Bp Greger do Domowego Kościoła: zróbcie wszystko, by Pismo stało się Słowem

O tym, że ludzie Ruchu Światło-Życie są szczególnie zaproszeni, aby z ogromną uwagą wsłuchiwać się w to, co Pan Bóg przekazuje poprzez swoje słowo – przypomniał przedstawicielom Domowego Kościoła bp Piotr Greger. Biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej sprawował 30 września Mszę św. dla kręgów Oazy Rodzin z parafii pw. św. Małgorzaty w Bielsku-Białej Kamienicy z okazji ćwierćwiecza jej działalności.

W homilii biskup zachęcił małżeństwa z Domowego Kościoła do trwania w charyzmacie Ruchu Światło-Życie. Zauważył, że Ruch ten dał do ręki „przynoszącą błogosławione owoce praktykę Namiotu Spotkania”. Wyjaśnił, że jest to szczególny czas, kiedy wczytując się w Słowo Boże, mamy okazję „wziąć sobie te treści do serca”.

„Chcę Was zachęcić do tego, nie wymawiajmy się brakiem czasu czy nadmiarem obowiązków; na to spotkanie musi być czas. To słowo ma w nas ‘pracować’, ma się stawać życiem. Niech ono będzie wyznacznikiem wszystkich zadań, punktem odniesienia do oceny naszego myślenia i postępowania” – podkreślił biskup.

„Jako ludzie Ruchu Światło-Życie jesteśmy zaproszeni, aby z ogromną uwagą wsłuchiwać się w to, co Pan Bóg przekazuje poprzez swoje słowo” – dodał hierarcha i zaznaczył, że dwie rzeczywistości – Słowo Boże i Pismo Święte – są sobie bardzo bliskie, ale nie są tożsame.

„Należy uczynić wszystko, co w naszych możliwościach, aby Pismo stało się dla nas Słowem. To ogromnie ważna sprawa, aby Pismo Święte nie było martwą książką, którą postawimy na półce i będzie obiektem osadzania się kurzu. Należy podjąć wysiłek, aby tych kilkaset stron zadrukowanego papieru stało się Słowem Życia. Człowiek bowiem żyje Słowem pochodzącym od Boga; wiara rodzi się ze słuchania tego Słowa, a nie z samego czytania” – zaapelował, przypominając, że chrześcijaństwo nie jest bowiem religią Księgi – jak się określa tym mianem islam – ale jest religią wcielonego Słowa.

Domowy Kościół w kamienickiej parafii powstał i działa od 1992 r. Ruchem opiekuje się w parafii ks. Przemysław Kramarz. Samą wspólnotę Domowego Kościoła powołał w 1973 ks. Franciszek Blachnicki.

Domowy Kościół to małżeńsko-rodzinna formacja świeckich w Kościele, działająca w ramach Ruchu Światło-Życie, czerpiąca z doświadczeń i metod francuskiego ruchu Équipes Notre-Dame.

Istotą Domowego Kościoła jest duchowość małżeńska – dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Wspólnota ma pomóc w budowaniu prawdziwej jedności, co sprzyja wychowaniu dzieci w duchu chrześcijańskim.

Duchowość małżeńska proponowana w ramach Domowego Kościoła jest realizowana poprzez przyjęcie elementów formacyjnych nazywanych zobowiązaniami – darami. Są to: codzienna modlitwa osobista, czytanie Słowa Bożego, codzienna modlitwa małżeńska, codzienna modlitwa rodzinna, comiesięczny dialog małżeński, uczestnictwo w rekolekcjach formacyjnych, a także systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną.

Kręgi Domowego Kościoła obecne są we wszystkich diecezjach w Polsce, a także m.in. w Niemczech, Austrii, na Słowacji, Ukrainie, Białorusi, oraz w USA i Kanadzie.