Abp Gądecki: odrodzenie Kościoła dokonuje się zawsze za przyczyną ludzi świętych

„W pierwszą niedzielę po uroczystości Wszystkich Świętych modlimy się, już po raz dwudziesty trzeci, w katerze w intencji kanonizacji błogosławionych oraz beatyfikacji świadków wiary pochodzących z archidiecezji poznańskiej. Prosimy o to Stwórcę, ponieważ jesteśmy przekonani, że odrodzenie Kościoła dokonuje się zawsze za przyczyną ludzi świętych. W Kościele nie da się nic zreformować zwykłymi środkami” – mówił w poznańskiej katedrze abp Stanisław Gądecki.

Abp Gądecki przewodniczył Mszy św. z okazji dnia modlitw o kanonizację błogosławionych i beatyfikację sług Bożych pochodzących z archidiecezji poznańskiej. W Eucharystii uczestniczyli duchowni i świeccy z parafii i ze środowisk, z których wywodzili się kandydaci na ołtarze, ich rodziny i wspólnoty zakonne reprezentujące dzieła, którym patronują. Przed ołtarzem i na ścianach świątyni widniały wizerunki beatyfikowanych oraz świadków wiary, pochodzących z archidiecezji poznańskiej.

W homilii abp Gądecki przypomniał życie i posługę s. Akwili Podskarbi i s. Kajusy Trznadel, urszulanek Unii Rzymskiej, które w czasie wojny, w styczniu 1945 r., w klasztorze w podpoznańskim Pokrzywnie oddały swoje życie, broniąc cnoty czystości własnej i pozostałych sióstr zgromadzenia.

Przypomniał, że w styczniu 1945 roku teren klasztoru w Pokrzywnie znalazł się w samym centrum działań wojennych. Po wkroczeniu Armii Czerwonej siostry były narażone na przemoc ze strony żołnierzy. „W obliczu zagrożenia przebrały się w habity, mając nadzieję, że zakonny strój uchroni je przed napaściami i pijanymi sowieckimi żołnierzami. Gdy wieczorem, około godziny 18, siostry zebrały się na kolację, do domów wtargnęli rosyjscy żołdacy, żądając, by pięć zakonnic poszło z nimi, a w przypadku oporu grozili użyciem broni. Siostry zaczęły uciekać, jedną z nich pochwycił żołnierz. Wtedy siostra Akwila wyrwała ją z rąk bandytów i wypchnęła za drzwi ” – mówił abp Gądecki. Chociaż żołnierz zagroził, że będzie strzelał, „siostra uklękła, ściskając krzyż i wyznając wierność swoim ślubom zakonnym”, wtedy żołnierz strzelił, a siostra Akwila zginęła od pierwszej kuli.

Siostra Kajusa wzięła w obronę młodsze siostry. „Widziano ją, jak szamotała się z sowieckim żołnierzem, co pozwoliło większości sióstr na ucieczkę. Gdy jedna z nich usłyszała strzały i wróciła, zobaczyła siostrę Kajusę z ranami ciętymi na szyi, z wybitymi zębami, zmasakrowaną twarzą i postrzelonym gardłem. Tak siostra Akwila, jak i Kajusa, zginęły w obronie cnoty czystości” – podkreślił abp Gądecki.

Zauważył, że żołnierze Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej popełnili liczne gwałty na Polkach. „Siostry Maria Akwila i Maria Kajusa są przykładem polskich kobiet, które zostały zamordowane przez czerwonoarmistów. Siostry Akwila i Kajusa w czasie ich życia konsekrowanego przygotowały się w jakimś sensie na tę chwilę. Karmione codziennie medytacją słowa Bożego, Eucharystią i wsparciem wspólnoty zakonnej, z dnia na dzień coraz bardziej koncentrowały się na Chrystusie. Nie dziwi więc to, że stały się zdolne bronić swego dziewictwa i czystości, nawet za cenę śmierci. Czystość jest bowiem najszlachetniejszym wyrazem miłości, która czyni z siebie całkowity dar, niczego dla siebie nie zatrzymując” – zauważył.

Zwrócił uwagę, że przykład obu sióstr przypomina nam, a zwłaszcza młodzieży, że „czystość serca, myśli i pragnień jest miłością, która jednoczy człowieka z Bogiem. Urszulanki Akwila i Kajusa stały się żywym uobecnieniem owych panien mądrych z ewangelicznej przypowieści, które wyszły na spotkanie Pana ze zapalonymi lampami”.

Zgromadzeni w poznańskiej katedrze modlili się m.in. o wyniesienie do chwały ołtarzy kard. Augusta Hlonda, Prymasa Polski, ks. Ignacego Posadzego, o. Bernarda z Wąbrzeźna, ks. Wawrzyńca Kuźniaka, ks. Aleksandra Żychlińskiego, ks. Aleksandra Woźnego, o. Euzebiusza Chuchrackiego oraz dr. Kazimierza Hołogi z Nowego Tomyśla.

Siostra Maria Akwila od Trójcy Przenajświętszej urodziła się w Gorzycach Wielkich dnia 28 marca 1909 roku. Mając 22 lata, zgłosiła się do zgromadzenia sióstr urszulanek Unii Rzymskiej w Poznaniu. Zamieszkała w klasztorze w Pokrzywnie, skąd po rozpoczęciu niemieckiej okupacji urszulanki zostały wyrzucone przez Niemców. Zakonnice przeniosły się więc do zabudowań folwarcznych, gdzie musiały podjąć niewolniczą pracę na roli i w gospodarstwie na rzecz niemieckich mieszkańców klasztoru.

Siostra Maria Kajusa od Matki Bożej Pośredniczki Wszystkich Łask urodziła się 25 czerwca 1910 roku w diecezji przemyskiej w miejscowości Kamień. Do sióstr urszulanek Unii Rzymskiej zgłosiła się 13 listopada 1931 roku. Kandydaturę odbyła w Krakowie, a następnie została przyjęta do klasztoru w Pokrzywnie. Po złożeniu ślubów zakonnych pozostała w Pokrzywnie, pracując w tamtejszym gospodarstwie i w pralni.

Obie zakonnice zginęły z rąk żołnierzy sowieckich 25 stycznia 1945 r. Dnia 14 lutego zostały pochowane na cmentarzu klasztornym w Pokrzywnie, gdzie spoczywają do dzisiaj.