Abp Hoser: za biedą materialną często kryje się zagubienie moralne

Za biedą materialną często kryje się ludzkie zagubienie moralne – zauważył abp Henryk Hoser. W parafii św. Józefa Robotnika w Wołominie odbyło się doroczne spotkanie Parafialnych Zespołów Caritas Diecezji Warszawsko-Praskiej. Zjazd rozpoczął się Mszą św., której przewodniczył abp Hoser.

W homilii przyrównał on wolontariuszy do biblijnego Samarytanina, który nie pytając o tożsamość poszkodowanego pochylił się nad jego biedą i cierpieniem. – Taka jest również i nasza misja, która jest misją samego Chrystusa. Mamy zatem przyjąć z miłością i serdecznością tych, którzy są w potrzebie – tłumaczył abp Hoser.

Zwrócił uwagę, że największym cierpieniem człowieka jest samotność. – Choroba, nędza, niemożność i ból skazują nas na samotność dlatego, że każdy sam musi zmierzyć się z tym, co przeżywa. Dlatego pierwszym zadaniem tych, którzy pomagają, jest wypełnienie tej samotności ciepłą ludzką obecnością – podkreślił kaznodzieja.

– Każdy, kto zajmuje się biednymi, potrzebującymi musi być zdolny do wczuwania się w sytuację drugiego człowieka, wejścia w jego sposób rozumowania, spojrzenia na dane wydarzenie jego oczami, jego ludzką wrażliwością – tłumaczył biskup warszawsko-praski.

Zaapelował także do wolontariuszy, aby zawsze byli ludźmi godnymi zaufania. – Ci, którzy się do was zwracają, potrzebują najpierw być wysłuchani. Ich prawdziwą biedą nie zawsze jest ubóstwo materialne. Znacznie częściej za brakiem środków do życia kryją się uzależnienia od alkoholu, rozbite rodziny czy sieroctwo, które są wynikiem życiowych błędów i pogubienia. Przyczyną tego jest wielokrotnie zejście z drogi rozwoju człowieczeństwa, odejście od Boga, a co za tym idzie, utrata nadziei – zauważył abp Hoser.

Po Mszy św. odbyła się agapa, w czasie której wolontariusze mieli okazję bliżej się poznać i wymienić doświadczeniami. Dla wielu z nich zaangażowanie w ramach Parafialnych Zespołów Caritas to przede wszystkim możliwość dzielenia się tym, co otrzymali od Boga i odkrywania Jego obecności w drugim człowieku.

– Kiedyś sam potrzebowałem wsparcia, dziś to ja mogę pomóc innym – wyznał Jacek Zaniewicz z parafii św. Ojca Pio w Warszawie. Zwrócił on jednocześnie uwagę, że najważniejszą rzeczą w niesieniu pomocy jest wsłuchanie się w drugiego człowieka. – Wielu ludzi wstydzi się przyznać do problemu alkoholowego, dlatego tak ważny jest czas na rozmowę, a niekiedy nawet odwiedzenia danej osoby czy rodziny, aby lepiej rozeznać ich potrzeby – powiedział wolontariusz.

W ramach Parafialnych Zespołów Caritas rozdawana jest żywność, odzież, przybory szkolne, organizowane są letnie i zimowe wyjazdy dla najbiedniejszych dzieci, ale także świadczona jest niekiedy pomoc prawna i psychologiczna. Najlepszym tego przykładem jest warszawska parafia św. Patryka.

Są także miejsca, gdzie członkowie Parafialnych Zespołów Caritas ściśle współpracują z innymi wspólnotami. – W czasie ostatnich jasełek pomagaliśmy dzieciom i młodzieży w przygotowaniu dekoracji i nagłośnienia. Natomiast, gdy organizowaliśmy paczki świąteczne, inni przyszli wesprzeć nas w segregowaniu, pakowaniu i rozwożeniu prezentów – przypomniała Agata Płatek z parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.