Akt Intronizacji Chrystusa dokonany był w Polsce trzykrotnie

Akt Intronizacji Chrystusa w Polsce został dokonany już trzykrotnie, ostatni raz 28 października 1951 r. Tymczasem obecnie 46 posłów PiS, LPR i PSL złożyło w Sejmie projekt uchwały intronizacji Chrystusa Króla.

– Nie wątpię w dobre intencje pomysłodawców, jednak tego typu decyzje należą do kompetencji Kościoła – komentuje inicjatywę posłów abp Jóżef Życiński.
– To, czy Chrystus jest władcą ludzkich serc zależy od ludzkich sumień, a nie od dekretów państwowych – podkreśla metropolita lubelski. – Złudzeniem biurokratów jest, że jakiekolwiek decyzje Sejmu mogą mieć wpływ na realną obecność Chrystusa w życiu Polaków. Nie wątpię w dobre intencje tych, którzy zgłosili projekt, ale nie należy się łudzić, że jakiekolwiek decyzje Sejmu mogą kształtować polskie sumienia. To, czy Chrystus będzie w sercu statystycznego Polaka będzie zależało od osobistego wyboru tego Polaka, a nie od większości sejmowej – tłumaczy abp Życiński.
Przypomniał, że akt Intronizacji Chrystusa Króla został dokonany 28 października 1951 r. W uroczystość Chrystusa Króla dokonał go ks. Prymas Stefan Wyszyński oraz wierni we wszystkich świątyniach kraju.
– Nie był on dokonywany przez Sejm, a przez biskupów i duszpasterzy, i jest to zasadnicza różnica. Pilnujmy kompetencji. Niech Sejm zajmuje się sprawami narodu, a biskupi i duszpasterze odpowiadają za kształtowanie sumień i wrażliwości, otwartych na Jezusa – podkreśla.
W Polsce działają liczne grupy wiernych, pragnących uroczystej intronizacji Jezusa za Króla Polski, które różnią się koncepcją działania. Jedna z nich kładzie nacisk na potrzebę głębokiej wewnętrznej przemiany, która jest efektem uznania Chrystusa za Króla i Pana całego życia.
Według „Wykazu parafii w Polsce”, który właśnie ukazał się na rynku, w Polsce jest 10 Grup Intronizacyjnych, do których należy 641 członków.
Inny nurt ociera się o politykę i jest rozumiany jako działanie, które ma zmienić społeczeństwo. Tuż przed referendum w sprawie nowej konstytucji członkowie Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w kwietniu 1997 wystosowali apel „Do społeczeństwa polskiego”, w którym pisali, iż „przekonani, że ludzkimi siłami będzie nam bardzo trudno odrzucić przedstawioną w referendum konstytucję, postanawiamy ponownie dokonać Intronizacji Chrystusa Króla AD 1997 oraz wzywamy wszystkich patriotycznie myślących Polaków, aby do tego aktu dołączyli się”. Metropolita gdański abp Tadeusz Gocłowski stwierdził wówczas, że takie inicjatywy muszą być konsultowane z Episkopatem.
W tym samym roku w lipcu 1997 r. uczestnicy V Pielgrzymki Radia Maryja wzięli udział w Akcie Intronizacji Chrystusa Króla.Ewa Nosiadek, moderator krajowy Wspólnot Intronizacyjnych wyjaśniła w rozmowie z KAI, że Wspólnoty dla Intronizacji to oddolny ruch świeckich, który bardzo troszczy się o działanie w ramach Kościoła instytucjonalnego, a ich celem jest formacja do świętości i wynagradzanie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa za grzechy świata.
Pierwsza grupa Intronizacji powstała w Krakowie w 1995 r. pod jej kierunkiem. Obecnie grupy powstają spontanicznie, jednak muszą spełniać ściśle określone warunki: potrzebna jest zgoda proboszcza, wskazane jest też, aby jej członkowie należeli do rozmaitych ruchów formujących świeckich. Grupy spotykają się raz w tygodniu, adorują Najświętszy Sakrament, odmawiają różaniec, litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Członkowie zobowiązują się raz w tygodniu ofiarować Mszę św. i Komunię św. w intencji Intronizacji, zaś adorować w intencjach Ojca Świętego, przebłagalnej za grzechy własne i świata, z prośbą o intronizację Chrystusa w rodzinach, parafii, Ojczyźnie, we wszystkich narodach i na całym świecie i w sercu każdego człowieka.
Moderatorem grup jest redemptorysta o. Henryk Klimaj, zaś odpowiedzialnym za rekolekcje jest redemptorysta o. Jan Mikrut związany z Radiem Maryja.
Ewa Nosiadek przypomina, że inicjatorką Intronizacji była francuska zakonnica św. Małgorzata Maria Alacoque (1647-1690), której Pan Jezus objawił tajemnicę swojego Serca. Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa rozpowszechnił się bardzo w całym Kościele, zaś oddawanie się jego Sercu – osób indywidualnych, całych rodzin, czy społeczności, jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych form pobożności w Kościele.Wspólnoty dla Intronizacji czerpią inspirację z życia mało znanej polskiej mistyczki, Rozalii Celakówny (1901-1944), której proces informacyjny jest w toku. Była zwykła świecką kobietą, która całe życie przepracowała na oddziale skórno-wenerycznym szpitala św. Łazarza w Krakowie. Była też wizjonerką. W 1938 r. nieznany Mąż objawił jej: „Za grzechy i zbrodnie popełniane przez ludność na całym świecie ześle Pan Bóg straszne kary. (…) Ostoją się tylko te państwa, w których będzie Chrystus królował. Jeżeli chcecie ratować świat, trzeba przeprowadzić Intronizację we wszystkich państwach i narodach na całym świecie. (…) Polska nie zginie, o ile przyjmie Chrystusa za Króla w całym tego słowa znaczeniu”. W innym objawieniu, rok później, Pan Jezus mówił: „…Maria Małgorzata dała poznać światu Moje Serce, wy zaś kształtujcie dusze na modłę Mojego Serca. Intronizacja to nie jest tylko formułka zewnętrzna, ale ona ma odbyć się w każdej duszy”.
Polscy biskup, zapytani, co sądzą o Intronizacji twierdzą, że można podchodzić bardziej duchowo lub „politycznie”.
Bp łomżyński Stanisław Stefanek, który zawierzył rodziny w diecezji Najświętszemu Sercu stwierdził, że istotą aktu Intronizacji jest osobiste opowiedzenie się za Jezusem – Królem życia i świata. Akty ofiarowania były bardzo rozpowszechnione przed II wojną światową, po wojnie zaś były bardzo szykanowane przez władze, które w Chrystusie – Królu widziały niebezpieczną konkurencję.
Uznania Jezusa za swojego Króla i Pana dokonało już, razem z władzami świeckimi i duchownymi, kilkadziesiąt miast, miejscowości i kilkaset parafii w Polsce. Obok archidiecezji warmińskiej takiego aktu dokonała m.in. diecezja elbląska i łomżyńska.
W szerzenie idei intronizacji włączyło się Radio Maryja, wiele kół, stowarzyszeń i wspólnot, a także Polonia zagraniczna.W Polsce Akt Intronizacji został dokonany już trzykrotnie. Najpierw, w 1920 r. dokonał go prymas Polski kard. Edmund Dalbor na Jasnej Górze. Odnowiony on został rok później w Krakowie w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa z udziałem całego Episkopatu Polski. W uroczystości wzięła wówczas udział ponadstutysięczna rzesza wiernych. Trzeci raz uznania Jezusa Królem Polski dokonał Prymas Tysiąclecia, abp Stefan Wyszyński w 1951 r., kiedy to, w ukryciu przed władzami komunistycznymi, w święto Chrystusa Króla ślubował w imieniu narodu polskiego.W 1969 r. papież Paweł VI podniósł święto Chrystusa Króla do rangi uroczystości, a więc najwyższej wagi obchodu liturgicznego w Kościele, nakazując czcić Chrystusa jako Króla Wszechświata.