40-lecie święceń kapłańskich w gorzowskiej katedrze

„W życiu kapłańskim tak istotną rzeczą jest trwanie przed Panem”– mówił bp Tadeusz Lityński zwracając się do księży diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, którzy 26 maja obchodzili w gorzowskiej katedrze jubileusz 40-lecia święceń kapłańskich. Jubileuszowej Mszy św. przewodniczył bp Tadeusz Lityński, który na wstępie podziękował kapłanom za ich wieloletnią posługę.

Odniósł się także do fragmentu z Dziejów Apostolskich i podróży podróż morskiej Apostołów i przybycia do Filippi. Podkreślił, że misjonarze udali się najpierw za bramę nad rzekę, gdzie – jak sądzili – było miejsce modlitwy. – Ten szczegół jest bardzo ważny dla naszej, duchowości kapłańskiej. Ile razy przecież w naszym życiu, tak samo jak Paweł wraz towarzyszami, przybywaliśmy w całkowicie nowe miejsca, nowe wyzwania, gdzie nikogo nie znaliśmy, by właśnie wśród tych osób posługiwać – zauważył biskup.

– Ile razy nasza codzienność zostaje niejako zaskoczona przez to, czego nie zaplanowaliśmy, czego nie wybraliśmy, a co niejednokrotnie zdaje się przekraczać nasze siły i umiejętności. Bardzo ważne, abyśmy w tych „nowościach” zawsze najpierw udali się na „miejsce modlitwy”. Zawsze rozpoczynali od odkrycia, że w tych wszystkich miejscach, relacjach, wyzwaniach jest już Bóg. Ten, który nie tylko nas posyła, ale co ważne towarzyszy nam i nas umacnia. Dlatego w życiu kapłańskim tak istotną rzeczą jest trwanie przed Panem! – dodał.

Kaznodzieja nawiązał także do postaci Lidii z Tiatyry, która została ochrzczona wraz z całym swoim domem. – Myślę, drodzy Bracia, że to druga lekcja na Wasz Jubileusz, na naszą posługę duszpasterską. Umieć w osobach, które żyją wokół nas, w naszych wspólnotach parafialnych, dostrzec łaskę Jezusa, zaszczepioną w ich sercach – zauważył bp Lityński.

– Może nieraz ulegamy tej pokusie, by bardziej dostrzegać tych, którzy nie są z nami, a nawet zdają się być przeciw nam. Może po latach posługi w tych samych miejscach brakuje nam już takiego wzroku na naszych parafian, by zachwycić się w nich tym, co Boże, gdy wydaje się, że doskonale już ich znamy i tyle o niech moglibyśmy powiedzie. Dlatego sprawując Eucharystię, czytając słowo Boże, możemy z tej perspektywy spoglądać na drugiego człowieka – nie swoimi oczami, ale wzrokiem Pana, który patrzy nie tyle na nas przez pryzmat grzechu i słabości, ale przez pryzmat łaski, którą rozlewa w naszych sercach. Tego wzroku uczy nas także adoracja, tak istotna dla troski o życie duchowe księdza – dodał.

Kapłani wyświęceni przed 40 laty to: ks. Grzegorz Białobłocki, ks. Zbigniew Bujanowski, śp. ks. Zbigniew Cieszkowski, śp. ks. Zygmunt Czepirski, ks. Jerzy Filipkowski, ks. Andrzej Jancia, ks. Andrzej Konował, ks. Stanisław Łukieńczuk, ks. Sławomir Malinowski, śp. ks. Mirosław Mazguła, ks. Mieczysław Mikołajczak, śp. ks. Ryszard Mulawa, ks. Wiesław Penczonek, ks. Jerzy Piasecki, ks. Eligiusz Piotrowski, ks. Jan Płócienniczak, ks. Zbigniew Samociak, śp. ks. Sławomir Sawicki, ks. Jan Sobolewski, ks. Stanisław Stefańczyk, ks. Andrzej Szkwarek, śp. ks. Andrzej Tarabuła, ks. Zbigniew Walaszek, ks. Marek Walczak, ks. Mirosław Werłos, ks. Adam Wijatkowski.

Wspomnienia sprzed 40 lat są wciąż żywe i ten dzień wciąż inspiruje. – Nasz rocznik jest o tyle szczególny, że jesteśmy ostatnim rocznikiem wyświęconym przez bp. Wilhelma Plutę. Mamy szczególną cześć wobec sługi Bożego – podkreśla ks. Zbigniew Samociak, prepozyt Gorzowskiej Kapituły Kolegiackiej i proboszcz parafii pw. św. Wojciecha w Gorzowie Wlkp.

Przed rozpoczęciem Eucharystii kapłani przy grobie sługi Bożego – bp. Wilhelma Pluty odmówili modlitwę o jego beatyfikację.