Nadzieja wbrew nadziei – Wspólna Radość Tory 2025

Wspólna Radość Tory – to spotkanie modlitewne, organizowane od ponad 30 lat przez Polską Radę Chrześcijan i Żydów, podczas którego celebrując święto Simchat Tora, czyli Radość Tory, wyraża się wdzięczność za dar Pisma Świętego. Wydarzenie przebiega w tym roku pod hasłem „Nadzieja wbrew nadziei” jest nie tylko okazją do wspólnej modlitwy, ale także do dialogu międzyreligijnego, który od lat buduje mosty między chrześcijanami a Żydami w Polsce. Spotkanie odbędzie się 19 października 2025 roku o godzinie 18:00 w kościele środowisk twórczych przy placu Teatralnym 18 w Warszawie.

– Już po raz trzydziesty trzeci chcemy wspólnie – Żydzi i chrześcijanie – obchodzić Wspólną Radość Tory w warszawskim kościele Duszpasterstwa Środowisk Twórczych. Ta wyjątkowa uroczystość, unikalna w skali globalnej, została zapoczątkowana przez Polską Radę Chrześcijan i Żydów jako przestrzeń wspólnego świętowania słowa Bożego, które nasi żydowscy partnerzy w dialogu nazywają Torą. Zarówno wyznawcy judaizmu jak i chrześcijaństwa celebrują te teksty, studiują je i czerpią z nich inspirację, szukając w nich mocy oraz wskazówek, jak kształtować świat według Bożych zamysłów: świat przepełniony pokojem, miłością i sprawiedliwością. Tegoroczne hasło „Nadzieje wbrew nadziei” wybrano z myślą o trudnej rzeczywistości panującej w wielu zakątkach globu, zwłaszcza w Ziemi Świętej. Musimy poszukiwać źródeł nadziei, które zmobilizują nas do działania na rzecz pokoju – mówi KAI s. dr Katarzyna Kowalska NDS, współprzewodnicząca PRChiŻ.

W programie znajdą się komentarze do Księgi Kapłańskiej 26, które wygłoszą:

•  Helise Lieberman, dyrektorka fundacji Centrum Taubego Odnowy Życia Żydowskiego w Polsce, przedstawi żydowską perspektywę.

•  Kalina Wojciechowska, biblistka i profesorka Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, podzieli się chrześcijańskim spojrzeniem na ten sam tekst.

•  Radosław Ptaszyński, politolog, socjolog, historyk i profesor Uniwersytetu Szczecińskiego, opowie o swojej osobistej drodze do dialogu międzyreligijnego.

Spotkanie uświetni wspólny śpiew i modlitwa.

Wspólna Radość Tory to wydarzenie o głębokim znaczeniu symbolicznym. Od ponad trzech dekad Polska Rada Chrześcijan i Żydów organizuje to spotkanie, aby pielęgnować dialog międzyreligijny i budować wzajemne zrozumienie. Simchat Tora, obchodzone w tradycji żydowskiej jako radosne święto zakończenia rocznego cyklu czytania Tory i rozpoczęcia nowego, staje się w tym kontekście okazją do refleksji nad wspólnymi korzeniami chrześcijaństwa i judaizmu.

Dla tych, którzy nie będą mogli uczestniczyć osobiście, organizatorzy przygotowali transmisję na żywo. Spotkanie będzie dostępne na kanale YouTube warszawskiego Duszpasterstwa Środowisk Twórczych, dzięki czemu każdy zainteresowany będzie mógł dołączyć do wydarzenia z dowolnego miejsca.

„Nadzieja wbrew nadziei” – to hasło, które w tym roku towarzyszy Wspólnej Radości Tory. Organizatorzy zapraszają wszystkich, którzy pragną doświadczyć piękna wspólnej modlitwy, refleksji biblijnej i dialogu międzyreligijnego.

Simchat Tora, czyli „Radość Tory”, to żydowskie święto obchodzone w diasporze zaraz po święcie Sukkot, zwykle w październiku lub listopadzie, zgodnie z kalendarzem żydowskim (22. lub 23. dnia miesiąca tiszri). Jego korzenie sięgają średniowiecza, choć samo świętowanie Tory ma znacznie starszą tradycję, związaną z cyklicznym czytaniem Pięcioksięgu (Tory) w synagogach. W starożytnym Izraelu praktyka publicznego czytania Tory została ustanowiona już w czasach Ezdrasza (V wiek p.n.e.), co opisuje Księga Nehemiasza (8:1-18). Współczesna forma Simchat Tora ukształtowała się jednak w średniowiecznej Europie, szczególnie wśród społeczności aszkenazyjskich.

Święto to celebruje zakończenie rocznego cyklu czytania Tory i rozpoczęcie nowego. W synagogach odczytuje się ostatnią porcję Księgi Powtórzonego Prawa, a następnie, bez przerwy, przechodzi do pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju, symbolizując nieprzerwany związek wspólnoty z Torą. Charakterystycznym elementem Simchat Tora są radosne procesje zwane hakafot, podczas których zwoje Tory są niesione wokół synagogi w tańcu i śpiewie. To czas radości, wspólnoty i wdzięczności za Boże słowo, które jest fundamentem żydowskiego życia religijnego i kulturalnego.

W kontekście historycznym Simchat Tora nabiera szczególnego znaczenia w Polsce, gdzie społeczność żydowska przez wieki współtworzyła tkankę społeczną i kulturalną kraju. Po tragedii Holokaustu i powojennych trudnościach odrodzenie życia żydowskiego w Polsce sprawia, że obchody Simchat Tora stają się także symbolem nadziei i odnowy.