„Baranki Boże” – nowa powieść bp. Krzysztofa Nitkiewicza

Nakładem Wydawnictwa Diecezjalnego i Drukarni w Sandomierzu ukazała się najnowsza powieść bp. Krzysztofa Nitkiewicza pt. „Baranki Boże”. Autor ukazuje w niej dramatyczny pejzaż czasu wojny, lęku i cierpienia, ale też niezłomnej nadziei rodzącej się w sercach ludzi.

Bp Nitkiewicz prowadzi czytelnika uliczkami okupowanego przez Niemców Sandomierza i okolicznych miejscowości, pozwala zajrzeć do katedralnego kapitularza, do szpitala Świętego Ducha, a nade wszystko do dusz bohaterów, którzy w obliczu mroku próbują ocalić w sobie człowieczeństwo.

Jedną z postaci tej opowieści jest Rywka, młoda Żydówka, która dzięki odwadze biskupa Jana Kantego Lorka i sióstr zakonnych unika śmierci. Jej los splata się z historią Emila, studenta, uciekiniera spod Gliwic, rozdartego pomiędzy młodzieńczą lekkomyślnością a odkrywaniem sensu ofiary i odpowiedzialności. Wśród nich jest jeszcze postać biskupa Jana Kantego Lorka, odważnego i wiernego pasterza Diecezji Sandomierskiej oraz zawichojskiego proboszcza ks. Ignacego Życińskiego, którzy nie wahają się stawać w obronie prześladowanych Żydów.

Biskup Nitkiewicz splata fakty historyczne z narracją o głębokim zabarwieniu duchowym. Z niezwykłą plastycznością maluje wnętrza katedry przywołując temat fałszywych oskarżeń o mordy rytualne. W ten sposób powieść staje się nie tylko rekonstrukcją przeszłości, lecz także pytaniem o źródła uprzedzeń, o dziedzictwo, które trzeba przezwyciężyć w imię prawdy i pojednania.

Najbardziej poruszającym obrazem w książce jest wizja zakrwawionych baranków wybiegających na zieloną łąkę, z których każdy symbolizuje niewinne ofiary. To nie tylko metafora cierpienia, ale i modlitwa, by ich męczeństwo nie poszło na marne.

„Baranki Boże” to powieść napisana z wrażliwością duszpasterza i wnikliwością prawnika, prowadzi czytelnika od ciemności ku światłu. Pokazuje, że nawet w najbardziej dramatycznych chwilach ludzkiej historii Kościół był miejscem nadziei. To książka, która nie daje łatwych odpowiedzi, ale zostawia w sercu czytelnika echo Ewangelii: tylko prawda i miłość mają moc wyzwolić człowieka.

Biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz prowadzi od wielu lat aktywną działalność literacką – od wspomnień i opracowań kanonicznych po sensacyjno-kryminalne zbiory opowiadań.

Do jego kluczowych dzieł należą: „Tam i z powrotem” – wspomnienia z lat służby w Rzymie, w tym pracy w targowanej z Kościołami Wschodnimi watykańskiej kongregacji. Z kolei „Katolickie Kościoły Wschodnie. Kompendium prawa” to podręcznik-opracowanie prawa Kościołów Wschodnich, adresowany do duszpasterzy i osób zajmujących się ekumenizmem; ceniony za rzetelność i przejrzystość. W tomie „Tu jest mój dom” znalazły się opowieści o miejscach i ludziach diecezji sandomierskiej. Autor dzieli się doświadczeniami z początków posługi po przenosinach z Rzymu.

Od około 2020 r. w twórczości bp. Nitkiewicza pojawił się nowy nurt: zbiory opowiadań o charakterze sensacyjno-kryminalnym, z fikcyjnym biskupem-detektywem jako bohaterem. Wśród nich: „Klucz do serca biskupa” – kryminalne opowieści z Kościoła, napisane w czasie pandemii; „Migotanie komór” — kontynuacja opowiadań (część tekstów powstała podczas pobytu biskupa w szpitalu z powodu COVID-19), „Sztuka mitygowania” – zbiór opowiadań i mini-powieść, w których akcja przenosi się m.in. do Rzymu i Rumunii; „Szklane wrzeciona” – kolejna odsłona serii sensacyjno-kryminalnej, tym razem z nowymi intrygami, ale z tymi samymi bohaterami znanymi z poprzednich tomów

Ukazała się także adaptacja audiobookowa pt. „Nie jesteśmy tacy straszni. Biskup Włóczyński i jego drużyna”, dotycząca wybranych opowiadań z tomów „Klucz do serca biskupa” i „Migotanie komór”.

W ub. roku biskup wydał „Olejek różany”, piąty tomik serii sensacyjno-detektywistycznej.  W tym roku natomiast ukazała się już powieść „Protos” o przyjaźni między biskupem sandomierskim Adamem Prosperem Burzyńskim  i namiestnikiem Królestwa Polskiego, generałem Józefem Zajączkiem.