Prymas Polski o tym, kiedy teologia jest źródłem nadziei

Teologia nie może być nigdy czysto abstrakcyjnym poszukiwaniem, ale musi być zawsze owocem doświadczenia i żywej relacji z Bogiem – mówił 16 września w Gnieźnie abp Wojciech Polak podkreślając, że tylko taka teologia jest znakiem i świadectwem nadziei – teologia, która pomaga w budowaniu bardziej braterskiego i solidarnego świata. Metropolita gnieźnieński przewodniczył rano w katedrze gnieźnieńskiej Mszy św. w ramach konferencji naukowej Towarzystwa Teologów Dogmatyków, odbywającej się w dniach 15-17 września w Gnieźnie. Tematyka spotkania koncentruje się wokół chrześcijańskiej nadziei.

– Nadzieja w sensie chrześcijańskim jest zawsze nadzieją dla innych – przypomniał za papieżem Benedyktem XVI abp Wojciech Polak, zauważając, że jest to nadzieja czynna, „w której utrzymujemy świat otwarty na Boga”. Głosicielami takiej nadziei, albo jak mówi bulla jubileuszowa „wyznawcami życia, które nie ma końca” byli wspominani 16 września w liturgii papież Korneliusz i biskup Cyprian. Był nim także św. Wojciech, u którego relikwii zgromadzili się w roku jubileuszowym dogmatycy.

W kontekście nadziei Prymas nawiązał też do czytanej w liturgii słowa Ewangelii o wskrzeszeniu młodzieńca z Nain. Podstawą i źródłem opisanej w niej nadziei jest współczucie, które papież Franciszek nazywał „soczewką serca”. Nie jest ono nigdy użalaniem się, czy biadaniem, ale uczuciem angażującym, które płynie z serca człowieka. – To język Boga – powtórzył za papieżem Franciszkiem Prymas – podczas gdy językiem człowieka jest często obojętność.

– Można przecież widzieć wiele rzeczy, ale trzymać się na bezpieczny dystans – stwierdził.

– Można nawet doskonale znać i rozważać ludzkie problemy, ale nie szukać dla nich tak rozwiązania. Można formułować chłodne – sine ira et studio – nawet i trafne, a po ludzku bardzo zręczne oceny tego wszystkiego, podejmowane i formułowane również z perspektywy teologicznej i wciąż pozostawać nadal jedynie w sferze jakiś własnych twierdzeń, które nie mają żadnego wpływu na ludzkie życie – kontynuował, powtarzając przypomnienie papieża Leona XIV skierowane do członków Papieskiej Akademii Teologicznej, aby „teologia nigdy nie była jedynie tylko poszukiwaniem czysto abstrakcyjnym, lecz zawsze owocem doświadczenia Boga i żywej relacji z Nim”.

– Tylko wtedy będzie ona prawdziwą teologiczną refleksją wcieloną i zdolną rzeczywiście odpowiadać na potrzeby duchowe, doktrynalne, duszpasterskie i społeczne naszych czasów. Teolog czy teolożka – mówił za papieżem abp Polak – to osoba, która w samym uprawianiu teologii przeżywa misyjne pragnienie przekazywania wszystkim „wiedzy” i „smaku wiary”, aby mogła ona oświecać egzystencję, podnosić słabych i wykluczonych, dotykać i uzdrawiać cierpiące ciało ubogich, pomagać w budowaniu świata braterskiego i solidarnego oraz prowadzić nas do spotkania z Bogiem. Bo tylko taka teologia będzie znakiem i świadectwem nadziei – stwierdził Prymas.

Konferencja teologów dogmatyków potrwa do środy 17 września. W tym czasie uczestnicy wysłuchają kilku wykładów oraz będą mieli okazję zwiedzić zabytki Gniezna. W programie konferencji są m.in. wykłady: prof. dr Beate Kowalski „Nadzieja wbrew wszelkiej nadziei. Duchowe przemyślenia nt. biblijnej nadziei”, ks. prof. dr. hab. Mariana Machinka „Nadzieje i nadzieja. O chrześcijańskiej postawie wobec przyszłości” oraz ks. prof. dr. hab. Jana Szczurka „Kapłaństwo w służbie nadziei”.