Katowice: Debata „Co z Kościołem ubogich po papieżu Franciszku?”

W auli Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach spotkali się jałmużnicy biskupi polskich diecezji. Panel dyskusyjny prowadził Marcin Jakimowicz, dziennikarz tygodnika „Gość Niedzielny”.

– Każdy z nas dorastał do tej posługi. Kiedy do naszej łaźni na kąpiel przychodzi ponad stu mężczyzn, przyznaję, że fizycznie nie jest możliwe, żeby każdemu z osobna poświęcić dostatecznie dużo czasu, zauważyć stu Chrystusów. Warto jednak pamiętać, że każdy z nas we wspólnocie Kościoła jest jałmużnikiem i może się czymś podzielić – przekonywał Paweł Trawka, jałmużnik archidiecezji wrocławskiej. – Jednocześnie oddanie Bogu naszych działań, odnalezienie głębszej motywacji do pomagania pozwala nie rozpamiętywać braku wdzięczności czy chwil, które po ludzku uznajemy za porażkę – mówił ks. Marcin Szczerbiński, jałmużnik archidiecezji warszawskiej. Przyznał, że zdarzają się sytuacje, w których podopieczne Domu Samotnej Matki, gdzie posługuje, powracają „na dawne tory” do przemocowych związków, mimo wielu działań i przedstawionych innych perspektyw.

– Zauważmy jednak morze dobra, które się dzieje dzięki osobom, z którymi współpracujemy, wolontariuszom. Ucieszmy się tym – zastrzegł ks. Marcin Szczerbiński. – Liczy się przede wszystkim uczciwe traktowanie. Do każdego powinniśmy podchodzić bez filtrów „biedny” czy „bogaty” – mówił ks. Mirosław Tosza. – Uczciwość polega też na zaproszeniu ich, żeby dali coś od siebie. Bo bieda, podobnie jak bogactwo, tworzy egoistów. Dlatego bardzo dbamy o jakość przedmiotów, które powstają w naszych pracowniach rękodzielniczych: zależy nam, żeby one się broniły poziomem wykonania, a nie były kupowane z litości, „bo zrobili je ubodzy”. To jest znak, że wzajemnie traktujemy się poważnie – dodał.

– Myślę, że to jest rewolucja papieża Franciszka, który swój pontyfikat skoncentrował na ubogich. W tej kwestii ciągle mamy jeszcze wiele do odkrycia, choćby posługę jałmużników, którzy przecież w Watykanie byli od zawsze. Ale istotne jest też, że tym pierwszym jałmużnikiem był Judasz i że on tę troskę o ubogich pełnił we wspólnocie apostołów. Nie skończył zbyt dobrze, jak wiemy. Dlaczego o tym mówię? Bo to jest zaproszeniem, a jednocześnie też przestrogą: żeby otwierać serce i poszerzać je na potrzeby innych, nie zamykać się w jakichś szablonach – mówiła s. Aldona Skrzypiec, jałmużnik diecezji opolskiej. – Czasem chcemy myśleć o ubogich w schemacie „my – Kościół / oni, ubodzy – poza”. To zapewnia nam poczucie bezpieczeństwa. A przecież Pan Jezus swoim życiem bardzo wyraźnie pokazywał, że miłość chrześcijańska polega na przekraczaniu podziałów – mówił ks. Tomasz Koryciorz, jałmużnik archidiecezji katowickiej.

– Ten czas spotkania był okazją do zobaczenia, jak różnorodna jest nasza posługa: wszyscy działamy w Polsce, każdy ma jednak inny charakter pracy, inne miejsce, inne warunki, w których żyjemy. Ta różnorodność też jest naszym bogactwem – zauważyła s. Aldona. – To było nam bardzo potrzebne, ponieważ posługa jałmużnika nie ma żadnego schematu, nie ma żadnego szablonu. Tutaj mogliśmy się podzielić doświadczeniami, poznać inną perspektywę, z jaką patrzmy na to zadanie i uczyć się od siebie wzajemnie – mówił ks. Mariusz Setlak, jałmużnik diecezji gliwickiej.

W dyskusji wzięli udział jałmużnicy diecezjalni z całej Polski: ks. Marcin Szczerbiński, jałmużnik archidiecezji warszawskiej, ks. Mirosław Tosza, jałmużnik diecezji sosnowieckiej, ks. Mariusz Setlak, jałmużnik diecezji gliwickiej, ks. Tomasz Koryciorz, jałmużnik archidiecezji katowickiej, Paweł Trawka, jałmużnik archidiecezji wrocławskiej, s. Aldona Skrzypiec, jałmużnik diecezji opolskiej.