Abp Depo podczas święceń kapłańskich: „Kochać Kościół to obowiązek chwili”

„Kochać Kościół to obowiązek chwili”, te słowa św. Pawła VI przypomniał w homilii abp Wacław Depo. Metropolita częstochowski 4 czerwca przewodniczył Mszy św. w archikatedrze Świętej Rodziny w Częstochowie, podczas której udzielił święceń prezbiteratu diakonowi Piotrowi Fedoryszakowi z Wyższego Seminarium Duchownego archidiecezji częstochowskiej.

Mszę św. koncelebrowali m.in. przełożeni z Wyższego Seminarium Duchownego, na czele z rektorem ks. prał. Ryszardem Selejdakiem oraz kapłani z rodzinnej parafii i parafii praktyk duszpasterskich nowego kapłana. Podczas liturgii śpiewała schola liturgiczna „Domine Jesu”. Głównym odpowiedzialnym za przebieg liturgii był ks. prał. Krzysztof Bełkot, ceremoniarz biskupi.

W homilii abp Depo przypomniał słowa św. Jana Pawła II z przemówienia do kapłanów w katedrze częstochowskiej, 6 czerwca 1979 r.: „Myślę, że kapłani polscy są bardzo mało klerykalni. Nie czują się klanem… Świadectwo wiary żywej, czerpanej z wieczernika, Ogrójca i Kalwarii, wiary wyssanej z piersi naszych matek – wiary ugruntowanej wśród ciężkich doświadczeń naszych rodaków – jest naszą duchową legitymacją. Podstawą naszej kapłańskiej tożsamości. Wiemy, kim jesteśmy. Wiemy, że tacy, jacy jesteśmy, dzięki temu, czym jesteśmy, jesteśmy ludziom potrzebni… Ale też trzeba stale czuwać, żeby nie rozwinęło się coś w niewłaściwym kierunku” – cytował abp Depo.

– W życiu i posłudze kapłana ważna jest świadomość daru uprzedzającego od Boga, zanim odpowie osobistym wyborem, aby z Boga była owa przeogromna moc przemieniająca ludzi słowem Ewangelii, posługą sakramentalną, zwłaszcza w konfesjonale i w Eucharystii – kontynuował abp Depo.

„Kochać Kościół to obowiązek chwili. Kochać – to znaczy cenić go sobie i być szczęśliwym, że się doń należy. A to znaczy być mu odważnie wiernym, słuchać go i służyć mu, pomagać radośnie i ofiarnie w jego trudnym zadaniu” – cytował słowa papieża abp Depo.

– Bez jedności budowanej na Chrystusie nie będzie prawdziwej miłości i odpowiedzialności. Modlimy się dla Ciebie o taką wierność łasce Chrystusowej, która będzie miłością wzrastającą. A Ty, abyś był przejrzystym i żywym świadkiem wobec współczesnych wyzwań – zakończył arcybiskup.

Przed święceniami prezbiteratu diakon odbył rekolekcje, które poprowadził ojciec duchowny Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie ks. Michał Pabiańczyk. – Główny temat rekolekcji dotyczył Dobrego Pasterza.

– Dla naszej archidiecezji to dzień szczególny. Gromadzimy się dzisiaj, aby się modlić za nowego kapłana, aby był napełniony darami Ducha Świętego, był kapłanem roztropnym, gorliwym na wzór Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana, aby także był człowiekiem wielkiej pokory. W dzisiejszym świecie potrzeba pokory na wzór św. Franciszka z Asyżu i św. Antoniego Wielkiego, który na swojej lasce, którą się podpierał miał wyryte słowa: „Sola humilitas” (tylko pokora). Dzisiaj człowiekowi, który jest zapatrzony w siebie, potrzeba kapłanów pokornych, posłusznych i świętych – podkreślił ks. prał. Ryszard Selejdak, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie.

Neoprezbiter Piotr Fedoryszak, który pochodzi z parafii Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa w Zawierciu jako motto swojej posługi kapłańskiej wybrał słowa: „Odpowiedział mu Jezus: «Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, to cóż tobie do tego? Ty pójdź za Mną!»” (J 21, 22). – Dla mnie to jest bardzo ważne zdanie. Nie mam się porównywać do innych, ale ma się przejąć tym, do czego mnie Pan Bóg powołuje. Bóg chce mieć mnie przy sobie – powiedział „Niedzieli”.

– Kapłan powinien być według Serca Jezusowego. To bardzo mocno wybrzmiało na rekolekcjach przed święceniami. Ojciec duchowny bardzo dużo mówił także o miłosierdziu Bożym. Miłosierdzie wypływa z Serca Jezusa. Kapłan ma być szafarzem tego miłosierdzia. Muszę się przyznać, że tak naprawdę pierwszy raz, właśnie podczas rekolekcji, odkryłem „Dzienniczek” św. Faustyny. Właściwie to przekonałem się i przełamałem do „Dzienniczka” – wyznał ks. Fedoryszak.

– Dla mnie bardzo bliskie są dzieła abp. Fultona Sheena. Szczególnie jego książka pt. „Kapłan nie należy do siebie”. Nie jest to łatwa lektura, bo bardzo dużo jest w niej o cierpieniu kapłana. Bardzo bliski jest mi także o. Wilfrid Stinissen – karmelita i bł. ks. Stefan Wincenty Frelichowski – podkreślił neoprezbiter i dodał: – Jako kapłan chciałbym po prostu być. Najważniejsze jest to, że się jest blisko z Chrystusem i z ludźmi.