Abp Zimoń: publikacja ks. Isakowicza – Zaleskiego zniesławia bp. Skworca

Fragmenty książki ks. Tadeusza Isakowicza – Zaleskiego pt. „Księża wobec bezpieki” zniesławiają biskupa tarnowskiego Wiktora Skworca – stwierdził metropolita katowicki abp Damian Zimoń.

W wydanym oświadczeniu abp Zimoń stwierdził, że to na jego polecenie ks. Skworc jako kanclerz Kurii Diecezjalnej w Katowicach prowadził w drugiej połowie lat 80. rozmowy z władzami, w tym także funkcjonariuszami SB. Metropolita katowicki zarzuca autorowi książki, że nieprawdziwie opisuje interwencję ks. Skworca w sprawie górników z kopalni „Mysłowice”, którzy dzięki niej zostali zwolnieni z aresztu.
Oto pełny tekst oświadczenia abp. Zimonia:
W związku z publikacją książki ks. Tadeusza Isakowicza – Zaleskiego pt. „Księża wobec bezpieki”, której fragmenty opisują m.in. kontakty ks. Wiktora Skworca, ówczesnego kanclerza Kurii Diecezjalnej w Katowicach z organami bezpieczeństwa PRL stwierdzam, że publikacja tendencyjnie wybranych zapisów z jednostronnych materiałów SB ma na celu nie dochodzenie prawdy, lecz zniesławienie dobrego imienia obecnego Biskupa tarnowskiego.
Oświadczam, że w drugiej połowie lat 80. – na moje polecenie – prowadził On rozmowy z władzami, w tym również z funkcjonariuszami SB, które miały na celu rozładowanie napięć społecznych na Śląsku oraz budowanie przestrzeni dialogu społecznego. Przebieg tych rozmów był mi zawsze przez ks. Skworca relacjonowany, także w formie notatek służbowych.
Stwierdzam, że posługa ks. Skworca w latach 80. miała ważne znaczenie dla Kościoła lokalnego, przyczyniła się do pacyfikacji konfliktów społecznych, m.in. w wyniku jego interwencji zostali zwolnieni z aresztu górnicy z kopalni „Mysłowice”, co tendencyjnie, nieprawdziwie, wbrew faktom, opisane zostało w książce ks. Zaleskiego. Niezapomniane na Śląsku pozostają również mediacje prowadzone przez ks. Skworca, uwieńczone pokojowym zakończeniem kilku strajków.
Na końcu wyrażam zdziwienie, że Autor książki podejmuje się „lustrowania” duchownych spoza archidiecezji krakowskiej, do czego nie ma żadnego formalnego, ani moralnego prawa.