Autorytet Franciszka

Papież Franciszek jest ważnym autorytetem moralnym dla ponad 80 proc. Polaków – donosi CBOS. Nie jest to w żadnym razie wieść sensacyjna, bo gołym okiem widać sympatię, jaką świat – w tym i Polska – otacza papieża z Argentyny. Warto jednak zadać pytanie, czemu właściwie zawdzięcza papież Franciszek tak szczególne miejsce w naszych sercach.

Myślę, że odpowiedź także nie będzie sensacyjna. Ten papież jest szczególnie wyczulony na to, by pomiędzy jego rolą nauczyciela a osobistym świadectwem nie było żadnego roz­dźwięku. Dokłada wszelkich starań, by współczesny świat rzeczywiście widział w nim świadka Zmartwychwstałego Chrystusa. Jego prostota – w sposobie bycia i języku oraz unikaniu wszelkiej celebry wokół siebie – przywodzą na myśl słynną frazę św. Augustyna: dla was jestem biskupem, z wami chrześcijaninem. Po prostu.

Ten papież doskonale rozumie, że siłą Kościoła nie są struktury, zwyczaje, posiadłości, lecz radosna prawda o tym, że Jezus Chrystus jest zbawicielem świata i oczekuje spotkania z każdym człowiekiem; bo każdy jest Mu drogi; bo umarł za wszystkich i za każdego.

Ten papież wie doskonale, że – jak mawiał Paweł VI, a przypominał Jan Paweł II – współczesny świat bardziej potrzebuje świadków niż nauczycieli. Wie, że współczesny, nieufny, dryfujący, ale stęskniony za jakimś trwałym oparciem świat podświadomie szuka nauczyciela i mistrza. On chce mu go wskazać. Wie, że będzie w tym skuteczny, o ile zachowa wiarygodność. Więc głosi orędzie Chrystusa, wzywa do nawrócenia, ale na oczach świata klęka do konfesjonału i proces nawrócenia zaczyna od siebie.
Przede wszystkim zaś pokazuje światu miłosierdzie Boga, zachęcając każdego do powierzenia się Jemu i do bycia miłosiernym: w rodzinie, w pracy, w urzędzie.

Autentyczność chrześcijańskiego świadectwa – chyba właśnie tu tkwi tajemnica autorytetu Franciszka. Autorytetu, chciałoby się rzec, zbawiennego.

Tomasz Królak