Abp Kowalczyk w KWK „Wujek”: Nigdy nie jest za późno na dialog

Nigdy nie jest za późno na dialog i porozumienie zainteresowanych stron. Całe społeczeństwo winno uczestniczyć aktywnie w programie naprawczym górnictwa – powiedział prymas senior abp Józef Kowalczyk w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Katowicach.

Podczas Mszy św. w 33. rocznicę pacyfikacji kopalni „Wujek” 16 grudnia 1981 r. modlono się w intencji dziewięciu zamordowanych wówczas górników. Hołd ich pamięci złożono pod Pomnikiem-Krzyżem przy kopalni „Wujek”.

Na uroczystej Eucharystii pod przewodnictwem abp. Kowalczyka zgromadzili się przedstawiciele władz miasta, województwa, przewodniczący „Solidarności”, ambasador Stanów Zjednoczonych, rodziny pomordowanych, poczty sztandarowe, górnicy, biskupi z metropolii górnośląskiej z abp. Wiktorem Skworcem na czele. Nie zabrakło również nowo mianowanych przez papieża biskupów pomocniczych archidiecezji katowickiej ks. Marka Szkudło i ks. Adama Wodarczyka, obecni również byli biskupi diecezji bielsko-żywieckiej i diecezji sosnowieckiej, liczni kapłani oraz wierni.

Abp Józef Kowalczyk jako nuncjusz apostolski w Polsce 23 lata temu pobłogosławił pomnik w kształcie krzyża w kopalni „Wujek”. W kazaniu abp Kowalczyk podkreślił, że tragizm tamtych grudniowych dni, gdy strajkowali i ginęli górnicy, jest wołaniem o godne i trwałe rozwiązanie problemów związanych z branżą górniczą. – Wołaniem są też powtarzające się śmiertelne wypadki, które miały miejsce także w tym roku – przypomniał arcybiskup. Jak zauważył, nigdy nie jest za późno na dialog i porozumienie zainteresowanych stron. Całe społeczeństwo winno uczestniczyć aktywnie w programie naprawczym.

Odwołując się do trwającego w Kościele Adwentu arcybiskup stwierdził, że jest to również doskonały czas, aby nadzieja znalazła swój konkretny wyraz w praktycznym rozwiązywaniu problemów branży górniczej, zgodnym z systemowym programem zmierzającym do upragnionego celu. Abp Kowalczyk przytoczył fragment wypowiedzi papieża Franciszka, wygłoszonej w Parlamencie Europejskim w Strasburgu: „Jako pasterz, chciałbym skierować do wszystkich orędzie nadziei i zachęty w Panu, który przekształca zło w dobro, a śmierć w życie. W centrum tego ambitnego projektu [Ojców Założycieli Unii Europejskiej] było zaufanie do człowieka, nie tyle jako obywatela, ani też podmiotu ekonomicznego, ale do człowieka, jako osoby obdarzonej transcendentną godnością”.

Prymas senior otrzymał replikę Pomnika-Krzyża. Po Mszy św. zgromadzeni przeszli pod kopalnię „Wujek”, gdzie odbył się apel poległych i zostały złożone kwiaty.

Przy pomniku poległych górników metropolita katowicki abp Wiktor Skworc, dziękując abp. Józefowi Kowalczykowi za pobłogosławienie 33-metrowego krzyża, dziękował również górnikom, którzy krzyża bronili. – Dzisiaj się dyskutuje o obecności krzyża w przestrzeni publicznej, czy ma być, czy trzeba go usunąć, jednak wy wtedy nie mieliście wątpliwości. W pierwszym odruchu postawiliście krzyż. A kiedy ten krzyż został usunięty przez „nieznanych sprawców”, toście znowu krzyż postawili. I nie ustaliście, aż powstał ten, który dzisiaj widzimy – stwierdził arcybiskup. – Ten krzyż ma łączność z tym krzyżem, który kiedyś postawił człowiek człowiekowi na Golgocie. I tylko w łączności z tym krzyżem każdy inny krzyż ma sens i jest znakiem ostatecznego zwycięstwa i nadziei – zauważył metropolita katowicki.

Abp Skworc poprowadził również modlitwę za tragicznie zmarłych 16 grudnia 1981 r. górników i ich rodziny, za ofiary ostatniej katastrofy w kopalni „Mysłowice” oraz za wszystkich górników, którzy stracili życie w kopalniach.

Do pacyfikacji kopalni „Wujek” doszło 16 grudnia 1981 r. Zakończyła ona trzydniowy strajk górników, spowodowany wprowadzeniem stanu wojennego i bezpośrednio związanego z nim uwięzieniem przewodniczącego „Solidarności” KWK „Wujek” Jana Ludwiczaka.

Zginęli: Jan Stawisiński, Zenon Zając, Joachim Gnida, Józef Czekalski, Krzysztof Giza, Ryszard Gzik, Bogusław Kopczak, Andrzej Pełka i Zbigniew Wilk. Oprócz dziewięciu zamordowanych, 21 górników zostało rannych. Rannych zostało także 41 milicjantów i żołnierzy, z których 10 wymagało hospitalizacji.