Abp Michalik: choroba pomaga odkryć drugiego człowieka i zrozumieć własną pychę

– Choroba pomaga odkryć drugiego człowieka i zrozumieć własną pychę – powiedział abp Józef Michalik w trakcie homilii z okazji obchodów XXX Światowego Dnia Chorego. Emerytowany metropolita przemyski przewodniczył Eucharystii z udzieleniem sakramentu namaszczenia chorych w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym Caritas Archidiecezji Przemyskiej przy ul. Słowackiego w Przemyślu.

W okolicznościowej homilii skierowanej do chorych przypomniał, że każdy człowiek jest ważny dla Pana Boga. – Każdy z nas ma prawo i drogę przez Matkę Najświętszą, szukać pomocy, Może nawet niekiedy nie zdajemy sobie sprawy ile łask Matka Boża nam wyprosiła – powiedział emerytowany metropolita przemyski.

Nawiązując do objawień maryjnych, arcybiskup podkreślił, że Matka boże wybiera to, co mizerne w oczach świata, aby przekazywać orędzie pokoju i modlitwy. – I w Lourdes i w Fatimie wybiera niepozornych ludzi, dziecko, do tego, żeby zachęcić do modlitwy różańcowej, która ma wartość i Bóg odwróci nieszczęścia od ludzi – powiedział kaznodzieja.

– To jest też i dla nas przesłanie, bo może nie widzimy sensu w naszym życiu. Ja sam jestem emerytem, chorym. Po ponad dwóch miesiącach leżenia tylko pod kroplówką ważyłem 55,5 kilograma. Ale powolutku, powolutku Panu Bogu się podobało, żebym jeszcze jakieś funkcje pełnił. Ja jestem Panu Bogu wdzięczny, że jestem na emeryturze, że mogę się modlić za mojego następcę i księży, że mogę patrzeć na moje życie i świat inaczej – dzielił się z chorymi swoim świadectwem życia abp Michalik.

Kaznodzieja też poruszył ważny temat, jakim jest sens choroby. – W chorobie jest coś z tajemnicy. W wyborze człowieka do takiego a nie innego życia. Ale trzeba też powiedzieć, że wartość tego życia ludzkiego jest wielka – mówił były przewodniczący KEP podpowiadając zarazem jak zachować się w stosunku do osoby chorej i cierpiącej. – Po ludzku, czyli tak jakbym chciał, żeby się ludzie do mnie odnosili. Tak ja mam się odprosić w chorobie – zaznaczył kaznodzieja.

Zdaniem arcybiskupa seniora choroba ma wymiar doczesny i nadprzyrodzony. Po pierwsze, to szansa na odkrywanie ludzkiej życzliwości. – Choroba pomaga odkryć drugiego człowieka i zrozumieć własną pychę, egoizm. Ja jestem niewystarczający sam sobie. Muszę z wdzięcznością patrzeć na tę pomoc, którą doznaję od drugiego człowieka – zaznaczył. Ponadto choroba mobilizuje ludzi do szukania pomocy i nowych rozwiązań medycznych.

Dodatkowo według abp. Michalika, choroba zmusza do pracy nad sobą. – Dlatego też trzeba pomagać w zdrowieniu i odzyskiwaniu tej pozycji w życiu, która Pan Bóg mi jeszcze zostawia. Choroba pomaga nam pokonywać siebie i to jest rozwój osobowości – podkreślał mocno kaznodzieja.

Z kolei nadprzyrodzonym wymiarem choroby jest wpływ na drugiego człowieka. – Przez jakiś wypadek, który się zdarzył wyzwala się dobro wśród innych ludzi. Inni mają zasługi, mają pewną wartość – powiedział hierarcha. – Lekarze mówią, że szybciej wraca do zdrowia ten, kto jest radosny, kto chce pomagać lekarzowi – dodał i w tym kontekście według abp. Michalika choroba może być powołaniem i zadaniem.

– Z zaufaniem zwracamy się dzisiaj do Matki Najświętszej, która w tylu różnych sytuacjach Kościołowi Świętemu, światu, ludziom pomagała w trudnościach. Miejmy zaufanie prosić też i ufać w tę pomoc i prosić Matkę Najświętszą, żeby z tej choroby miał pożytek Pan Jezus, nasi bliscy, sąsiedzi i żebyśmy sami mogli kiedyś stanąć przed Panem bogiem i powiedzieć: Panie Jezu, oto jestem. Próbowałem te ostatnie radości, które dałeś mi w chorobie nieść Tobie, jako moje zasługi i udział w Twoim krzyżu – zakończył swoją homilię abp Józef Michalik.

Z inicjatywy Duszpasterza Chorych i Caritas Archidiecezji Przemyskiej Msze święte w intencji wszystkich cierpiących i niepełnosprawnych połączone z udzieleniem sakramentu namaszczenia chorych obyły się w Przemyślu, Brzozowie, Przeworsku, Łańcucie, Leżajsku, Jarosławiu, Krośnie, Sanoku i Ustrzykach Dolnych. Hasłem tegorocznego Dnia Chorego były słowa: Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6,36).