Abp Ryś: Boża sprawiedliwość nas kompletnie przerasta

Nam nawet w Kościele jest niejednokrotnie bliżej do myślenia ludzkiego, niż do Bożego myślenia, co jest sprawiedliwe. Ta Boża sprawiedliwość nas kompletnie przerasta – mówił metropolita łódzki abp Grzegorz Ryś w Środę Popielcową podczas pierwszej liturgii stacyjnej w Wielkim Poście, celebrowanej w Sanktuarium Matki Boskiej Zwycięskiej w Łodzi.

Środą Popielcową Kościół rozpoczyna Wielki Post – czas przygotowania paschalnego. W tym dniu w Łodzi rozpoczyna się już tradycyjnie wielkopostne pielgrzymowanie do kościołów stacyjnych. Pierwsza liturgia stacyjna była celebrowana przez metropolitę łódzkiego.

W homilii abp Ryś mówił o tym, aby stawać się sprawiedliwością Boża, która jest zupełnie inna niż sprawiedliwość ludzka. – Trzy grzechy: cudzołóstwo, wyparcie się wiary i zabójstwo były w starożytnym Kościele nieodpuszczalne. Gdy ktoś popełnił których z tych trzech grzechów, pokuta dla niego wynosiła całe życie. Jakby ta kobieta pochwycona na cudzołóstwie, albo św. Piotr, albo św. Dyzma urodzili się dwa pokolenia później, to nie doznaliby takiej łaski, bo nam – nawet w Kościele – jest niejednokrotnie bliżej do ludzkiego myślenia, niż do Bożego myślenia, co jest sprawiedliwe. Ta Boża sprawiedliwość nas kompletnie przerasta. Boża sprawiedliwość jest objawiona i w Starym, i w Nowym Testamencie jako inne imię Miłosierdzia – tłumaczył arcybiskup.

– Jesteśmy wezwani do decyzji, by przyjąć to, że Bóg odpuszcza nam winy, przyjąć to, że Bóg jedna nas ze sobą samym. Mamy dzisiaj taką ofertę, by przyjąć to, że Bóg nas jedna z Nim, ze Świętym, i by się otworzyć na to, co takie pojednanie może z nami uczynić. My możemy stać się tacy, jak ta łaska, której doznajemy, że możemy się stać sprawiedliwością Bożą – podkreślił metropolita łódzki.

Na zakończenie wyjaśnił, że człowiek, który jest obrócony w popiół, jest wezwany przez Boga, by do niego wrócił „tak, jak był na początku stworzenia, kiedy Bóg stwarzał człowieka z prochu ziemi i tchnął w niego Ducha i człowiek stał się żyjący”. – Jak my trzymamy się tylko tego, co ludzkie i stajemy się co raz bardziej spopieleni, to jest moment, gdy wracamy w ręce Boga i On jest w stanie kleić nas na nowo z tego prochu i tchnąć w nas swojego Ducha, byśmy żyli. Podejście do ołtarza, żeby przyjąć popiół na głowę kryje w sobie takie dwa wyznania – jestem jak ten popiół, bo straciłem Twojego Ducha, bo jestem grzesznikiem, ale weź ten popiół w ręce i tchnij swojego Ducha – zakończył.

Na zakończenie liturgii słowa miał miejsce obrzęd błogosławieństwa popiołu i posypania głów popiołem, który jest symbolem uniżenia i pokuty, a połączony jest z biblijnymi słowami: „nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” oraz „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz!”.

Za uczestnictwo w stacyjnej liturgii, brak przywiązania do grzechu ciężkiego, przyjęcie Komunii Świętej i modlitwę na intencje Ojca Świętego, można uzyskać łaskę odpustu zupełnego.

Galeria zdjęć (6 zdjęć)