Liturgia Wielkiego Piątku Męki Pańskiej w Parafii Katedralnej w Tarnowie

W Wielki Piątek, w Bazylice Katedralnej, wierni wraz biskupem tarnowskim Andrzejem Jeżem oraz biskupami pomocniczymi zebrali się, by wspólnie przeżywać Liturgię Męki Pańskiej. Homilię wygłosił bp Leszek Leszkiewicz. Kaznodzieja wskazał, że aby wejść w tajemnicę śmierci i męki Jezusa, potrzeba duchowego wysiłku. Trzeba wewnętrznej ciszy, obecności i gotowości, by pozwolić Bogu działać w sercu.

Ktoś, kto nie prowadzi życia duchowego, komu nie zależy na życiu duchowym, może w czasie takiej liturgii jak dzisiejsza, będzie zdolny tylko się wzruszyć. Będzie zwracał uwagę na odczucia estetyczne, tradycje. Może będzie przypominał sobie dzieciństwo, ale trudno mu będzie wejść w tajemnicę męki, agonii i śmierci Pana Jezusa – powiedział bp Leszkiewicz.

Duchowny zwrócił uwagę na szczególną wartość pacierza w życiu człowieka. – Są dwa wyjątkowe momenty, kiedy Bóg przychodzi do nas każdego dnia: rano i wieczorem, w pacierzu. Nie chodzi tu o recytowanie formuł, ale o postawę serca. W pacierzu porannym mówimy: Boże, nie wiem, co mnie dziś spotka. Ale powierzam Ci ten dzień. Nie wypuszczaj mnie ze swojej ręki. Brak modlitwy o poranku to często wyraz samowystarczalności: Poradzę sobie sam. Wszystko, co mam, zawdzięczam sobie. Wieczorna modlitwa z kolei jest okazją do refleksji: Dziękuję Ci, Boże, za wszystko, co dziś się wydarzyło. Widzę Twoje błogosławieństwa, ale też moje słabości. Przepraszam – mówił bp Leszkiewicz.

Kaznodzieja przestrzegał również, że brak wieczornego pacierza to sygnał, że nie dostrzegamy już nic, za co warto dziękować. Że nie czujemy potrzeby rachunku sumienia, nie widzimy własnych błędów. To duchowa ślepota.

Pacierz zaczyna się i kończy znakiem krzyża. To nie tylko gest, ale duchowa rzeczywistość, w której zawiera się cała nasza relacja z Bogiem. Dla człowieka wierzącego ten znak to codzienne zawierzenie Bogu – powiedział bp Leszkiewicz.