50 lat istnienia prowincji poznańskiej sióstr albertynek

Za 50 lat posługi sióstr albertynek prowincji poznańskiej oraz za wszelkie dobro, które stało się ich udziałem, dokonywało się i dokonuje przez siostry, dziękowano dziś w Poznaniu podczas Mszy św. dziękczynnej za pół wieku istnienia Zgromadzenia Sióstr Albertynek Prowincji Poznańskiej.

Uroczystej Mszy św. w poznańskim sanktuarium św. Józefa, który jest patronem prowincji poznańskiej sióstr albertynek, przewodniczył abp Marek Jędraszewski.

W homilii abp metropolita krakowski nawiązał do życia i dzieła św. Brata Alberta.
„Bóg chciał, żeby przenikliwość wzroku św. brata Alberta sięgała głębiej niż barwy świata, żeby umiał patrzeć na biednego człowieka przez pryzmat Bożej miłości, dla którego każdy człowiek, zwłaszcza biedny, pozostaje dzieckiem Bożym” – mówił kaznodzieja.

Zwrócił uwagę na przemianę jego życia, którego punktem kulminacyjnym była praca nad obrazem „Ecce homo”.

„Piłat, przedstawiając ludowi umęczonego i ubiczowanego Chrystusa, powiedział o Nim: „Oto człowiek”. Brat Albert, malując Jego wizerunek, wiedział, że za Jego cielesną powłoką ukryło się bóstwo Syna Bożego” – zauważył abp Jędraszewski.

Metropolita krakowski podkreślił, że w odtrąconym i poniżonym człowieku Adam Chmielowski dostrzegł cierpiącego Chrystusa, stając się bratem Albertem i zakładając zgromadzenie braci albertynów, a potem sióstr albertynek

„Brat Albert wybrał większą wolność, o której pisał Karol Wojtyła w dramacie „Brat naszego Boga”, by być dobrym jak chleb i wydobywać z piwnic i ulic Krakowa biednych i bezdomnych, i czynić z nich wolnych ludzi” – stwierdził kaznodzieja.

Przekonywał, że my dzisiaj też musimy być wewnętrznie wolni jak św. brat Albert, by budować niepodległą ojczyznę.

Metropolita poznański nawiązał też do przybywających do Polski uchodźców wojennych z Ukrainy. Apelował, by przyjmować ich sercem i otoczyć poczuciem chrześcijańskiego braterstwa, z którego wynika poczucie bezpieczeństwa.

„Dzisiaj Pan Bóg żąda od nas otwartych serc, by kochając Go, móc kochać bliźniego” – stwierdził abp Jędraszewski.

Kaznodzieja przypomniał też historię powołania do istnienia prowincji poznańskiej albertynek. „Znamienne, że inauguracja prowincji odbyła się 9 IV 1972 roku w pierwszej siedzibie sióstr przy ul. Ściegiennego. Mszy św. przy łóżku chorej s. Epifanii przewodniczył przeor oo. karmelitów. Ofiara eucharystyczna, z którą łączyło się cierpienie chorej albertynki, była wezwaniem dla sióstr, że trzeba łączyć własne cierpienie z cierpieniem Chrystusa dla Jego Kościoła, bo nie ma innej drogi do zbawienia” – wspominał abp Jędraszewski.

Na zakończenie Mszy św. abp Jędraszewski dokonał ponowienie aktu oddania prowincji św. Józefowi.

W kościele oo. karmelitów zgromadzili się m.in. s. przełożona generalna albertynek Teresa Maciuszek, s. Kamila Laskowska, przełożona prowincjalna Prowincji Krakowskiej, bracia albertyni, kapłani reprezentujący parafie, w których posługują siostry albertynki, oraz wolontariusze wspierający siostry w prowadzeniu poznańskiej jadłodajni przy ul. Ściegiennego.

Zgromadzenie Sióstr Albertynek założył w 1891 roku św. brat Albert. Od początku istnienia charyzmatem zgromadzenia jest pomoc potrzebującym. Siostry w Poznaniu były obecne już w okresie międzywojennym, mieszkały razem z ubogimi w baraku przy ulicy Bukowskiej 2. Kiedy w latach 20. XX w. zapadła decyzja o budowie Międzynarodowych Targów Poznańskich na tym terenie, opuściły stolicę Wielkopolski.

19 marca 1972 r. przełożona generalna s. Emeryka Gaca wydała dekret o powstaniu trzeciej prowincji sióstr albertynek z siedzibą w Poznaniu. Budynek przy ul. Ściegiennego 133 w Poznaniu, gdzie do dziś mieszkają i posługują zakonnice, siostry otrzymały od archidiecezji. W 2000 r. otworzyły jadłodajnię, wcześniej ubodzy jedli przygotowaną i wydawaną przez siostry zupę i chleb na podwórku przy domu.