Ambasador Suchocka dobrze reprezentowała Polskę

Na wielkie zasługi ambasador Hanny Suchockiej jako przedstawicielki Rzeczpospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej zwrócił uwagę prefekt Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego, kard. Zenon Grocholewski.

Zdaniem polskiego purpurata, od 1966 roku mieszkającego w Wiecznym Mieście, Hanna Suchocka łączy wielką kompetencję z silną wiarą, którą wyraźnie prezentuje w swym życiu. Od 3 grudnia 2001 r. do końca czerwca pełni ona urząd ambasadora Rzeczpospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej. 10 czerwca na audiencji pożegnalnej przyjął ją papież Franciszek.

Tak o Ambasador Suchockiej mówi dla KAI kard. Zenon Grocholewski:

– Myślę, że Pani Ambasador Suchocka zostawi po sobie w Rzymie bardzo dobre wspomnienie, i to nie tylko w sferach kościelnych, czy Kurii Rzymskiej, ale także wśród ambasadorów innych państw. Często dostrzegałem, że jest ona bardzo szanowana w gronie korpusu dyplomatycznego akredytowanego przy Stolicy Apostolskiej. Zawdzięcza to po pierwsze bardzo prostemu stylowi odnoszenia się do innych osób. Zapraszając do siebie gości, stwarza prawdziwie rodzinną atmosferę, co ma duże znaczenie gdy chodzi o owocność kontaktów między ludźmi. Drugi element, który chciałbym podkreślić, to jej równowaga duchowa. Łacińska sentencja powiada „Prudentia est auriga virtutum” – „Roztropność jest woźnicą cnót”. Tę roztropność Pani Ambasador wykazywała w różnych swoich poczynaniach, zarówno w działaniach podejmowanych wobec Stolicy Apostolskiej, jak też, sądzę, była bardzo dobrym doradcą dla naszych sfer rządowych. Chciałbym też wskazać na trzeci element – jej bogate życie duchowe, pobożność. Nie jest ostentacyjna w manifestowaniu swojej wiary, niemniej jednak gorliwie uczestniczyła w nabożeństwach i uroczystościach papieskich, a podczas Wielkiego Postu wiernie nawiedzała wszystkie kościoły stacyjne Wiecznego Miasta, mając taką potrzebę serca. Właśnie temu pielgrzymowaniu poświęciła specjalną książkę. To bardzo ważne, aby osoba reprezentująca Polskę przy Stolicy Apostolskiej podzielała bogate dziedzictwo duchowe swego kraju oraz jego przywiązanie do wartości promowanych przez Stolicę Apostolską. Można to dostrzec w jej życiu. Dlatego cenię ogromnie Panią Ambasador, ale sądzę, że opinię tę podzielają wszyscy w Kurii Rzymskiej, czy też w gronie ambasadorów akredytowanych przy Watykanie, a także rzecz jasna, w środowisku polskim. Trzeba też dodać, że Pani Ambasador skutecznie propagowała polskie zwyczaje i tradycje w środowisku włoskim i w gronie ambasadorów. Na przykład zapraszała na opłatek, nie znany we Włoszech, czy w innych krajach. Często prosiła mnie, abym wyjaśnił cudzoziemcom sens tej tradycji, dlaczego my się tym opłatkiem dzielimy. Starała się też ukazać bogactwo polskiej kuchni. Podłożem tego wszystkiego jest niewątpliwie wypływający z jej głębokiej wiary szacunek dla każdego człowieka.

Kard. Zenon Grocholewski urodził się 11 października 1939 roku w Bródkach koło Nowego Tomyśla. W wieku 24 lat przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Antoniego Baraniaka. Jako kapłan był przez trzy lata wikariuszem w poznańskiej parafii Chrystusa Odkupiciela.

W roku 1972 uzyskał doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Pracował w Najwyższym Trybunale Sygnatury Apostolskiej, czyli najwyższym organie sądowniczym Kościoła Katolickiego, którego w czerwcu 1982 roku został sekretarzem, a 5 października 1998 roku prefektem. Niespełna rok później, 15 listopada 1999 roku bł. Jan Paweł II mianował go prefektem Kongregacji Wychowania Katolickiego.

Święcenia biskupie ks. prałat Grocholewski przyjął 6 stycznia 1983 roku w watykańskiej Bazylice św. Piotra z rąk bł. Jana Pawła II. 21 lutego 2001 roku Papież-Polak mianował go kardynałem. W 2005 roku kard. Grocholewski uczestniczył w konklawe, które wybrało papieżem kard. Josepha Ratzingera, a w 2013 w konklawe, które wybrało na papieża kard. Jorge Mario Bergoglio.

Uchodzi za jednego z najwybitniejszych znawców prawa kanonicznego. Jest autorem i współautorem licznych publikacji książkowych oraz artykułów w czasopismach kanonicznych i pracach zbiorowych. Łącznie jego bibliografia przekracza tysiąc publikacji w 15 językach. Jest doktorem honoris causa wielu uczelni na całym świecie, a także Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1998), Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1999), Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (22 marca 2004) oraz Uniwersytetu Śląskiego (25 listopada 2010). Jest także honorowym obywatelem miasta Poznania. W maju br. otrzymał medal Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego, oraz przyznawaną przez KUL Nagrodę im. ks. Idziego Radziszewskiego.