Abp Jędraszewski: ludzkie cierpienie ma sens w świetle cierpień Chrystusa

– Cierpienie nie jest jakimś przekleństwem, bezsensem, które nie wiadomo dlaczego dotyka poszczególnych ludzi. Ono ma sens, jeżeli spojrzymy na nie w świetle cierpień Chrystusowych – mówił abp Marek Jędraszewski w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie obchodzono XXX Światowy Dzień Chorego.

Odwołując się do uzdrowień, których dokonywał Jezus, abp Marek Jędraszewski zwrócił uwagę, że cała działalność Kościoła od jego początków po dzień dzisiejszy jest jednym wielkim głoszeniem dobrej nowiny o zbawieniu, które odnosi się do całego człowieka – i do jego ciała, i do jego duszy.

Kaznodzieja przypomniał, że zwłaszcza w wiekach średnich w ręku Kościoła było szpitalnictwo i wszelkie instytucje świadczące pomoc potrzebującym. W ten sposób Kościół przedłuża niejako miłosierdzie swojego Mistrza i Pana.

Przypominając list Jana Pawła II z 13 maja 1992 r. ustanawiający Światowy Dzień Chorego, metropolita krakowski zaznaczył, że papieżowi chodziło o to, aby ukazywać nadprzyrodzoną wartość cierpienia. – Cierpienie nie jest jakimś przekleństwem, bezsensem, które nie wiadomo dlaczego dotyka poszczególnych ludzi. Ono ma sens, jeżeli spojrzymy na nie w świetle cierpień Chrystusowych – mówił duchowny.

Abp Jędraszewski przypomniał pielgrzymkę Jana Pawła II do Lourdes w 2004 r., gdy papież sam był już mocno doświadczony chorobą. – Prośmy Matkę Najświętszą, aby nam ukazywała Swego Syna – Źródło Życia, które nigdy się nie kończy, które na krzyżu Golgoty znalazło szczególny sens, szczególną głębię miłości poświęcającej się dla drugich, miłości, która otwiera niebo – mówił metropolita krakowski.

Ks. Tomasz Stec, dyrektor Caritas Archidiecezji Krakowskiej powiedział na zakończenie Mszy św., że czyniąc miłosierdzie najbardziej upodabniamy się do Chrystusa, do którego przynoszono chorych, a On żadnego z nich nie pomijał. Duchowny podziękował wszystkim duszpasterzom i pracownikom służby zdrowia, którzy troszczą się o chorych.

Podziękował także samym chorym obecnym w Łagiewnikach, że „przez swoje cierpienie, nieraz ciche i pokorne, są głosem, który woła o Boże miłosierdzia dla nas i dla całego świata”.