Andrea Tornielli: pokorne i odważne zaproszenie papieża dla wszystkich chrześcijan

Papież, który w swoim zawołaniu biskupim zechciał umieścić wezwanie do jedności w Chrystusie, zaprosił wszystkich chrześcijan do wspólnej duchowej podróży. Do wspólnego pielgrzymowania ku Jubileuszowi Odkupienia w roku 2033, w perspektywie powrotu do Jerozolimy, do źródeł naszej wiary.

Dwa dni temu w Izniku, starożytnej Nicei, przywódcy wielu wyznań chrześcijańskich modlili się razem na zaproszenie patriarchy Konstantynopola Bartłomieja, aby upamiętnić 1700. rocznicę pierwszego soboru ekumenicznego. Krótka i poruszająca ceremonia odbyła się w pobliżu pozostałości bazyliki św. Neofita, które wyłoniły się z wód wielkiego jeziora. To zgromadzenie zwierzchników różnych wyznań chrześcijańskich miało ewangeliczny smak: nad brzegiem innego jeziora, Tyberiadzkiego, rozegrała się znaczna część nauczania Jezusa. Krocząc po tych brzegach, Nazarejczyk powołał Piotra i Andrzeja, dwóch rybaków, czyniąc z nich swoich apostołów.

Jednak piękno scenerii tego miejsca, wraz z głębią gestu, który zjednoczył w modlitwie katolików, prawosławnych i protestantów, nie wystarczyły, by przesłonić bolesną ranę nieobecności. Dlatego Leon XIV, niespełna dwadzieścia cztery godziny później, ponownie spotykając się z niektórymi z tych chrześcijańskich liderów obecnych w Izniku, podziękował im, wyrażając nadzieję, że zrodzą się nowe spotkania i chwile podobne do tej właśnie przeżytej, także z tymi Kościołami, które nie mogły być obecne.

Propozycja Biskupa Rzymu polega na tym, aby wspólnie świętować dwa tysiące lat od śmierci i zmartwychwstania Jezusa oraz od narodzin Kościoła w Wieczerniku w Jerozolimie. Jest to pokorne i odważne zaproszenie, które Następca Piotra kieruje do wszystkich, by wyjść poza Niceę i powrócić do źródeł wiary, do miejsca, w którym wszystko się zaczęło. Leon przypomniał o prymacie ewangelizacji i głoszenia kerygmatu oraz podkreślił po raz kolejny, że podziały między chrześcijanami są przeszkodą dla ich świadectwa.

Powrót do Jerozolimy oznacza powrót do ofiary Golgoty i do Grobu, który kobiety znalazły pusty w poranek wielkanocny. Oznacza powrót do miejsca Ostatniej Wieczerzy, gdzie Jezus, umywszy uczniom nogi, łamał z nimi chleb. Oznacza powrót do miejsca Pięćdziesiątnicy, kiedy to mała grupa rozczarowanych i przestraszonych ludzi została przemieniona w motor głoszenia Ewangelii: byli przygnębieni po śmierci swojego Mistrza, ale w Wieczerniku, a potem nad brzegiem jeziora Tyberiadzkiego spotkali Go zmartwychwstałego i żywego. W Wieczerniku otrzymali Ducha Świętego, który przemienił ich w niestrudzonych misjonarzy gotowych oddać swoje życie, aby ogłaszać, że Ten Człowiek, który umarł na krzyżu, zmartwychwstał i jest Synem Bożym.

Powrót do Jerozolimy oznacza powrót do ofiary Golgoty i do Grobu, który kobiety znalazły pusty w poranek wielkanocny. Oznacza powrót do miejsca Ostatniej Wieczerzy, gdzie Jezus, umywszy uczniom nogi, łamał z nimi chleb. Oznacza powrót do miejsca Pięćdziesiątnicy, kiedy to mała grupa rozczarowanych i przestraszonych ludzi została przemieniona w motor głoszenia Ewangelii: byli przygnębieni po śmierci swojego Mistrza, ale w Wieczerniku, a potem nad brzegiem jeziora Tyberiadzkiego spotkali Go zmartwychwstałego i żywego. W Wieczerniku otrzymali Ducha Świętego, który przemienił ich w niestrudzonych misjonarzy gotowych oddać swoje życie, aby ogłaszać, że Ten Człowiek, który umarł na krzyżu, zmartwychwstał i jest Synem Bożym.

Powrót do Jerozolimy oznacza więc stawanie się pielgrzymami, razem, aby odnaleźć się w Wieczerniku. Aby wszyscy razem wspominać to, co naprawdę się liczy. Oznacza to odłożenie na bok tego, co nie jest istotne: naleciałości polityki kościelnej, rywalizacji i roszczeń, strategii, nacjonalizmów, powiązań oraz wielu ludzkich tradycji, które nas podzieliły. Oznacza to przezwyciężenie podziałów poprzez odnalezienie serca ewangelicznego przesłania. Bo tego potrzebuje Kościół i tego potrzebuje świat. „Jak bardzo potrzeba pokoju i pojednania wokół nas, a także w nas i między nami!” — powiedział Biskup Rzymu, Następca Piotra, w obecności Patriarchy Konstantynopola, Następcy Andrzeja. Spotkać się pokornie, jak bracia zjednoczeni w służbie jedni drugim, aby wspólnie powtórzyć słowa Rybaka z Galilei: „Ty jesteś Mesjaszem, Synem Boga żywego!”.