Abp Mokrzycki podziękował duchowieństwu za pomoc ofiarom wojny

Słowa uznania i wdzięczności za dobrą współpracę i szybką koordynację w służbie najbardziej potrzebującym i ofiarom wojny na Ukrainie skierował do uczestniczek i uczestników kongregacji duchowieństwa i osób konsekrowanych archidiecezji lwowskiej arcybiskup Mieczysław Mokrzycki. Spotkanie to odbyło się 6 czerwca na terenie Wyższego Seminarium Duchownego w Brzuchowicach pod Lwowem.

Na zaproszenie arcybiskupa Mokrzyckiego, dyrektor Instytutu Badawczego Epidemiologii i Higieny, profesor Borys Kuźminow, zwrócił się do słuchaczy i przypomniał karty życia naukowego wybitnego epidemiologa XX wieku, księdza Henryka Mosinga

Henryk Mosing znany jako Ojciec Paweł urodził się 27 stycznia 1910 roku we Lwowie w rodzinie, w której zawód lekarza dziedziczyło się z pokolenia na pokolenie. W 1937 r na Uniwersytecie Jana Kazimierza uzyskał tytuł doktora medycyny. Był członkiem i jednym z najaktywniejszych działaczy Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej Odrodzenie. Tam też poznał wielu późniejszych przyjaciół, wśród których był m.in. Stefan Swieżawski, czy późniejsi księża: Aleksander Fedorowicz i Henryk Hlebowicz oraz działacz lewicowy Henryk Dembiński. Duży wpływ na kształtowanie się jego dojrzałej wiary miały też kontakty z duszpasterzem akademickim młodzieży lwowskiej ks. Gerardem Szmydem oraz dominikaninem o. Jackiem Woronieckim.

Jego działalność charytatywna skoncentrowana w Towarzystwie św. Wincentego a Paulo polegała m.in. na odwiedzaniu chorych i ubogich oraz niesieniu im pomocy materialnej i moralnej, otaczaniu opieką osób opuszczających więzienie itp. Równocześnie pracował w laboratorium duru plamistego przy Zakładzie Biologii Ogólnej Uniwersytetu Jana Kazimierza, utworzonym w 1921 i kierowanym przez prof. dr Rudolfa Weigla, znanego lwowskiego zoologa i bakteriologa, wynalazcę szczepionki przeciw tyfusowi plamistemu.

Instytut ten funkcjonował nieprzerwanie zarówno w okresie okupacji sowieckiej (22 września 1939 – 29 czerwca 1941) jak i niemieckiej (29 czerwca 1941 – 27 lipca 1944). Dr Mosing kierował oddziałem Instytutu na ul. Potockiego, w budynku dawnego Gimnazjum im. Królowej Jadwigi. Organizował i uczestniczył w ekspedycjach medyczno-naukowych na zagrożonych tyfusem terenach Huculszczyzny.

W okresie okupacji niemieckiej Lwowa dzięki niezwykłej odwadze prof. Rudolfa Weigla, przy współpracy dra Mosinga oraz całego zespołu naukowego, szczepionka przeciw tyfusowi plamistemu produkowana w instytucie trafiała nie tylko do rąk okupanta, ale także do oddziałów polskiego ruchu oporu, do obozu pracy przymusowej dla Żydów przy ul. Janowskiej, do warszawskiego getta i do innych miejsc.

Po II wojnie światowej dr Mosing nie opuścił Lwowa. Ofiarnie podejmował opiekę nad bezdomnymi dziećmi, pomagając im w zdobyciu wykształcenia i obraniu drogi życiowej. Poza Polakami byli to także Rosjanie, Żydzi, Ukraińcy. W sierpniu 1957, gdy przyjechał do Polski, zastała go wiadomość o śmierci prof. Rudolfa Weigla. Podczas uroczystości pogrzebowych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie wygłosił przemówienie pożegnalne. W 1961, podczas jednej z kolejnych podróży do Polski, kardynał Stefan Wyszyński, Prymas Polski wraz z arcybiskupem metropolitą krakowskim Karolem Wojtyłą, udzielił Henrykowi Mosingowi święceń kapłańskich w Laskach pod Warszawą.

W okresie reżimu komunistycznego i prześladowań Kościoła sfera działalności dr Mosinga okryta była głęboką tajemnicą. Jego wychowanek, bp Leon Mały przypomina, że ks. Mosing potajemnie wychowywał młodzież, wielu przygotował do święceń kapłańskich, prowadząc w Instytucie i swoim mieszkaniu tajne seminarium duchowne.

Ostatnie pięć lat życia ks. dr Henryka Mosinga naznaczone było ciężką obłożną chorobą. Zmarł we Lwowie 27 listopada 1999. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim. Obecnie rozważany jest jego proces beatyfikacyjny.

Podczas Kongregacji w Brzuchowicach omówiono także bieżące sprawy organizacyjne archidiecezji. W szczególności arcybiskup Mokrzycki podziękował duchowieństwu i zakonnikom za dobrą współpracę i szybką koordynację w służbie najbardziej potrzebującym i ofiarom wojny na Ukrainie. Zaproszony przez metropolitę ks. Jan Podobiński SCJ z Żytomierza promował Straż Honorową Najświętszego Serca Pana Jezusa wśród kapłanów i sióstr zakonnych.