszałka Józefa Piłsudskiego o kapelanów, bp polowy Stanisław Gall mianował go kapelanem w duszpasterstwie garnizonu na Pradze. Ks. Skorupka towarzyszył żołnierzom w koszarach, na dworcach i na polu bitwy.

13 sierpnia 1920 r. odprawił ostatnią Mszę w kaplicy na cmentarzu kamionkowskim. Dzień później, idąc w pierwszym szeregu z krzyżem w ręku, zginął pod Ossowem. Pośmiertnie awansowany do stopnia majora, odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości, w 2010 r. uhonorowany Orderem Orła Białego. Jego postać upamiętnia obraz zamówiony przez papieża Piusa XI, znajdujący się w kaplicy papieskiej w Castel Gandolfo.