Najstarszy kapłan archidiecezji krakowskiej ks. prałat Józef Strączek skończył 101 lat

101 lat kończy dziś najstarszy kapłan w archidiecezji krakowskiej ks. prałat Józef Strączek. Mieszkający na terenie parafii w Porąbce w diecezji bielsko-żywieckiej duchowny urodził się 17 października 1914 roku w Pcimiu.

101-letni kapłan cieszy się znakomitym zdrowiem, ale wspomina, że dużo chorował w seminarium, gdy wstawał wcześnie rano na dźwięk potężnego dzwonu. Przyznaje, że z powodu dolegliwości zdrowotnych pod znakiem zapytania stanęło w pewnym momencie jego kapłaństwo.

Ks. Strączek przyjął święcenia kapłańskie w 1939 roku, a swoją pierwszą pracę duszpasterską rozpoczął w Wilkowicach koło Bielska. Tu zastał go wybuch II wojny światowej. Teren, na którym znajdowała się parafia, został wcielony do III Rzeszy. Znajomość niemieckiego pomogła mu przetrwać wojnę. Proszono go nawet, by odprawiał Msze dla Niemców. W czasie okupacji zdążył zwiedzić Wiedeń i nauczyć się grać na fisharmonii. Dziś wciąż grywa na elektronicznym keyboardzie.

Kolejne placówki duszpasterskie, do których trafił ks. Strączek, to podbielskie Komorowice, Rajcza i Żywiec. W 1957 zaczął pracę w parafii do parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Porąbce. Przez 32 lata był tu proboszczem.

„Nie ma nic gorszego niż zasklepić się w swoich sprawach. To powoduje zniechęcenie. Powinno się żyć życiem dla innych” – zauważa duchowny, który jeszcze niedawno spędzał cały dzień w konfesjonale, spowiadając.

Ks. Strączek wstaje o szóstej rano, by zdążyć na poranną Mszę. Sam sobie robi śniadanie, koniecznie z kawą zbożową. Przyznaje, że wciąż brakuje mu czasu na czytanie ulubionych książek. Ks. Strączek uwielbia fotografować – praktycznie wszystko. Do niedawna własnoręcznie robił też odbitki zdjęć. Nie stroni od oglądania telewizji.

Kapłan podkreśla, że satysfakcja z przeżytego życia jest bardzo ważna. „Trzeba wykorzystać te możliwości, jakie człowiek ma, żeby mieć poczucie, iż człowiek nie zmarnował życia. Trzeba przeżyć życie w sposób pożyteczny dla ludzi. Nie można się kwasić, być samolubem i patrzeć się jedynie w siebie” – konkluduje.