Abp Szal do nowo wyświęconych księży: kapłaństwo niech będzie skarbem, dla którego poświęcamy całe swoje życie

Kapłaństwo niech będzie naszym skarbem. I chociaż często będzie się to wiązało z takim, czy innym cierpieniem, niech będzie skarbem, dla którego poświęcamy całe swoje życie – mówił abp Adam Szal podczas Mszy św. połączonej z udzieleniem święceń kapłańskich 9 diakonom Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Uroczystość odbyła się w bazylice archikatedralnej w wigilię Zesłania Ducha Świętego, w sobotę 27 maja.

W homilii metropolita przemyski zastanawiał się jaka jest rola kapłana w Kościele i świecie. Zaznaczył, że kapłan to przede wszystkim uczeń Chrystusa. – Kapłan na poziomie swojego człowieczeństwa jest kruchym, glinianym naczyniem. Tym skarbem, jest nasze chrześcijańskie powołanie. Tym skarbem zdeponowanym w sercu każdego kapłana jest powołanie wzmocnione mocą Bożej łaski, dlatego nigdy nie może polegać tylko na sobie, ale swoje życie złożyć w Boże ręce – mówił.

Abp Szal podkreślił, że powołanie to przede wszystkim łaska Boża skierowana ku ludziom. – Ludziom, których Pan Jezus powołuje, by byli rybakami ludzi, aby zostawili wszystko, co było związane z ich dotychczasowym życiem i poszli za Jezusem. Chrystus jest wzorem wierności temu powołaniu, które dał mu Ojciec – powiedział.

Zwracając się bezpośrednio do kandydatów do święceń, kaznodzieja prosił, by zawsze towarzyszyły im słowa Chrystusa: „Odwagi, nie bójcie się. Ja jestem!”. – Jestem między Wami także w czasie burz, w różnego rodzaju niepokoju. Kiedy pojawia się niebezpieczeństwo, miejmy odwagę tak, jak Piotr zawołać „Panie, ratuj!” – zachęcał.

Hierarcha przypomniał, że kapłan ma szczególną władzę „związywania, rozwiązywania, prowadzenia ludzi do Pana Boga”. Zaznaczył, że jest to charyzmat, który powinien każdego księdza ukierunkowywać do troski „o uniwersalizm Kościoła, o jego świętość, o przekazywanie prawdziwej, niesfałszowanej nauki Chrystusa”.

Stwierdził również, że naturą kapłaństwa jest współcierpienie z Kościołem, „bo kapłan nie żyje tylko dla siebie, ale żyje dla Boga, dla Kościoła Bożego”.

– Kapłaństwo niech będzie więc czymś związanym z krzyżem, ale niech będzie rzeczywiście związane ze spotkaniem Chrystusa. Kapłaństwo niech będzie naszym skarbem. I chociaż często będzie się to wiązało z takim, czy innym cierpieniem, niech będzie skarbem, dla którego poświęcamy całe swoje życie. Naprawdę, pamiętajmy o tym, że jesteśmy glinianymi naczyniami, które podlegają zniszczeniu, kruszeniu i pękaniu, ale mają w sobie skarb. Bo z Boga jest ta przeogromna moc – podkreślił abp Szal.

Wraz z metropolitą przemyskim Mszę św. koncelebrowali: abp senior Józef Michalik, biskupi pomocniczy: Stanisław Jamrozek i Krzysztof Chudzio, kapłanów posługujących w przemyskim seminarium oraz księży z archidiecezji.

Msza św., podczas której udziela się święceń kapłańskich wyróżnia się szczególnymi obrzędami. Po odczytaniu Ewangelii kandydaci zostali imiennie przedstawieni biskupowi przez rektora seminarium ks. Konrada Dyrdę i wyrazili swoją gotowość do przyjęcia święceń. Po homilii nastąpił obrzęd święceń. Najpierw kandydaci do święceń włożyli swoje dłonie w dłonie biskupa, wyrażając w ten sposób ojcowską i synowską więź biskupa oraz jego prezbiterów. Okazują tym samym szacunek i posłuszeństwo biskupowi i jego następcom.

Następnie odśpiewana została litania do wszystkich świętych, podczas której kandydaci do diakonatu leżeli krzyżem, co jest znakiem zawierzenia i usilnej modlitwy. Najważniejszym momentem święceń było nałożenie rąk przez biskupa na ich głowy i odmówienie modlitwy konsekracyjnej. Następnie, ubrani już w kapłańskie szaty księża, podchodzili do arcybiskupa, który namaszczał ich ręce krzyżmem świętym oraz każdemu podał patenę z chlebem i kielich z winem i wodą, na których była sprawowana Eucharystia. Na zakończenie obrzędów, wszyscy obecni kapłani podali nowo wyświęconym pocałunek pokoju.