Abp Vercammen: ekumenizm jest w samym sercu Unii Utrechckiej

Ekumenizm znajduje się samym sercu Unii Utrechckiej. Skupiła ona bowiem wiele wspólnot, aby dążyć do ich ponownego połączenia – powiedział podczas Międzynarodowego Kongresu Ekumenicznego w Lublinie abp Joris Vercammen, przewodniczący Międzynarodowej Konferencji Biskupów Starokatolickich.

Abp Vercammen wygłosił wykład pt. „Unia Utrechcka Kościołów Starokatolickich dzisiaj”. Wyjaśnił w nim burzliwe okoliczności powstania i dzieje Unii Utrechckiej, w efekcie czego wyodrębnił się m.in. Kościół Starokatolicki. Jedną ze wspólnot należących do Unii jest Kościół Polskokatolicki.

Arcybiskup przedstawił dane, według których obecnie członkami Kościołów Starokatolickich jest 200 tys. wiernych skupionych w 230 parafiach w ramach 8 diecezji. Biskupi są główną i najwyższą instancją we wspólnocie.

Prelegent podkreślił liczne podobieństwa pomiędzy Kościołami Starokatolickim i Rzymskokatolickim.

Przybliżył też szeroką działalność ekumeniczną Kościołów wywodzących z Unii, które współpracują z narodowymi wspólnotami chrześcijańskimi na całym świecie.

– Katolickość stanowi serce Kościoła – podkreślił abp Vercammen. Zwrócił też uwagę, że dla starokatolików centralne znaczenie ma Eucharystia. Podkreśla to dużą rolę, jaką odgrywa wspólnota.

– Ważna jest również hierarchiczność Kościoła, ponieważ składa się on z osób Boskich i ludzkich, które pomagają sobie dotrzeć do konkretnego celu – wyjaśnił arcybiskup.

Abp Joris Vercammen był profesorem teologii praktycznej oraz rektorem w Seminarium Starokatolickim przy Uniwersytecie w Utrechcie. Obecnie jest starokatolickim arcybiskupem Utrechtu i członkiem Centralnego Komitetu Światowej Rady Kościołów.

Trzydniowy Międzynarodowy Kongres Ekumeniczny „Lublin-Miasto zgody religijnej” organizowany jest przy okazji świętowania kilku rocznic: 700-lecia przyznania Lublinowi praw miejskich, 500-lecia Reformacji oraz 100. rocznicy powstania Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Uczestnicy kongresu zastanawiają się nad trzema kwestiami dotyczącymi historycznej i współczesnej perspektywy prawosławia, katolicyzmu i ewangelicyzmu. Prelegenci dyskutują także nad znaczeniem chrześcijaństwa jako daru i drogi dla współczesnych wyznawców oraz nad perspektywą dalszego dialogu ekumenicznego.