40. rocznica poświęcenia jednej z najważniejszych bielskich świątyń

40. rocznica poświęcenia kościoła pw. św. Maksymiliana Kolbego w bielskich Aleksandrowicach była okazja do dziękczynnej modlitwy w świątyni. Bp Piotr Greger przewodniczył 24 października uroczystej liturgii. Hierarcha podkreślił, że wielki rozdział historii budowy tego z jednego najważniejszych bielskich kościołów to przede wszystkim dzieje ludzi.

Biskup pomocniczy przypomniał, że starania o uzyskanie zgody na budowę nowego kościoła w bielskiej dzielnicy Aleksandrowice rozpoczęły się przed prawie 100 laty. „Temat wrócił po drugiej wojnie światowej z zamiarem budowy kościoła w okolicach Hulanki, czyli skrzyżowania głównych dróg dzielnicy Aleksandrowice. Ówczesne władze nie wyraziły zgody; co więcej, zabrano teren przeznaczony do budowy i bezprawnie skonfiskowano bankowe oszczędności nagromadzone dla tego celu przez ludzi, którym sprawa kościoła była bliska sercu” – zwrócił uwagę, kontynuując relacjonowanie kolejnych prób wybudowania świątyni w Aleksandrowicach w czasach, gdy zaczęły powstawać bloki mieszkalne dla pracowników bielskich zakładów włókienniczych oraz Bielskiej Fabryki Samochodów Małolitrażowych.

„W sprawę zaangażował się ks. Franciszek Żebrok – ówczesny proboszcz parafii św. Mikołaja, ale i jego zabiegi okazały się nieskuteczne. Dopiero zdecydowana postawa biskupa katowickiego Herberta Bednorza przyniosła długo oczekiwany rezultat, kiedy w roku 1972 uzyskano zgodę na budowę 4 nowych kościołów: w Katowicach (na Osiedlu Tysiąclecia), Tychach, Jastrzębiu Zdroju i Bielsku-Białej” – sprecyzował biskup.

Hierarcha wspomniał, że wielki rozdział historii budowy to przede wszystkim dzieje ludzi, którzy „zabiegali o ten kościół, budowali go, troszczyli się o niego i po dziś czują się za niego odpowiedzialni”. „Bogu niech będą dzięki za 40 lat nieprzerwanej obecności Boga w tym miejscu, gdzie człowiek doświadcza spotkania ze swoim Stwórcą i Zbawicielem” – dodał.

Zdaniem kaznodziei, rocznica poświęcenia kościoła pozwala oczyma wiary spojrzeć ku przyszłości. „Na terenie parafii aleksandrowickiej jest sporo obiektów o różnym charakterze, ale kościół parafialny jest tylko jeden. Ta jedyność i niepowtarzalność dowodzą, że w tym miejscu bije niewyczerpane źródło Bożej łaski, które pozwala człowiekowi na realizację swojego powołania” – zapewnił.

Kamień węgielny pod budowę świątyni w Aleksandrowicach wmurowano 10 grudnia 1978 r. 7 listopada 1980 r. erygowano parafię pod wezwaniem błogosławionego wtedy jeszcze Maksymiliana Kolbego. Kościół, nawiązujący kształtem do szałasu, poświęcono po czterech latach budowy – 24 października 1982 r. Świątynię zaprojektował bielski architekt Stanisław Gawlas.

Pierwszym budowniczym aleksandrowickiego kościoła był śp. ks. Janusz Śleziona, a jego pomocnikiem i odpowiedzialnym za wykończenie budowy – ks. Zenon Mierzwa. Ten ostatni został proboszczem wspólnoty parafialnej. Od ponad 17 lat dzieło budowy kościoła kontynuuje ksiądz prałat Stanisław Wawrzyńczyk.