Bp Jeż: każdy święty jest człowiekiem wyjątkowej, niewzruszonej nadziei

2 lutego w Kościele powszechnym obchodzony jest Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. W tym dniu, w tarnowskiej katedrze, celebrowano Mszę Świętą pod przewodnictwem bp Andrzeja Jeża, który modlił się również za bp. Władysława Bobowskiego, obchodzącego jubileusz 50-lecia święceń biskupich.

Biskup tarnowski podczas kazania przywołał hasło trwającego Roku Jubileuszowego – ,,pielgrzymi nadziei” podkreślając, że ci, którzy przyprowadzają człowieka do Boga, są prawdziwymi pielgrzymami nadziei, to właśnie kobiety i mężczyźni niosący miłość Chrystusa są świadectwem dla innych.

Ordynariusz zwrócił również uwagę na to, co jest istotą życia konsekrowanego oraz osób świeckich. ,,Trwanie w nadziei ma wiele wspólnego z czujnością i pracą nad sobą, czyli z najbardziej błogosławionym wysiłkiem, jaki człowiek może podjąć w doczesności. Pokarmem nadziei jest uczenie się miłości i codzienny trud nawrócenia, podejmowany po to, by myśleć, decydować i kochać na podobieństwo Chrystusa. To jest istota życia zakonnego, życia konsekrowanego, ale też życia osób świeckich. Najważniejszym warunkiem zachowania nadziei jest dorastanie w świętości. Każdy święty jest człowiekiem wyjątkowej, niewzruszonej nadziei” – powiedział biskup Andrzej Jeż.

Uroczysta Msza Święta była również modlitwą w intencji bp. Władysława Bobowskiego, który obchodził 50-lecie święceń kapłańskich. Podczas liturgii, ks. Zbigniew Karas, odczytał uzasadnienie nadania Orderu Odrodzenia Polski.

,,Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda nadał za wybitne zasługi w pracy duszpasterskiej, za osiągnięcia w kształtowaniu formacji duchowej i postaw patriotycznych polskiej młodzieży, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski bp. Władysławowi Bobowskiemu”- przeczytano w uzasadnieniu.

Biskup przywołał również słowa jubilata, zachęcając, aby towarzyszyły one wiernym: ,,Humanum indivinare – „przebóstwiać to, co ludzkie”. Starać się w każdym miejscu, w każdym czasie, w stosunku do każdego napotkanego człowieka, nadawać boży wymiar temu co ludzkie, kruche, słabe i grzeszne”.