Lublin: sesja z okazji 40 lat badań nad żeńskim ruchem zakonnym oraz doktorat hc dla s. Borkowskiej OSB

Jutro w Lublinie odbędzie się sesja zorganizowana z okazji 40-lecia badań nad żeńskim ruchem zakonnym w Polsce. Będzie ona połączona z wręczeniem tytułu doktora honoris causa benedyktynce s. Małgorzacie Borkowskiej, autorce licznych prac badawczych nad życiem klasztorów żeńskich doby staropolskiej. O pracach sióstr – historyczek zgromadzeń mówi KAI urszulanka, s. Małgorzata Krupecka SJK:

Grupa badaczek żeńskiego ruchu zakonnego rozpoczęła swoją pracę w 1971 r. z inicjatywy Konsulty Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych. Wówczas grupy międzyzakonne rozpoczęły badania pod kierunkiem prof. Jerzego Kłoczowskiego z KUL oraz s. Krystyny Dębowskiej ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących. Obecnie koordynację prac historycznych prowadzi s. dr hab. Agata Mirek ze Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej, która jest pracownikiem Instytutu Geografii Historycznej Kościoła w Polsce na KUL.

Dotychczas większość zgromadzeń opracowało historię swoich wspólnot w okresie przedwojennym i z lat okupacji. Niektóre zgromadzenia miały jednak więcej do zrobienia, gdyż są obecne w Polsce od czasów średniowiecza. Zgromadzenie Sióstr Jezusa Konającego zakończyło już prace nad tym okresem.
Ze strony koordynatorów była kierowana zachęta, aby historyczki zakonne opisały okres okupacji i dwa powojenne lata. W tej serii ukazało się już kilkanaście tomów, zawierających opracowania wydarzeń z tych lat. Od kilkunastu lat trwają pracę nad okresem 1945-1989 i sporo sióstr bada swoje i państwowe archiwa. Prace są w toku, żadne ze zgromadzeń jeszcze nie ukończyło prac.

Sesji będzie towarzyszyć wystawa zatytułowana „Trudne lata. Wielkie dni. Zakony żeńskie w PRL”. Szukałyśmy w naszych archiwach zdjęć obrazujących nasze życie zakonne w warunkach PRL. Wystawa, która zostanie otwarta na KUL będzie pokazana później w kilku miastach w całej Polsce – powiedziała s. Krupecka.

Obecnie jest ponad 100 sióstr – historyczek, opracowujących dzieje swoim zgromadzeń. Wskazane jest żeby każde zgromadzenie miało swoją historyczkę, dokumentującą jego dzieje.
Siostry spotykają się w grupach regionalnych i raz w roku na sesji ogólnej.