Abp Jędraszewski: świat potrzebuje doświadczyć, czym jest miłość Boga

Pogrążony tak często w smutku, beznadziei i nienawiści świat potrzebuje namacalnie i konkretnie doświadczyć, czym jest miłość Boga objawiającego się w ludzkich więzach życzliwości, dobroci, zdecydowania, radykalizmu i serdeczności – mówił abp Marek Jędraszewski podczas Mszy św. z okazji jubileuszu 125-lecia założenia Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

W trakcie uroczystości odczytano list papieża Franciszka, w którym wyraził on siostrom wdzięczność za świadczenie wśród świata o miłości Serca Pana Jezusa i posługę chorym i najuboższym.

W homilii metropolita krakowski przypomniał, że Jezus nie przyszedł potępić świata, ale go zbawić (…). – Serce Jezusa nie znosiło „ale” naśladowców: „chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu.” Było jednocześnie heroiczne, świadome tego, że na Jego bezmiar miłości często nie ma ludzkiej odpowiedzi. Mimo tego, a może właśnie dlatego – Serce Jezusa wołało: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” – tłumaczył hierarcha.

Metropolita podkreślił, że dzieje Kościoła są równocześnie dziejami Serca Jezusa, a także wszystkich tych, którzy swoim sercem odpowiadają na wezwanie Jezusowego Serca.

Wspomniał przy tym postacie założycieli Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Pana Jezusa – biskupa Sebastiana Pelczara i bł. Klary Ludwiki Szczęsnej. Bł. Klara miała jasno określony cel działania. W 1893 r. ks. Józef Sebastian Pelczar poprosił o. Honorata Koźmińskiego o siostry do prowadzenia przytuliska dla służących w Krakowie. Skierowano tam s. Ludwikę Szczęsną oraz s. Faustynę Rostkowską.

15 kwietnia 1894 z inspiracji ks. Pelczara, za zgodą bp. Albina Dunajewskiego, powstało nowe Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, którego celem było uwielbienie Boga w Trójcy Świętej Jedynego i w Tajemnicy Najświętszego Serca Jezusowego, a także szerzenie Królestwa Miłości Bożego Serca w życiu codziennym. Pierwszą przełożoną została s. Ludwika, przybierając imię zakonne Klara.

Wzniesiono klasztor i Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Garncarskiej, a także zbudowano domy zakonne we Lwowie, Zakopanem, Przemyślu, Korczynie i we Francji. – Działalność Sióstr miała przyciągnąć ludzi do Serca Jezusa, po to, aby mogli w Nim odnaleźć swoją godność i miejsce w Kościele – mówił abp Jędraszewski.

– Kiedy dzisiaj przeżywamy tę wspaniałą uroczystość i łączymy ją z tym największym dziękczynieniem, jakim jest Eucharystia, wielbimy Boga za wszystkich, którzy trwają w tajemnicy Bożego Serca i prosimy, by nigdy nie zabrakło tych uczniów i uczennic – dodał metropolita krakowski.

Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (Sercanki) powstało w 1894 r. w Krakowie z inicjatywy św. Józefa Sebastiana Pelczara, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego i biskupa przemyskiego. Jego współzałożycielką i pierwszą przełożoną generalną była bł. Klara Ludwika Szczęsna. Siostry zajmują się głównie działalnością dydaktyczno-wychowawczą i charytatywną.