Abp Ziemba: W procesie nawrócenia wyjątkowe znaczenie mają post i modlitwa

Grzech jest tragiczną decyzją osobistą, lecz jego skutki są zawsze w taki czy inny sposób społeczne. Bolejemy i skarżymy się na wszelkiego rodzaju braki w życiu publicznym. Nie potrafimy skutecznie sobie z nimi poradzić, jeżeli nie rozpoczniemy od zaprowadzenia porządku i pokoju w swoim własnym życiu – mówił abp Wojciech Ziemba podczas Mszy św. odprawionej w olsztyńskiej katedrze w Środę Popielcową.

W homilii metropolita warmiński przypomniał, że dziś, w Środę Popielcową, społeczność ludzi wierzących, jednoczy się w pokornym uznaniu swojej winy i grzechu i prosi Boga o przebaczenie. Daje temu świadectwo w licznej obecności w świątyniach.

Hierarcha podkreślił, że posypanie głowy popiołem należy rozumieć jako znak pokuty, który przyjmujemy w poczuciu winy przed Bogiem, a także w poczuciu winy wobec naszych bliźnich. I co najważniejsze nie czynimy tego tylko po to, aby pokazać się światu, bo tak wypada dodał arcybiskup.

Odwołując się do podejmowanych wyrzeczeń wielkopostnych, arcybiskup zaznaczył, że w procesie nawrócenia post i modlitwa mają wyjątkowe znaczenie. Post pozwala zrozumieć, że jeżeli mogę powiedzieć w rzeczach dozwolonych: „nie”, to tym bardziej w sprawach prowadzących do grzechu mogę także powiedzieć: „nie”. A modlitwa do Boga sprawia, że w tych dobrych postanowieniach będzie obecny sam Bóg, wszechmocny, sprawiedliwy, ale także miłosierny.

Abp Ziemba nawiązał w homilii do przeżywanego dziś w Kościele postu i modlitwy w intencji pokoju w Republice Środkowej Afryki oraz w intencji ustania prześladowań chrześcijan na świecie.

Wrażliwi na potrzeby całego świata, przeżywamy Środę Popielcową, przede wszystkim w celu odzyskania pokoju w sobie samym – mówił abp Ziemba. Podkreślił, że każdy grzech, nieporządek moralny, jest konfliktem, który człowiek przeżywa w sobie, a skutki tego wewnętrznego konfliktu dotykają świat, w którym żyjemy.

Na zakończenie hierarcha życzył, by pokuta i modlitwa stały się czymś tak oczywistym i koniecznym w naszym życiu, jak lekarstwo w chorobie. A wszystko po to, aby z pomocą Bożą przezwyciężać w sobie grzeszną słabość, i na wzór Chrystusa zmartwychwstać do nowego życia.