Kielczanie uczcili pamięć Polaków – ofiar masowych egzekucji

Msza św. polowa przy Pomniku Straceń na Stadionie Leśnym, znicze i modlitwa na Cmentarzu Partyzanckim o mogiłach harcerzy, obecność szkół i formacji wojskowych – tak kielczanie uczcili ofiary masowych egzekucji II wojny światowej. Historycy szacują, że na Stadionie Leśnym mogło być rozstrzelanych nawet tysiąc osób.

Zapalanie zniczy i modlitwa w symbolicznych miejscach miały miejsce także pod górą Telegraf oraz na mogiłach harcerzy konspiracyjnej 12. Kieleckiej Drużyny Harcerskiej.

Mszy św. polowej przy Pomniku Straceń na Stadionie Leśnym przewodniczył ks. dr Jerzy Marcinkowski, proboszcz parafii Chrystusa Króla, w obrębie której znajduje się kompleks leśny z miejscem masowych egzekucji. We Mszy św. uczestniczyły delegacje władz miasta, kombatanci, służby mundurowe, Uczniowie Zespołu Szkół im. A. Dygasińskiego i Zespołu Szkół Katolickich Diecezji Kieleckiej, z udziałem ks. dyrektora Jacka Kopcia. Uczestniczyła także Kompania Honorowa Wojska Polskiego.

– To jest miejsce tragedii narodowej. Rozstrzeliwano tutaj i mordowano ludzi w czasie całej II wojny światowej i tuż po niej. Nie wiemy, ile jest tu grobów . To miejsce jest szczególne i dla kielczan powinno być miejscem memorialnym – mówił Michał Daranowski z kieleckiego Ratusza.

Historycznego wprowadzenia do uroczystości dokonał Andrzej Wiatkowski ze Stowarzyszenia Ochrony Dziedzictwa Narodowego. Z kolei Leszek Bukowski z kieleckiej Delegatury IPN zaznaczył, że pierwsze masowe egzekucje odbywały się w tym miejscu już w 1940 roku.

Po Mszy św. przy Pomniku Straceń na Stadionie Leśnym odbył się Apel Pamięci. Później złożono wieńce i kwiaty.
Eucharystia w intencji pomordowanych na Stadionie Leśnym, ale i ofiar agresji ZSRR na Polskę, jest sprawowana przy Pomniku Straceń i w kościele Chrystusa Króla od 2000 r. Drogę do pomnika przez las znaczy szlak kamiennych tablic z inskrypcjami wieszczów polskich – to tzw. „Ścieżka Pamięci”.

W 1939 r. Niemcy zaraz po wkroczeniu do Kielc utworzyli na Stadionie Leśnym jeden z czterech obozów jenieckich dla żołnierzy polskich. Cały teren, będący przed wojną dzielnicą rekreacyjno – wypoczynkową z torem jeździeckim, narciarskim, skocznią, kortami i basenem, stał się dostępny wyłącznie dla Niemców. Masowe egzekucje Polaków dokonywane przez Niemców, rozpoczęte na początku wojny pod nazwą Akcja A – B, były konsekwencją podpisanego przez stronę rosyjską i niemiecką Paktu Ribbentrop-Mołotow 23 sierpnia 1939 r., mówiącego o wzajemnej współpracy w zwalczaniu polskiego ruchu oporu, jak i wyniszczeniu polskiej elity społecznej, intelektualnej i politycznej.

Pierwsza egzekucja na kielczanach na Stadionie odbyła się 26 lutego 1940 r. – Niemcy stracili wówczas 14 osób. Kolejne odbywały się w obrębie lasu na Stadionie przez całą wojnę, m.in. w okolicy strzelnicy sportowej i wojskowej, na zboczach Pierścienicy, na cmentarzu żydowskim, przy drodze na skocznię narciarską, na wyrobisku po piaskowni. Historycy nie ustalili dokładnej liczby zamordowanych na Stadionie Leśnym. Byli to głównie przedstawicieli inteligencji, duchowieństwa, członków ruchu oporu.