Oazowy dzień wspólnoty animatorów i diakonii

W Centrum Edukacyjno-Formacyjnym Diecezji Bydgoskiej odbył się dzień wspólnoty animatorów i diakonii Ruchu Światło-Życie. W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele z całej diecezji. Był to czas modlitwy, wspólnoty i refleksji nad tym, jak na co dzień żyć „według Ducha”.

Spotkanie rozpoczęło się 4 października wspólną modlitwą, po której wygłoszona została konferencja ks. Pawła Rybki, poświęcona oazie, jako środowisku życia według Ducha. W wystąpieniu kapłan odwołał się do nauczania ks. Franciszka Blachnickiego, podkreślając, że oaza nie jest tylko ruchem rekolekcyjnym, ale przestrzenią życia chrześcijańskiego, gdzie „człowiek może oddychać Duchem Świętym”. – Brakuje dziś środowisk, w których mogłoby rozwijać się życie Boże. Oaza ma być miejscem, gdzie człowiek doświadcza wspólnoty, modlitwy i wzajemnej troski – stwierdził ks. Rybka.

Po przerwie uczestnicy spotkali się w grupach, by wspólnie spróbować odpowiedzieć na pytanie: „czym jest Eucharystia?”. Rozważania koncentrowały się wokół pytań: jak przeżywam Mszę Świętą, czy rzeczywiście stanowi ona centrum mojego życia? Uczestnicy zgodnie podkreślali, że Eucharystia powinna być czasem świadomego spotkania z Bogiem, bez pośpiechu i rutyny. To właśnie z niej wspólnota czerpie siłę do codziennej posługi i służby innym.

Kulminacyjnym momentem dnia była właśnie Msza Święta, której przewodniczył ks. Szymon Lewandowski. W homilii kapłan wskazał na trzy rodzaje radości, jakie przeżywają uczniowie Chrystusa: z owoców swej pracy, z objawienia danego przez Jezusa oraz z samej relacji z Bogiem. Przypomniał, że Eucharystia jest źródłem i szczytem życia Kościoła, a w niej człowiek zostaje przemieniony mocą Chrystusa. – W czasie Eucharystii nie tylko wspominamy Wieczernik. Chrystus zabiera nas do Wieczernika. To nie pokarm eucharystyczny zmienia się w nas, ale to my przez niego jesteśmy przemieniani . Ksiądz Lewandowski tymi słowami podkreślił, że prawdziwa wspólnota rodzi się właśnie przy ołtarzu. W niej dokonuje się jedność, a każdy chrześcijanin jest wezwany, by Eucharystia stanowiła centrum jego życia.

Po Mszy Świętej uczestnicy spotkali się przy wspólnym obiedzie, który – zgodnie z duchem oazowym – był czasem rozmowy, dzielenia się doświadczeniami i radości ze wspólnego przeżywania wiary. W atmosferze prostoty i wdzięczności podsumowano dzień, który stał się dla wielu przypomnieniem, że Eucharystia i wspólnota to dwa nierozerwalne wymiary życia chrześcijańskiego.