400. rocznica powstania Zgromadzenia Księży Misjonarzy

Św. Wincenty coraz bardziej dochodził do wniosku, że trzeba pójść dwiema drogami jednocześnie: poprawić formację duchowieństwa i zrobić coś dla poprawy świadomości religijnej ubogich mieszkańców wsi – wskazał misjonarz św. Wincentego a Paulo ks. Jerzy Rutkowski CM, którego Zgromadzenie 17 kwietnia obchodzi 400-lecie istnienia.

Odpowiedzią św. Wincentego na ubóstwo duchowe wielu ludzi i niski poziom moralny dużej części księży, było organizowanie misji parafialnych i zakładanie seminariów duchownych, a także prowadzenia rekolekcji.

Od przyziemnych do duchowych pobudek

Zanim doszło do założenia Zgromadzenia Misji (znanego też jako Zgromadzenie Księży Misjonarzy lub Zgromadzenie Misjonarzy św. Wincentego a Paulo), św. Wincenty przeszedł już znaczną drogę. „Można powiedzieć, szedł drogą do kapłaństwa z nie do końca szlachetnych pobudek, raczej bardzo przyziemnych. Pochodził z wiejskiej rodziny na południu Francji w Gaskonii, u podnóża Pirenejów, i mówiąc szczerze, chciał po prostu jakoś podnieść status materialny i pomóc swojej rodzinie” – ocenił lazarysta.

Wincenty został księdzem w wieku 19 lat 23 września 1600 r. Przez 17 lat „poszukiwał kariery, wykształcenia”. Ostatecznie został kapelanem ważnej szlacheckiej, francuskiej rodziny de Gondi w Paryżu. Duszpasterzował w należących do nich majątkach. „Wincenty bardzo szybko zobaczył, że mieszkańcy tych terenów są bardzo zaniedbani religijnie, bardzo często nie znają podstawowych prawd wiary, nie znają katechizmu. Co gorsza, zobaczył, że także księża na tych terenach nie świecą przykładem, często są też niedouczeni, nie znają teologii, a nawet nie potrafią ważnie udzielić rozgrzeszenia. Często dają zły przykład swoim życiem” – wskazał rozmówca Polskifr.fr.

Duchowe początki Zgromadzenia

Choć Zgromadzenie Misji formalnie powstało w 1625 r., jego początki sięgają 25 stycznia 1617 r. Jak każdego roku przypadało tego dnia święto nawrócenia św. Pawła. „Rok 1617 nazywany jest rokiem światła w życiu św. Wincentego” – podkreślił ks. Rutkowski.

W styczniu 1617 r. św. Wincenty został wezwany do Gannes do umierającego człowieka, cieszącego się we wsi bardzo dobrą opinią, żeby go wyspowiadać. Stwierdził, że gdyby ten na łożu śmierci nie wyspowiadał się dobrze, groziło mu wieczne potępienie, bo często w życiu zatajał grzechy. „Pani de Godni i św. Wincenty uznali, że trzeba coś zrobić, żeby ratować dusze mieszkańców, często zaniedbanych przez duszpasterzy” – opowiedział ks. Jerzy Rutkowski.

„25 stycznia 1617 roku w Follevile Wincenty wygłosił kazanie na temat spowiedzi generalnej, w którym zachęcał do spowiedzi z całego życia, żeby wyznać również te grzechy, które może zatajało się wcześniej – zaznaczył rozmówca Polskifr.fr. – Mnóstwo ludzi się spowiadało. Musieli przyjechać księża z sąsiednich parafii, żeby pomóc w spowiadaniu. Wincenty przeżył to właśnie jako cud, jako wydarzenie założycielskie Zgromadzenia”. Odtąd w charyzmat powstającego Zgromadzenia wpisały się: głoszenie kazań w parafiach (tzw. misje) i formacja kandydatów do kapłaństwa.

Oficjalne powstanie

„Zgromadzenie rodziło się spontaniczne, święty wokół siebie zebrał księży diecezjalnych, którzy chcieli poświęcić się głoszeniu misji i tworzył zespoły księży, którzy jeździli od parafii do parafii, głosili misje” – zaznaczył ks. Rutkowski.

W latach 1617-1625 roku Zgromadzenie się formowało, a w 1625 św. Wincenty otrzymał wsparcie finansowe od rodziny de Gondi i przeprowadzona została oficjalna fundacja – 17 kwietnia 1625 r. Rok później nowe Zgromadzenie zatwierdził arcybiskup Paryża.

Rozwój

Z biegiem lat Zgromadzenie Misji rozrastało się, powstawały kolejne gałęzie wspólnoty, jak np. Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia (szarytek) w 1633 r. Obecnie do Rodziny Wincentyńskiej, czyli wspólnot zakonnych i świeckich żyjących charyzmatem i przesłaniem św. Wincentego a Paulo, należy ponad 150 instytucji, organizacji, ruchów itp.

Dzisiaj przełożonym generalnym Zgromadzenia Misji jest Słoweniec ks. Tomaž Mavrič CM. Dom generalny został w latach sześćdziesiątych XX wieku przeniesiony do Rzymu, natomiast dom w Paryżu przy ulicy de Sèvres do dziś nosi miano domu macierzystego. „Nie odgrywa już takiej roli jak dawniej, ale symboliczne znaczenie dla Zgromadzenia ciągle posiada” – ocenił ks. Rutkowski i dodał, że w paryskim domu od XIX w. znajduje się też grób założyciela. Obecnym dom zgromadzenia w Paryżu był trzecim w historii domem generalnym. Drugim i najsłynniejszym było Opactwo św. Łazarza, pozyskane za czasów Wincentego, zburzone w trakcie rewolucji francuskiej, od którego księży misjonarzy nazywa się we Francji lazarystami.