Wakacyjne akcje w Sanktuarium św. Antoniego z Padwy

Obóz jeździecki dla dzieci i młodzieży, warsztaty o roli pszczół dla dorosłych czy nauka języka angielskiego poprzez zabawę dla dzieci – to niektóre zajęcia, które w czasie wakacji organizowane są na terenie Diecezjalnego Sanktuarium pw. św. Antoniego z Padwy w Ratowie (diecezja płocka). – Chcemy aby modlitwa i zajęcia rekreacyjne były czasem wewnętrznego wzrastania i formowania ducha – mówi ks. kan. Bogdan Pawłowski, rektor sanktuarium.

Diecezjalne Sanktuarium pw. św. Antoniego z Padwy w Ratowie jest miejscem wielu wakacyjnych akcji, adresowanych do dzieci, młodzieży i dorosłych. W tym roku wspólnie ze Stowarzyszeniem Ratujmy Ratowo oraz Stowarzyszeniem Krechowiacy zaprasza uczniów do udziału w kilku przedsięwzięciach.

– Sanktuarium, któremu patronuje św. Antoni, to miejsce szczególne, ponieważ zgodnie z duchem franciszkańskim otwiera się na różne formy spędzania wolnego czasu w duchu braterstwa i miłości chrześcijańskiej – uważa Ewa Kozłowska-Głębowicz, prezes Stowarzyszenia Ratujmy Ratowo oraz Bractwa św. Antoniego. – Stąd potrzeba organizacji zajęć, podczas których rozwój duchowy przebiega równolegle z różnymi aktywnościami fizycznymi. Po pandemii zauważyliśmy, że istnieje potrzeba poprawy kondycji fizycznej – podkreśla inicjatorka cyklicznych, wakacyjnych spotkań.

W lipcu i w sierpniu na terenie sanktuarium i zabytkowego zespołu klasztornego zaplanowano między innymi obóz jeździecki z elementami kawaleryjskimi, naukę języka angielskiego poprzez zabawę, warsztaty o roli pszczół w ekosystemie czy zajęcia z profilaktyki uzależnień, ze zwróceniem uwagi na nowe zagrożenia pt. „Narkotyki, dopalacze oraz inne uzależniacze. Nie! Dziękuję! Nie ryzykuję!”. Organizatorzy spotkań starają się realizować holistyczny program rozwoju człowieka.

– Mottem wszystkim wakacyjnych przedsięwzięć organizowanych przez ratowskie Sanktuarium są słowa św. Antoniego z Padwy: „Kto swój rozum wzbogaca doświadczeniem, ten czerpie z samego źródła mądrości”. Chcemy, aby różnorodne doświadczenia: modlitwy, nowych umiejętności, poprawy kondycji fizycznej, kontaktu z końmi, wspólnoty, piękna osiemnastowiecznej architektury i przyrody, stały się dla młodych ludzi radosnym czasem nie tylko odpoczynku, ale też wewnętrznego wzrastania i formowania ducha – mówi ks. kan. Bogdan Pawłowski, rektor Sanktuarium św. Antoniego z Padwy w Ratowie.

Zabytkowy zespół w Ratowie zajmuje wyjątkowe miejsce w historii sztuki. Na jego terenie znajduje się niewielki kościół – rokokowa perła, jedyne na Mazowszu świadectwo teologii franciszkańskiej, utrwalonej w finezyjnych wizjach artystów okresu rokoka, jednego z najciekawszych, a zarazem najkrócej trwających okresów w historii sztuki. Zespół sakralny wraz z plastycznym i architektonicznym wyposażeniem wnętrz i otoczeniem wpisany został do księgi rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego. To jeden z najcenniejszych zabytków w Polsce z tego okresu.

Składają się na niego: kościół murowany z lat 1736-1760, klasztor poreformacki murowany z pierwszej poł. XVIII w., dzwonnica, drewniana z pierwszej połowy XVII w., plebanówka murowana z końca XIX w. oraz mur przykościelny. Od kilku lat trwają prace zmierzające do renowacji do pierwotnego wystroju wnętrza XVIII-wiecznego kościoła. Kościół w Ratowie jest Sanktuarium Diecezjalnym pw. św. Antoniego z Padwy, jego rektorem jest ks. kan. Bogdan Pawłowski.

Na terenie kompleksu znajduje się Ostoja św. Antoniego (rodzaj domu rekolekcyjnego), ponadto prowadzona jest bogata działalność edukacyjna, kulturalna i terapeutyczna. W ciągu roku są w nim realizowane przedsięwzięcia związane z upowszechnianiem dziedzictwa kulturowego północnego Mazowsza czy pokazywaniu „ginących” zawodów, działania z zakresu edukacji przyrodniczej i ekologicznej, zajęcia z hipoterapii i rekreacji konnej.

Ziemia zawkrzeńska (inaczej Zawkrze), to niewielka kraina historyczna Polski na terenie północno-zachodniego Mazowsza, w widłach Łydynii i Wkry. Funkcjonowała jako odrębna jednostka administracyjna od drugiej połowy XIV w. do rozbiorów. Jej historyczną stolicą jest Szreńsk. Nazwa regionu pochodzi od położenia „za rzeką Wkrą”, patrząc z perspektywy macierzystego księstwa płockiego. Przez około cztery stulecia rzeka Wkra stanowiła bowiem granicę między ziemią zawkrzeńską a ziemią płocką, wchodzącymi w skład mazowieckiego Księstwa Płockiego, a następnie województwa płockiego.