Abp Mieczysław Mokrzycki zaprasza na 650-lecie metropolii lwowskiej

Serdecznie zapraszam wszystkich – biskupów, kapłanów, osoby konsekrowane, wiernych, a zwłaszcza młodzież, rodziny i dzieci – na uroczystości, które odbędą się 6 września 2025 r. o godz. 12. 00 w Bazylice Metropolitalnej we Lwowie. Pod przewodnictwem legata papieskiego, kardynała Crescenzio Sepe, zgromadzimy się przed ołtarzem Pańskim, aby wspólnie zaśpiewać Bogu Najwyższemu „Te Deum” – „Ciebie, Boże, wysławiamy” – za 650 lat istnienia i rozwoju metropolii lwowskiej w Ukrainie – napisał do wiernych abp Mieczysław Mokrzycki.

„WIERNOŚĆ CHRYSTUSOWI I KOŚCIOŁOWI WCZORAJ, DZIŚ I NA ZAWSZE”

Drodzy Bracia Biskupi!

Umiłowani Kapłani i Osoby Życia Konsekrowanego!

Kochani Siostry i Bracia w Chrystusie!

Z sercem pełnym wdzięczności wobec Boga i głębokiego wzruszenia wobec historii naszej wspólnoty Kościoła, pragnę skierować do Was ten pasterski list z okazji nadzwyczajnego jubileuszu 650-lecia Metropolii Lwowskiej obrządku łacińskiego.

1. Wspomnienie historii – zakorzenienie w wierze

Dnia 13 lutego 1375 roku, bullą papieża Grzegorza XI, została erygowana Metropolia Halicka – pierwsza katolicka metropolia obrządku łacińskiego na ziemiach dzisiejszej Ukrainy. Jej pierwszą siedzibą był Halicz, skąd arcybiskup sprawował jurysdykcję nad nowo utworzoną prowincją kościelną. Z czasem, w związku z rozwojem życia kościelnego i znaczeniem miasta, od roku 1412 siedziba Metropolii została przeniesiona do Lwowa, który stał się sercem Kościoła łacińskiego w tej części Europy.

Lwów, będący jednym z najważniejszych ośrodków religijnych, kulturalnych i intelektualnych, od tamtej pory stał się duchową stolicą licznych pokoleń wiernych. Przez wieki, mimo zmieniających się granic, wojen i prześladowań, Metropolia Lwowska była wiernym świadkiem Ewangelii, domem dla kapłanów, osób konsekrowanych i świeckich, którzy nieśli światło Chrystusa tam, gdzie panowała ciemność. Metropolia Lwowska była ostoją jedności z Kościołem powszechnym i niezłomnego trwania przy Stolicy Apostolskiej.

Wspominając historię wiary na naszych ziemiach, pragnę przywołać również świętych Olgę i Włodzimierza, którzy odegrali kluczową rolę w chrystianizacji Rusi Kijowskiej. Ich wybór drogi wiary zaowocował przyjęciem chrztu w 988 roku i był nie tylko duchowym przełomem, otwierającym Ruś na nowy ład duchowy i społeczny, oparty na prawdzie nauki Jezusa Chrystusa.

2. Znaczenie jubileuszu – dziękczynienie i zobowiązanie

Obchodząc ten jubileusz, nie tylko wspominamy wielką historię, ale przede wszystkim wyrażamy wdzięczność Bogu za to, że pozwolił naszej wspólnocie Kościoła przetrwać i rozwijać się mimo tylu dramatycznych momentów: rozbiorów, wojen, represji, przesiedleń i terroru reżimu komunistycznego.

W czasach powojennych, gdy Kościół łaciński w Ukrainie został niemal całkowicie zepchnięty do podziemia, a jego struktury formalnie zlikwidowane, duch Lwowskiej Metropolii nie zgasł. Kapłani, zakonnicy i świeccy kontynuowali swoją posługę często w warunkach zagrożenia życia. Metropolia Lwowska żyła nadal – w sercach wiernych, w Eucharystii sprawowanej potajemnie, w cichej modlitwie różańcowej. Działo się tak w nielicznych otwartych parafiach na terenie całej Ukrainy, dzięki ofiarnej posłudze duszpasterskiej kilkunastu kapłanów i tysięcy wiernych.

Dziś, gdy możemy publicznie wyznawać wiarę, celebrować sakramenty i wychodzić na ulice z procesjami, musimy pamiętać, że ta wolność została okupiona cierpieniem i świadectwem naszych poprzedników. Jubileusz to czas radosnego dziękczynienia, ale też zobowiązania, byśmy byli wierni Chrystusowi jak nasi ojcowie.

3. Święci i błogosławieni – duchowe dziedzictwo Metropolii

Historia naszej Metropolii to także historia świętości – żywe świadectwo mocy Bożej łaski w życiu konkretnych ludzi, którzy służyli Chrystusowi wiernie na tej ziemi. Wśród nich szczególne miejsce zajmują święci i błogosławieni związani z Lwowem i metropolią lwowską, którzy są dla nas wzorem, inspiracją i orędownikami.

Pierwszym z nich jest błogosławiony Jakub Strzemię, franciszkanin i arcybiskup lwowski, który już w XIV wieku dał przykład gorliwości misyjnej i troski o lud Boży. Obok niego wspominamy świętego Jana z Dukli, pokornego zakonnika i kaznodzieję, który nieustannie wskazywał na Chrystusa w duchu franciszkańskiego ubóstwa.

Nie możemy zapomnieć o świętym Zygmuncie Szczęsnym Felińskim. Jego obecność, była świadectwem wierności Ewangelii, pokory oraz niezłomnej postawy wobec władzy zaborczej. W tym kontekście spuścizna świętego Zygmunta dla Kościoła w Ukrainie to przede wszystkim przykład kapłana, który nie opuszcza ludu w trudnych czasach, ale trwa przy nim, niosąc nadzieję, naukę i miłość bliźniego.

W czasach nowożytnych szczególnym świadkiem Chrystusa był święty Józef Bilczewski, arcybiskup lwowski, który łączył głęboką modlitwę z heroiczną troską o biednych, chorych i porzuconych – zwłaszcza w czasach I wojny światowej. Jego bliski współpracownik, święty Zygmunt Gorazdowski, kapłan, był apostołem miłosierdzia wśród najuboższych mieszkańców Lwowa.

Również wśród kobiet mamy świetlane postacie, jak błogosławiona Marta Wiecka, siostra miłosierdzia, która zmarła, niosąc pomoc chorym i cierpiącym, a także błogosławiona Marcelina Darowska, która całe swoje życie oddała formacji dziewcząt i odnowie życia chrześcijańskiego.

Nie zapominamy również o świętych i błogosławionych oraz o męczennikach za wiarę, którzy w XX wieku odważnie przyznawali się do Chrystusa i trwali w Jego Kościele. Wspominamy ich w pierwszą sobotę września, kiedy to obchodzimy dzień modlitewnej pamięci o nich.

To nasi duchowi przewodnicy, święci tej ziemi – ich przykład niech będzie dla nas przypomnieniem, że świętość nie jest odległym ideałem, lecz możliwą i konieczną drogą każdego ucznia Chrystusa.

4. Ranga wydarzenia – obecność Legata Papieskiego

W sposób szczególny pragniemy przeżywać nasze dziękczynienie w jedności z całym Kościołem powszechnym. Z tej okazji Ojciec Święty Leon XIV posyła do Lwowa swojego Legata Papieskiego, Jego Eminencję Księdza Kardynała Crescenzio Sepe, byłego Prefekta Kongregacji do spraw Ewangelizacji Narodów i późniejszego metropolitę Neapolu, aby poprzez jego obecność podkreślić wagę tego jubileuszu oraz nieprzerwaną więź Metropolii Lwowskiej ze Stolicą Apostolską – także w czasach, gdy ta więź była brutalnie atakowana przez ideologie wrogie Chrystusowi.

Obecność Legata Papieskiego to znak błogosławieństwa i duchowej bliskości Następcy świętego Piotra, który obejmuje miłością pasterską nasz Kościół, zraniony przez historię, ale wierny jak nigdy.

5. Zaproszenie na główne uroczystości – 6 września w Katedrze Lwowskiej

Serdecznie zapraszam wszystkich – biskupów, kapłanów, osoby życia konsekrowanego, wiernych świeckich, młodzież, rodziny i dzieci – na uroczystości centralne, które odbędą się 6 września 2025 roku o godz. 1200 w Bazylice Metropolitalnej we Lwowie.

Pod przewodnictwem Legata Papieskiego, Kardynała Crescenzio Sepe zgromadzimy się przy ołtarzu Pańskim, by wspólnie wyśpiewać Te Deum – Ciebie, Boga, wysławiamy – za 650 lat trwania i rozwoju Metropolii Lwowskiej w Ukrainie.

Niech to będzie dzień wspólnoty, nadziei i duchowego odnowienia. W dobie współczesnych wyzwań – wojny, migracji, kryzysu wartości – nasz Kościół nadal jest wezwany, by być znakiem Bożej obecności i miłości wobec świata.

6. Podziękowanie i błogosławieństwo

Na koniec wyrażam wdzięczność wszystkim, którzy przez wieki tworzyli i nadal tworzą wspólnotę Metropolii Lwowskiej: biskupom, duszpasterzom, osobom konsekrowanym, wiernym świeckim – szczególnie tym, którzy trwali w wierności w czasach najtrudniejszych, ukazując siłę wiary i nadziei.

Niech nasz jubileusz będzie czasem umocnienia tożsamości, pogłębienia wiary i pełnego zaufania Bożej Opatrzności. Niech rozpali w nas pragnienie świętości i gorliwości apostolskiej – byśmy jako Kościół nieśli Ewangelię z odwagą, pokorą i radością.

Zawierzając naszą Metropolię opiece Najświętszej Maryi Panny Łaskawej – Pani Lwowskiej, a także wstawiennictwu naszych świętych i błogosławionych, z serca wszystkim Wam błogosławię: W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Lwów, dnia 15 sierpnia 2025 roku

N. 594

+ Mieczysław Mokrzycki

Arcybiskup Metropolita Lwowski