Jarosław: wprowadzenie relikwii bł. Michała Czartoryskiego do Bazyliki Matki Bożej Bolesnej

Abp Adam Szal przewodniczył w niedzielę uroczystej Mszy św. podczas której do Bazyliki Matki Bożej Bolesnej w Jarosławiu wprowadzono relikwie patrona miasta – bł. o. Michała Czartoryskiego. Wydarzenie miało miejsce w tym samym kościele, w którym 20 grudnia 1931 r. o. Michał przyjął święcenia kapłańskie.

W uroczystości wzięli udział przedstawiciele rodzin Czartoryskich, Dzieduszyckich i Radziwiłłów, z których wywodzi się bł. Michał. Obecni byli również: prowincjał dominikanów o. Łukasz Wiśniewski, władze Jarosławia i powiatu jarosławskiego i parlamentarzyści.

Przygotowany na tę uroczystość relikwiarz ma kształt ośmioboku oplecionego stułą. W środku znajduje się alabastrowy krzyż wykonany własnoręcznie przez bł. Michała Czartoryskiego.

W kazaniu metropolita przemyski przedstawił historię życia o. Michała Czartoryskiego. Przypomniał, że w zakonie dał się poznać jako wymagający wychowawca nowicjuszy i studentów, zdyscyplinowany i przede wszystkim bardzo wymagający od samego siebie. W czasie II wojny światowej pełnił obowiązki kapłańskie w Warszawie, posługując jako kapelan powstańców. Nie zgodził się na ucieczkę przed Niemcami i został wraz z rannymi w szpitalu 6 września 1944 r.

Abp Szal zaznaczył, że głównym celem życia o. Michała była świętość i dążąc do tego celu, codziennie podejmował „wysiłek wewnętrzny i zewnętrzny, aby być blisko Pana Boga”.

– Chciał zdobyć świętość przez zjednoczenie z Bogiem, przez słuchanie Słowa Bożego, sprawowanie sakramentów świętych. Chciał także pokazać Pana Boga, że Go kocha i że my powinniśmy Go kochać, że jesteśmy do Niego przywiązani, że chcemy Mu służyć. Uważał, że jeżeli Chrystus nieustannie ofiarowuje się za nas w ofierze Mszy świętej, to najwspanialszym sposobem naśladowania Pana jest podobne złożenie daru swojego życia z miłości do Boga i braci – mówił kaznodzieja.

Metropolita przemyski podkreślił, że właściwe ustawienie pobożności polega na tym, że mamy dążyć do Pana Boga, przywołując wstawiennictwa świętych.

O. Michał Czartoryski urodził się 19 lutego 1897 roku w Pełkiniach koło Jarosławia. Na chrzcie nadano mu imiona Jan Franciszek. Był szóstym z jedenaściorga dzieci Witolda i Jadwigi z domu Dzieduszyckiej. W 1926 roku wstąpił do seminarium duchownego obrządku łacińskiego we Lwowie. Po krótkim pobycie opuścił je, a rok później rozpoczął nowicjat u dominikanów w Jarosławiu. W zakonie otrzymał imię Michał. 20 grudnia 1931 roku w Jarosławiu przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Franciszka Bardy. Pełnił funkcję wychowawcy braci nowicjuszy oraz studentów.

Wiosną 1944 roku o. Czartoryski został skierowany do klasztoru na Służewie w Warszawie. W czasie Powstania Warszawskiego pełnił funkcję kapelana. Większość czasu spędzał w szpitalu zorganizowanym w piwnicach jednego z budynków. W nocy z 5 na 6 września odziały Armii Krajowej wycofały się z Powiśla do Śródmieścia. W szpitalu pozostali ciężko ranni żołnierze, kilka osób z personelu medycznego, cywile i o. Michał.

Niemcy wyprowadzili cywilów i sanitariuszki, pozwalając im opuścić miasto. O. Czartoryski, mimo zachęt, aby w cywilnym przebraniu również wyszedł ze szpitala, postanowił zostać. Miał powiedzieć, że „szkaplerza nie zdejmie i rannych, którzy są zupełnie bezradni i unieruchomieni w łóżkach nie opuści”. Tego samego dnia około godziny 14 w szpitalnym pomieszczeniu został rozstrzelany wraz z ciężko rannymi powstańcami. Później ciała zabitych spalono na barykadzie.

O. Michał Czartoryski znalazł się w gronie 108 męczenników II wojny światowej, których Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.

11 czerwca 2005 roku rada miasta ustanowiła bł. Michała Czartoryskiego patronem Jarosławia, „uznając odwagę, gotowość niesienia pomocy, bohaterstwo i męczeńską śmierć podczas Powstania Warszawskiego”. Władze miasta mają nadzieję, że Błogosławiony Patron jako wzór patriotyzmu, miłości do Ojczyzny, inicjator odnowy inteligencji katolickiej w Polsce będzie wypraszał potrzebne łaski dla mieszkańców Jarosławia” – napisano w uzasadnieniu.