VIII Marsz Milczenia w Płońsku

VIII Marsz Milczenia, pamięci żydowskiej ludności miasta, która 73 lata temu została wywieziona do Auschwitz, odbył się w Płońsku w diecezji płockiej.

Uczestniczyli w nim Anna Azari, ambasador Izraela w Polsce oraz Joshua Ellis, rabin katowickiej gminy żydowskiej, który współprzewodniczył modlitwie ekumenicznej.

Uroczystości upamiętniające 73. rocznicę likwidacji getta żydowskiego w Płońsku rozpoczęły się na rynku miasta – to stąd wyruszyli Żydzi w kierunku dworca kolejowego, skąd zostali wywiezieni do obozów zagłady. Na stacji kolejowej odegrane zostały hymny Izraela oraz Polski. Anna Azari, ambasador Izraela w Polsce, podziękowała społeczności miasta za to, że „pielęgnuje pamięć o ludziach, którzy tu żyli, pracowali, mieli przyjaciół i bliskich”.

„Co roku spotykamy się na płońskim Marszu Milczenia, żeby przypomnieć Żydów z płońskiego getta, którzy zginęli w obozie Auschwitz-Birkenau, aby odświeżyć wspólną, trwającą setki lat przeszłość Polaków i Żydów żyjących na ziemi płońskiej, których wzajemne więzi zostały brutalnie przerwane podczas II wojny światowej”, mówił burmistrz Płońska Andrzej Pietrasik.

Została także odmówiona wspólnie modlitwa ekumeniczna za zmarłych, przewodniczyli jej rabin Joshua Ellis, rabin katowickiej gminy żydowskiej oraz ks. kan. dr Marek Zawadzki, proboszcz parafii pw. św. Michała Archanioła w Płońsku. Potem ambasador Izraela wraz z burmistrzem Płońska złożyli kwiaty w miejscach pamięci żydowskiej: przy „Lapidarium” oraz przy „Drzewku Pamięci”.

W VIII Marszu Milczenia w Płońsku uczestniczyła młodzież szkolna wraz z nauczycielami, przedstawiciele władz miejskich i powiatowych, lokalna społeczność.

***

Płońsk w diecezji płockiej był przed wojną miastem licznie zamieszkanym przez ludność żydowską. W mieście tym urodził się Dawid Ben Gurion – twórca i pierwszy premier państwa Izrael. Żydzi mieli w Płońsku synagogę, kirkut, szkołę dla dziewcząt, przedszkole, księgarnię. Zajmowali się głównie handlem. Ich nierozerwalnie związaną z miastem historię przerwała II wojna światowa i okupacja niemiecka.

W roku 1940 w Płońsku Niemcy utworzyli getto, obejmowało ono ulice: Warszawską, Krzywą, Pułtuską, Kozią i Wyszogrodzką. Skupili w nim 6 do 8 tysięcy Żydów. Dziennie, z powodu niezwykle trudnych warunków, w getcie umierało nawet 60 osób. Pierwsze transporty ludności żydowskiej do obozów miały miejsce pod koniec października 1942 r. Ostatni pociąg odjechał ze stacji kolejowej w połowie grudnia 1942 r. Więźniowie trafili do niemieckich obozów zagłady. Spośród płońskich Żydów wojnę przeżyli tylko ci, którym udało się uciec i ci, których ukryli płońszczanie, było to zaledwie kilkadziesiąt osób.