Bp Piotrowski: powołanie kapłańskie jest darem i tajemnicą

„Powołanie kapłańskie jest darem i tajemnicą, jest także naszą historią, która trwa w świecie” – mówił dzisiaj bp Jan Piotrowski podczas Mszy św. Krzyżma z udziałem kilkuset kapłanów z całej diecezji, zachęcając braci w kapłaństwie do „wejrzenia w siebie” i bycia „dyspozycyjnym”.

Zaapelował także, aby szczególnie Wielki Czwartek był czasem „odważnego i szczerego wejrzenia w siebie, aby zobaczyć, gdzie jest moje kapłańskie serce, kapłańskie obyczaje i kapłańska posługa”.

Biskup przypomniał m.in. słowa papieża Franciszka wygłoszone podczas rekolekcji kapłańskich w 2016 r., gdy Ojciec Święty zwrócił uwagę na konieczność bycia z wiernymi i dyspozycyjność.

„Łaska sakramentu kapłaństwa wprowadziła nas w przestrzeń działania, gdzie jedynym punktem odniesienia jest Jezus Chrystus” – przypomniał bp Piotrowski, mówiąc o znaczeniu sakramentu kapłaństwa. We współczesnym Kościele kapłan jest „nauczycielem kojącym (…), jest błogosławionym szczepem Pana” – zaznaczył biskup kielecki, zachęcając do odkrywania tożsamości kapłańskiej.

„Odkrywanie tożsamości kapłańskiej nie jest luksusem Wielkiego Czwartku, ale kapłańskim zadaniem” – podkreślał.

„Na kanwie prorockich słów pytajmy, czy my ubogim naszych czasów niesiemy Dobrą Nowinę, czy wyprowadzamy współczesnych więźniów z ich osobistych uwięzień, nałogów, przemocy…? Pytań jest znacznie więcej i są nam potrzebne, aby owocnym w naszym życiu był dar kapłaństwa” – mówił bp Jan Piotrowski.

Zauważył też, że „owocnym czyni go odpowiedź na wezwanie „Idźcie i głoście”. Przestrzegał również przed traktowaniem kapłaństwa „jako atrakcyjnej profesji pośród wielu innych”, przypominając postawy wielu cenionych kapłanów kieleckich, w tym męczenników.

W kontekście pojawiających się niekiedy negatywnych ocen kapłaństwa, biskup przytoczył potoczne powiedzenie, że jedno drzewo padając w lesie czyni wiele huku. „Nikogo w świecie nie upoważnia to do pogardy wobec kapłanów” – stwierdził.

Sobie i braciom w kapłaństwie bp Jan Piotrowski życzył, aby „odnaleźć pierwotną gorliwość, czystość i wspaniałomyślność kapłańskiego serca”. Dziękował za wspieranie misji i modlitwę za kapłanów – szczególnie Grupom Margaretkowym, modlącym się za kapłanów regularnie, w tym raz w miesiącu w Imbramowicach.

Podczas Mszy św. prezbiterzy odnowili przyrzeczenia przyjęte podczas święceń. Biskup dokonał także poświęcenia olei świętych, zabranych następnie przez księży do parafii.