Akatyst wybrzmiał w radomskim seminarium

Akatyst – starożytny hymn liturgiczny, używany w liturgii Kościoła bizantyjskiego, wybrzmiał w murach Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu. Nabożeństwo odbyło się wieczorem 7 grudnia, w przeddzień uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, patronalnego święta seminarium duchownego. Druga odsłona akatystu odbędzie się dzisiaj, o godzinie 20.00.

Scholę do śpiewu przygotował ks. Andrzej Zarzycki, wykładowca muzyki, który przypomniał, że akatyst to modlitwa zaczerpnięta z obrządku bizantyjskiego. – W jego tekście jest mnóstwo sformułowań biblijnych odnoszących się do Maryi, jako Tej, która przyniosła na świat Zbawiciela. To popularne nabożeństwo obrządku wschodniego – powiedział ks. Zarzycki.

Akatyst śpiewał po raz czwarty alumn piątego roku Szymon Figarski. Jak sam przyznaje, za każdym razem towarzyszy mu dużo emocji, m.in. ze względu na to, że śpiew ten wymaga wiele przygotowań. – Od połowy listopada ćwiczyliśmy praktycznie tylko śpiew akatystu. Jest on dla mnie bardzo ważny. Wybrzmiewa co roku przy okazji uroczystości patronalnej naszego seminarium i dla nas, kleryków, jest to bardzo ważne, bo możemy Matce Bożej podziękować za to, że wspiera nas na drodze naszej formacji i oręduje za nami – powiedział alumn.

W nabożeństwie uczestniczyła radomianka Julia Brendel. – Lubię tu wracać. Na nabożeństwo przychodzą znajomi, z którymi miałam radość uczestniczyć w wielu oazach wakacyjnych jako animatorka, dlatego ma to dla mnie wymiar rodzinny, przypominający o korzeniach, z których wyrosłam – powiedziała pani Julia.

Akatyst ku czci Bogurodzicy to starożytny hymn liturgiczny, używany w liturgii Kościoła bizantyjskiego. Pochodzi z V-VI wieku, a polski przekład jest współczesny. Jego nazwa pochodzi od sposobu wykonywania. Składa się z 24 strof, które w oryginale zaczynają się od kolejnych liter greckiego alfabetu. Akatyst można podzielić na dwie części. Pierwsza część przedstawia sceny z życia Maryi – od momentu zwiastowania do ofiarowania Jezusa w świątyni. Część druga opisuje boską i ludzką naturę Chrystusa oraz dziewictwo Maryi, a także nadprzyrodzone skutki przyjścia Jezusa na ziemię.