Lubelska Debata Dwóch Ambon o reformie Kościoła

O różnych obliczach reformy Kościoła dyskutowali uczestnicy „Debaty dwóch ambon”: dominikanin o. Paweł Krupa oraz luterański pastor Marek Uglorz. Spotkanie odbyło się tradycyjnie w klasztorze lubelskich dominikanów. Okazją do debaty jest Międzynarodowy Kongres Ekumeniczny „Lublin – miasto zgody religijnej”.

Jako pierwszy, głos zabrał ks. dr hab. Marek Uglorz z Chrześcijańskiej Akademii Teologiczne w Warszawie. Zwrócił uwagę, że istnieje różnica pomiędzy pojęciem reformacji a rewolucji: „To, co reformujące bywa postrzegane za złe, bo burzy stare istniejące schematy. Bardziej ufa się rewolucji, ponieważ jej źródło tkwi w przeszłości, w kompleksach i frustracjach. Reforma jest ruchem z góry, jak ufamy, z inspiracji Ducha Bożego”.

Duchowny luterański za czołowego reformatora w dziejach świata uznał Jezusa Chrystusa, którego nazwał „najbardziej niepobożnym Żydem swoich czasów”. Jego zdaniem, śmierć Jezusa była spowodowana wyjściem z istniejących schematów. „Dla Niego to, co stare nie mogło dalej istnieć, tej rzeczywistości nie dało się już naprawić” – tłumaczył pastor.

Jako główny problem Kościoła, ks. Uglorz wskazał zbytnią instytucjonalność, dla której przeciwwagą mogłoby być docenienie „proroków i charyzmatyków”. Jego zdaniem, prawdziwa reforma Kościoła rozpocznie się wtedy, kiedy chrześcijanie przestaną próbować żyć jak Jezus, ale zaczną żyć w Jego duchu. „Czasami traktujemy Chrystusa jak Yeti, który zostawia ślady na śniegu i próbujemy go po nich tropić. Tak się nie da, bo zmieniły się czasy, w których żyjemy” – powiedział protestancki teolog.

Były dyrektor Instytutu Tomistycznego, o. Paweł Krupa OP swoje wystąpienie poświęcił historycznym postaciom, które w swoim życiu podjęły się reformowaniu Kościoła: św. Franciszkowi z Asyżu oraz św. Dominikowi Guzmanowi.

Według dominikanina, głównym powodem, dla których założono zakony żebracze było „głębokie zdegustowanie i rozczarowanie” sytuacją współczesnej Europy. Założyciele nowych zgromadzeń odczuwali głęboki ból z powodu zachowania Kościoła w tamtym okresie. „Obaj zareagowali w najbardziej radykalny sposób, bo podjęli próbę reformacji samych siebie. To, że zaczęli gromadzić się przy nich inni ludzie, było efektem właśnie tej decyzji o przemianie własnego życia” – powiedział mediewista.

Zakonnik odwołał się również do mało znanej postaci Jana Milicza z Kromieryża, który działał w XIV wieku w Czechach. Tłumacząc duchową drogę czeskiego kapłana, zwrócił uwagę na jego działalność ewangelizacyjną wśród praskich prostytutek. „Po dwóch latach głoszenia kazań, zamienił dzielnicę rozpusty na coś w rodzaju otwartego klasztoru. Ponadto organizował im codzienną Eucharystię, co na tamte czasy było rewolucyjne” – tłumaczył o. Krupa.

Wieczorna debata została zorganizowana na zakończenie pierwszego dnia Międzynarodowego Kongresu Ekumenicznego. W ramach trwającego do wtorku kongresu odbędzie się wiele wykładów i paneli dyskusyjnych. Uczestnicy pochylą się nad trzema kwestiami dotyczącymi historycznej i współczesnej perspektywy prawosławia, katolicyzmu i ewangelicyzmu. Prelegenci zastanowią się także nad znaczeniem chrześcijaństwa, jako daru i drogi dla współczesnych wyznawców oraz nad perspektywą dalszego dialogu ekumenicznego.

Pierwszą Debatę Dwóch Ambon przeprowadzono 17 lat temu. Inspiracją do jej organizacji jest lubelska legenda mówiąca o wykorzystywaniu dwóch przeciwległych ambon do dyskusji między katolikami a wyznawcami innych religii. Chociaż to tylko legenda (mównice powstały w XVIII w.), to faktem jest, że w lubelskim klasztorze w przeszłości dochodziło do debat teologicznych pomiędzy dominikanami a arianami i kalwinistami.