Bp Muskus: Miłosierdzie to być albo nie być wspólnoty Kościoła

Wierność Duchowi, wrażliwość na znaki czasu i odwaga, której źródłem jest sam Bóg, to najpewniejsza gwarancja żywotności Kościoła i recepta na jego młodość – mówił bp Damian Muskus OFM podczas Mszy św. inaugurującej obchody Roku Jubileuszowego 800-lecia nieprzerwanej obecności w Polsce sióstr duchaczek. Jak podkreślał, posługa miłosierdzia to sprawdzian wiarygodności chrześcijan.

W homilii bp Muskus mówił, że uczeń Chrystusa ma być człowiekiem miłosierdzia, w przeciwnym razie nie może się nazywać chrześcijaninem. – Miłość przynagla do tego, by wyjść i szukać potrzebujących, by docierać tam, gdzie żyją, by usłyszeć ich wołanie o pomoc, nawet jeśli o nią głośno nie proszą – wyjaśniał hierarcha.

Przypomniał, że programem życia sióstr od początku było miłosierdzie; „miłość, która nie ucieka od potrzebujących, ale garnie się do nich”. – Założyciel zgromadzenia, bł. Gwidon, wiedział, że posługa miłosierdzia jest drogą do Królestwa, jest być albo nie być wspólnoty Kościoła, jest sprawdzianem wiarygodności uczniów Jezusa – mówił.

Krakowski biskup pomocniczy podkreślał, że tym, co najbardziej zadziwia w dziejach zgromadzenia, jest „umiejętność rozpoznawania wyzwań czasu i odwaga, a nawet pewna fantazja, w odpowiadaniu na nowe potrzeby i bolączki”. – Przed wiekami, w czasach, gdy los niechcianych dzieci i samotnych matek był w tragiczny sposób przesądzony, przy szpitalu duchackim powstało pierwsze okno życia, zwane wówczas kołem – przypominał.

Zaznaczył, że świadczą o tym też dzieła prowadzone przez siostry współcześnie. – Tworząc przyjazne i bezpieczne środowiska dla samotnych matek, dla osieroconych dzieci i rodzin w kryzysie, ale także dla cierpiących i odchodzących z tego świata, jesteście oczywistym dowodem na to, że Kościół ochrania zagrożone życie nie tylko u jego początków, ale towarzyszy najsłabszym, schorowanym, niedołężnym i wspiera ich na każdym etapie, aż do końca – mówił.

– Kościół, mimo dwóch tysięcy lat istnienia, jest wciąż młody i dynamiczny, o ile uczniowie Jezusa pozwalają prowadzić się Duchowi Świętemu, o ile nie zamykają się w tym, co było i nie zatrzaskują drzwi przed współczesnością i jej wymaganiami – podkreślał hierarcha. Jego zdaniem, „wierność Duchowi, wrażliwość na znaki czasu i odwaga, której źródłem jest sam Bóg, to najpewniejsza gwarancja żywotności i recepta na młodość”.

Przywołując papieża Franciszka i jego adhortację „Christus vivit” dodał, że młodość w Kościele nie polega jednak na tym, by „zawierać kompromisy ze współczesnością i przemijającymi modami”, ale na umiejętności czerpania ze źródeł: słowa Bożego, Eucharystii i codziennej obecności Chrystusa.

Ogłaszając rok jubileuszowy w zgromadzeniu, matka generalna M. Estera Kapitan podkreślała, że 20 pokoleń sióstr i braci głosiło Ewangelię przez modlitwę, ofiarę życia, pomoc potrzebującym. „Życie naszych Sióstr i Braci było integralnie złączone z życiem mieszkańców Krakowa i kolejnych miejscowości, w których powstawały klasztory o szpitale Ducha Świętego. Nieśli każdemu wiarę, miłość miłosierną, mimo swoich słabości i kruchości ludzkiej kondycji. Dzielili z nimi radości i cierpienia, czas wojennej zawieruchy i radość wolności” – zaznaczyła.

Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia liczy obecnie 200 sióstr, które posługują w 15 klasztorach w Polsce oraz w Afryce, we Włoszech i na Ukrainie. Prowadzą m.in. placówki opiekuńczo-wychowawcze, zawodowe rodziny zastępcze, domy opieki i przedszkola. Posługują w szpitalach, hospicjum, chorym w domach prywatnych oraz dzieciom i młodzieży poprzez katechezę.

Natomiast na misjach w Afryce siostry prowadzą centra medyczne z oddziałami szpitalnymi, przychodniami, ambulatoriami i porodówkami, opiekują się sierotami wojennymi, ubogimi, organizują dożywianie dzieci i prowadzą edukację zawodową (krawiectwo, stolarstwo) i katechizują.