Abp Hoser: nie można budować przyszłości zapominając o przeszłości

Z okazji 21. rocznicy utworzenia diecezji warszawsko-praskiej oraz 20. rocznicy powołania do istnienia kapituły kolegiackiej w Radzyminie abp Henryk Hoser przewodniczył dziś uroczystej Mszy św. kościele Przemienienia Pańskiego w Radzyminie. W homilii zachęcał, aby czerpać mądrość z historii minionych pokoleń. – Nie można dobrze zarządzać i budować przyszłości, cierpiąc na brak pamięci – podkreślił.

– To właśnie tu, na radzymińskiej ziemi, miały miejsce wydarzenia Bitwy Warszawskiej 1920 roku, zwanej Cudem nad Wisłą, które ocaliły Polskę przed nawałą bolszewicką. To tu są groby tych wszystkich, którzy padli na przedpolach Warszawy, a których pamięć próbowano wymazać ze świadomości narodu przez cały okres komunizmu. Nie wolno było bowiem nie tylko mówić o tych wydarzeniach, ale także dbać o groby poległych w Ossowie i Radzyminie – przypomniał abp Hoser.

Nawiązując do obchodzonej w tym roku 20. rocznicy powołania w Radzyminie kapituły kolegiackiej biskup warszawsko-praski zwrócił uwagę na zasługi zasiadających w niej księży. Jak podkreślił, tytuły kanonika czy prałata nie służą niczemu innemu, jak tylko zwróceniu uwagi na ludzi, którzy całe swoje życie poświęci kapłaństwu służebnemu. – Rolą kapłana nie jest potępianie i skazywanie, ale na wzór Chrystusa dostrzeganie w każdym człowieku nieraz tylko tlący się mały płomyk czy w końcu zauważenie, że jest on podobny do nadłamanej trzciny, która potrzebuje wyprostowania – powiedział abp Hoser.

Innym zadaniem kapituły jest uświetnienie liturgii, w której obecny jest żywy Jezus Chrystus zarówno w osobie celebransa, jak i postaciach eucharystycznych czyli swoim ciele i krwi – przypomniał kaznodzieja przywołując słowa konstytucji o liturgii. – Msza św. nie jest spektaklem teatralnym. Jeżeli uczestnicząc w niej się nudzimy to znaczy, że jesteśmy głusi na to co Pan Bóg każdego dnia chce nam powiedzieć. Jego Słowo nie jest jakimś historycznym wspomnieniem, ale wskazówką na dzisiejszy dzień – podkreślił abp Hoser.

Uroczystości zwieńczył akt zawierzenia diecezji Miłosierdziu Bożemu.

Bullą ‘Totus Tuus Poloniae Populus’ z 25 marca 1992 roku wprowadzono w Polsce nowy podział administracyjny Kościoła, w wyniku którego powstało między innymi 14 nowych diecezji, w tym diecezja warszawsko-praska.

Jak podkreśla bp Marek Solarczyk, był to pierwszy podział diecezji w Polsce na przestrzeni dziesięciu wieków, który był podyktowany tylko przyczynami duszpasterskimi. – Chodziło o to, aby jednostki kościelne były dopasowane do ludzi, którzy zamieszkują poszczególne obszary, do wpisanej w nich kultury czy tradycji, tak żeby rzeczywiście biskupi byli bliżej swoich wiernych, a wierni mieli częstszy, ułatwiony kontakt ze swoimi pasterzami – powiedział biskup.

Diecezja warszawsko-praska powstała z terytorium Archidiecezji Warszawskiej i częściowo z Diecezji Płockiej. Obejmuje ona prawobrzeżną część stolicy i tereny w widłach Wisły i Bugu. Pierwszym ordynariuszem został mianowany bp Kazimierz Romaniuk. – Wielu starszych księży znało go, ponieważ wcześniej był ich rektorem w Seminarium, a następnie biskupem pomocniczym archidiecezji odpowiadającym za sprawy personalne.

Przez 21 lat istnienia nowo utworzonej diecezji powstało kilkadziesiąt parafii. Obecnie jest ich 184 i 21 dekanatów. Stworzono własne Wyższe Seminarium Duchowne, diecezjalną Caritas, Dom Słowa Bożego gdzie mieści się m.in. internat dla studentów, diecezjalne media: Radio Warszawa i Tygodnik "Idziemy".