Beatyfikacja męczenniczek z Girony

W katedrze w Gironie odbyły się uroczystości beatyfikacyjne trzech męczenniczek ze zgromadzenia Sióstr św. Józefa z Girony. Fidela Oller Angelats, Josefa Monrabal Montaner i Facunda Margenat Roura zginęły za wiarę podczas prześladowania religijnego jakie miało miejsce w Hiszpanii w 1936 r.

Mszy beatyfikacyjnej przewodniczył kard. Angelo Amato, a uczestniczyli w niej wszyscy biskupi z Katalonii, wielu spoza niej, a także przedstawiciele władz regionalnych.

Nowe błogosławione, które do końca opiekowały się chorymi, zostały zamordowane tylko dlatego, że były zakonnicami. Siostry Fidela i Josefa zginęły 29 sierpnia 1936 r. w miejscowości Gandía koło Walencji. Natomiast s. Facunda poniosła męczeńską śmierć w Barcelonie. Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych podkreślił w homilii ich wielkie poświęcenie dla chorych oraz pokorę i wiarę w Jezusa Chrystusa, której się nie wyrzekły pomimo niebezpieczeństwa śmierci.

Zebrana taca została przeznaczona na pomoc dla ofiar prześladowania religijnego w Syrii oraz kryzysu imigracyjnego, jaki ma miejsce na Morzu Śródziemnym.

Zgromadzenie Sióstr św. Józefa z Girony powstało w 1870 r. Siostry pracują przede wszystkim w służbie zdrowia oraz w domach starców. Opiekują się ludźmi chorymi, osobami w podeszłym wieku, szczególnie biednymi i samotnymi, oraz zepchniętymi na margines społeczny. Aktualnie pracują w Europie, Ameryce Łacińskiej i Afryce.

***

Fidelia (Fidela) Oller urodziła się w Banyoles (koło Gerony, po katalońsku – Girony) 11 września 1869. Wcześnie poczuła w sobie powołanie zakonne i w wieku 17 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Józefa z Gerony; w 1892 złożyła w nim śluby wieczyste. Ofiarowała się na służbę chorym w szpitalach, opiekując się swymi pacjentami z wielką miłością i oddaniem. Po pewnym czasie została przełożoną w różnych wspólnotach swego zgromadzenia. W 1927 założyła wraz z grupą sióstr placówkę w mieście Gandía. Tu również wyróżniała się darem służby, porady i bliskości wobec chorych i cierpiących, a zarazem życiem pełnym głębokiej pobożności, roztropności i wrażliwości, stając się przykładem dla całego otoczenia.

Gdy w 1936 wybuchła wojna w Hiszpanii, szybko na nią i jej współsiostry z klasztoru w Gandii spadły liczne represje. 29 (lub 30) sierpnia tegoż roku milicjanci republikańscy z miasta Xerexa koło Walencji aresztowali ją i torturowali i wkrótce potem rozstrzelali.

Józefa (Josefa) Monrabal urodziła się w Gandíi 3 lipca 1901 w ubogiej rodzinie. Była dzieckiem pobożnym i chętnie pomagała na różne sposoby swym rówieśnicom i biednym. Od najmłodszych lat marzyła o życiu zakonnym, ale nie od razu mogła spełnić to pragnienie. Wreszcie w 1928 wstąpiła do tego samego zgromadzenia, co Fidelia; pierwsze śluby złożyła w 1931 a w 3 lata później śluby wieczyste. Pracowała we wspólnocie w Villarreal (Castellón de la Plana), opiekując się tam z wielką miłością i troską chorymi. Jak sama mawiała, wszystko wokół niej miało dla niej wielką wartość, a odznaczając się całkowitym oddaniem Jezusowi, powiedziała kiedyś: „Chciałabym zostać męczennicą i ofiarować swe życie za nawrócenie grzeszników, jeśli taka jest wola Boża”.

Te jej marzenia spełniły się niespodziewanie szybko. Już w 1936 lewicowi milicjanci wygnali ją z klasztoru i młoda zakonnica musiała szukać schronienia u swego brata w Gandii. Ale wkrótce tam także została aresztowana i niebawem wraz z matką przełożoną Fidelią poniosła śmierć męczeńską w Xeresie.

Fakunda (Facunda) Margenat urodziła się w Geronie 6 września 1876. W wieku 18 lat wstąpiła do tego samego zgromadzenia, co dwie poprzednie siostry i w 2 lata później złożyła w nim śluby zakonne. Przebywała w różnych placówkach swej wspólnoty, wszędzie wyróżniając się przykładnym życiem zakonnym, była pełna miłości i współczucia do chorych i cierpiących, którym służyła z wielkim oddaniem. Wybuch wojny domowej w 1936 zastał ją w klasztorze w Barcelonie. Na widok panujących wówczas niepokojów i zamętu powiedziała swym siostrom: „Pragnę oddać życie za nawrócenie tych, którzy prześladują Boga i Kościół”.

W kilka dni później żołnierze republikańscy wypędzili ją z klasztoru i na pewien czas znalazła schronienie w domu chorego, którym się opiekowała, szybko jednak wydała ją miejscowa dozorczyni i w nocy z 26 na 27 sierpnia tegoż roku została rozstrzelana.