Leon XIV zapewnił o swej modlitwie za zmarłego rumuńskiego kardynała

„Dziękuję Bogu za przykładne świadectwo tego wiernego syna Kościoła, który nie zachwiał się nawet w czasach prześladowań” – napisał Ojciec Święty w telegramie po śmierci kardynała Luciana Mureşana, skierowanym na ręce administratora Rumuńskiego Kościoła Greckokatolickiego, bpa Cristiana Dumitru Crişana oraz członków Synodu tego Kościoła

Papież zapewnia o swej „bliskości z kapłanami i wiernymi tego greckokatolickiego Kościoła, którego Jego Świątobliwość był ojcem i przewodnikiem, a także z rodziną i wszystkimi, którzy opłakują jego odejście”. Leon XIV przypomniał „trudności i upokorzenia, które znosił z odwagą w latach próby, kiedy to stale służył Chrystusowi w posłudze duszpasterskiej, ryzykując nawet własną wolność”. Jego kapłaństwo, „charakteryzujące się ewangeliczną cierpliwością i poświęceniem”, ujawniło „niezachwianą miłość do Chrystusa i Kościoła, oświecając pokolenia wiernych”. Ojciec Święty powierza duszę zmarłego kardynała „Ojcu niebieskiemu”, ufając, że „zostanie on przyjęty w radości wiecznego Królestwa, w towarzystwie męczenników i błogosławionych Rumuńskiego Kościoła greckokatolickiego”.

Kard. Lucian Mureşan, arcybiskup większy Rumuńskiego Kościoła Greckokatolickiego i metropolita archieparchii Făgăraş i Alba Iulia, zmarł 25 września w wieku 94 lat, po wielu miesiącach choroby.  Urodził się 23 maja 1931 w Ferneziu wiosce, która jest obecnie częścią miasta Baia Mare, jako dziesiąty z dwanaściorga dzieci w rodzinie grekokatolickiej. W okresie dyktatury komunistycznej łączył naukę w szkole tapicerskiej z tajnym przygotowaniem do kapłaństwa. W okresie zasadniczej służby wojskowej skierowany został do szkoły oficerów lotnictwa, ale wydalono go, gdy okazało się, że jest grekokatolikiem i wysłano do budowania elektrowni wodnej w Bicaz.

Kontynuował studium w wyższym seminarium duchownym obrządku łacińskiego, ale w roku akademickim 1958/59 został zmuszony do opuszczenia uczelni, aby uniknąć represji władz wobec innych studentów i władz kościelnych. Znalazł się natychmiast w kręgu osób śledzonych przez osławioną Securitate. Przez rok nie mógł znaleźć jakiejkolwiek pracy. Przez kolejne dziesięć lat pracował jako robotnik w kamieniołomach. Łączył ją z konspiracyjnym przygotowaniem do kapłaństwa. Mimo przeszkód uzyskał licencjat kanoniczny z teologii, a 19 grudnia 1964 roku został tajnie wyświęcony na kapłana przez biskupa Dragomira, dopiero wypuszczonego z więzienia.

Przez kolejne lata tajnie wykonywał posługę kapłańską jednocześnie pracując zawodowo, najpierw we wspomnianych kamieniołomach, a później w zarządzie utrzymani dróg i mostów, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w czerwcu 1990 roku.

14 marca 1990 Jan Paweł II mianował go biskupem Maramureş z siedzibą w Baia Mare. Sakry biskupiej udzielił mu kardynał Alexandru Todea. 4 lipca 1994 Jan Paweł II mianował go arcybiskupem Făgăraş i Alba Iulia z siedzibą w Blaj. 16 grudnia 2005 Benedykt XVI podniósł archidiecezję do rangi arcybiskupstwa większego, a jego samego do godności arcybiskupa większego. Trzykrotnie – od 1998 do 2001, od 2004-2007 i od 2010 wybierany był na przewodniczącego rumuńskiego episkopatu. Był współprzewodniczącym Komisji Wspólnej ds. dialogu Kościoła greckokatolickiego z Kościoła prawosławnego.

18 lutego 2012 roku Benedykt XVI włączył go do Kolegium Kardynalskiego, przydzielając kościół tytularny Sant’Atanasio.

Rumuński Kościół Greckokatolicki jest Wschodnim Kościołem Katolickim sui iuris, pozostającym w pełnej jedności z Kościołem katolickim. Posiada rangę arcybiskupstwa większego i stosuje bizantyjski obrządek liturgiczny w języku rumuńskim. Po podboju Transylwanii przez Habsburgów w 1687 r. podpisano Akt Unii w 1698 r., który został zatwierdzony przez Synod tamtejszego Kościoła 4 września 1700 r. Było to częścią procesu zjednoczenia rumuńskiej ludności prawosławnej z Kościołem katolickim. Obecnie Kościół ten liczy niemal 0,5 mln wiernych.