Sędziszów: 60. rocznica śmierci ks. Łuczyka – pierwszego powojennego dyrektora Caritas kieleckiej

Msza św., wspomnienia, program artystyczny gimnazjalistów i modlitwa przy grobie złożyły się na obchody 60. rocznicy śmierci ks. Mariana Łuczyka – znanego z dzieł miłosierdzia, pierwszego powojennego dyrektora Caritas kieleckiej, filantropa, cenionego spowiednika oraz dziekana i proboszcza w Sędziszowie w parafii św. App. Piotra i Pawła.

Mszę św. zamówioną tradycyjnie przez pamiętających ks. Łuczyka parafian, sprawował ks. Leszek Puchała.

Proboszcz ks. Edward Giemza dziękując za pamięć o swoim poprzedniku, przypomniał, że grupa osób związana z parafią podjęła starania o wyniesienie ks. Mariana Łuczyka na ołtarze. – „Musimy modlić się, pamiętać i zabiegać o to, aby ten proces postępował” – mówił ks. Giemza.

Młodzież z gimnazjum w Boleścicach przedstawiła w kościele program artystyczny, przypominający zmarłego kapłana za pomocą poezji opiewającej obecności aniołów wśród ludzi. Wraz z parafianami Sędziszowa modliło się kilkunastu krewnych ks. Łuczyka, którzy specjalnie przyjechali ze Śląska i z Krakowa.

„Rok Miłosierdzia inspiruje, aby przypominać postać kapłana słynącego z niebywałego wręcz miłosierdzia, którego dobroć, szczodrość i skuteczność w modlitwie obrosły już w legendę” – mówi KAI Małgorzata Kalicińska, nauczycielka z Boleścic.

W Sędziszowie, pomimo 60 lat od śmierci kapłana, wciąż trwa pamięć o nim. Z inicjatywy grupy parafian spisano w ostatnich latach kilkadziesiąt świadectw o posłudze ks. Łuczyka i jego skutecznym wstawiennictwie u Boga w intencji swoich parafian, m.in. chorych. Istnieją kółka różańcowe, założone przez ks. Łuczyka, powstał wielofunkcyjny Środowiskowy Dom Samopomocy Caritas noszący jego imię oraz szkolne koła charytatywne im. ks. Łuczyka. Jest tablica pamiątkowa w kościele ufundowana z inicjatywy parafian i pomnik na cmentarzu. Młodzież uczestniczyła także w konkursie poezji przypominającej posługę ks. Łuczyka. Spisywano również pamiątki po nim w domach parafian.

Marian Łuczyk urodził się 13 IX 1912 w Sielcu w parafii Skalbmierz w rodzinie Jana i Marii z Wójcików. Po ukończeniu gimnazjum w Miechowie, wstąpił w 1931 r. do kieleckiego Seminarium. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bp. A. Łosińskiego w 1936. W 1951 uzyskał magisterium z teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 1936 – 43 pracował jako wikariusz kolejno w: Książu Małym, Olkuszu, Olesznie, Imielnie.

Od 1945 do 1950 był dyrektorem Caritas w Kielcach. Zapamiętano go jako tytana pracy, który „dla siebie nie pożądał niczego” (z relacji współpracownicy – urszulanki s. Popiel). Caritas nie posiadała wówczas żadnej bazy. Już w 1946 r., gdy napływały dary amerykańskie z żywnością i odzieżą, 47 kuchen wydało 1.080.000 posiłków, 123 parafie otrzymały pomoc odzieżową. W koloniach uczestniczyło 1023 dzieci, w półkoloniach 2306. Powstało 26 przedszkoli, Caritas ufundowała 11 stypendiów i 77 zapomóg. W kolejnych latach liczby te wzrastały. Ks. Łuczyk zakładał także internaty, bursy i prewentorium w Rabce.

Po rozwiązaniu Caritas przez władze państwowe, ks. Łuczyk zastępował proboszcza w Szczekocinach. Jako kapłan pełnił także inne funkcje: kierownika diecezjalnego referatu trzeźwości (od 1947), ojca duchowego alumnów w Kielcach (od 1951).

W latach 1952 – 55 pracował w Sędziszowie, jako dziekan i proboszcz w parafii. Zmarł 15 XII 1955r. na plebanii w Sędziszowie, w wieku zaledwie 43 lat. Przyczyną śmierci był rozległy zawał serca.