400-lecie obecności karmelitów bosych w Przemyślu

Klasztor karmelitów bosych w Przemyślu obchodzi 400-lecie istnienia w tym mieście. – To nie mury stanowią o wielkości miejsca, lecz ludzie, którzy je zamieszkują i swoim życiem świadczą o sile Ewangelii – stwierdził w liście jubileuszowym prowincjał karmelitów o. Piotr Jackowski.

Główna Msza św. jubileuszowa została odprawiona 15 października wieczorem, we wspomnienie św. Teresy od Jezusa. Ze względu na kwarantannę, w liturgii – mimo wcześniejszych planów – nie uczestniczyli bp Krzysztof Chudzio i prowincjał o. Piotr Jackowski. Eucharystii przewodniczył o. Andrzej Gut, przeor i proboszcz w latach 1991 – 2008, a homilię wygłosił obecny przeor o. Krzysztof Górski.

„To nie mury stanowią o wielkości miejsca, lecz ludzie którzy je zamieszkują i swoim życiem świadczą o sile Ewangelii, która może przemieniać oblicze ziemi. Taka była obecność pierwszych karmelitów bosych na ziemi przemyskiej” – napisał w specjalnym liście o. Jackowski. Pierwszych przeorów tutejszej wspólnoty określił „prawdziwymi fundamentami tego miejsca”. „Wspominając ich dzisiaj, patrząc w przeszłość, nie wolno nam zapominać o teraźniejszości i przyszłości” – zaznaczył.

Prowincjał stwierdził, że współcześni zakonnicy również są fundamentem dla tych, „którzy tu przychodzą i którzy po nas przyjdą”. Wspomniał, że również jego powołanie zakonne wzrastało w cieniu przemyskiego Karmelu. „Ta dzisiejsza uroczystość jest zatem moją osobistą okazją do wyrażenia wdzięczności Bogu i ludziom, których tutaj spotkałem” – napisał.

Do święta parafia przygotowywała się przez triduum, podczas którego konferencje głosił o. Paweł Ferko, aktualnie przeor klasztoru w Berdyczowie, a w latach 2008-2014 przełożony przemyskiej wspólnoty.

Fundatorem kościoła i klasztoru karmelitów bosych w Przemyślu był wojewoda podolski i starosta przemyski, hrabia Marcin Krasicki. Zainspirowały go do tego płomienne kazania, które głosił pierwszy polski karmelita o. Andrzej Brzechwa. Kościół pw. św. Teresy został konsekrowany w 1630 r.

Pomyślny rozwój klasztoru został przerwany przez i rozbiór Polski. 24 kwietnia 1784 r. dekretem cesarskim Józef II dokonał kasaty klasztoru karmelitów bosych w Przemyślu. Przekazał budynki grekokatolikom, którzy przemienili kościół na cerkiew katedralną, a klasztor na siedzibę biskupstwa tego obrządku.

Karmelici wrócili na to miejsce dopiero w 1946 r. W 1952 r. klasztor został upaństwowiony przez władze komunistyczne, a zakonników wywieziono z niego nocą. Później jednak zezwolono, aby kilku z nich użytkowało niewielką część pomieszczeń klasztornych, dla sprawowania opieki nad kościołem. Pozostała część klasztoru stała się internatem ze szkołą laborantów medycznych. Do 1989 r. mieściły się w nim również inne
instytucje.

W 1991 r. głośny stał się spór o kościół i klasztor pomiędzy karmelitami a grekokatolikami. Rozwiązaniem konfliktu była decyzja papieża Jana Pawła II, który przekazał grekokatolikom pobliski kościół pojezuicki, pozostawiając kościół pw. św. Teresy zakonowi.