Benedykt XVI: chrześcijanie i muzułmanie wezwani do dialogu

Chrześcijanie i muzułmanie są wezwani do dialogu – takie przekonanie wyraził Benedykt XVI w pierwszym przemówieniu wygłoszonym w pierwszym dniu wizyty w Turcji. Podczas spotkania z przewodniczącym Biura Spraw Religijnych, a zarazem wielkim mufti Turcji Ali Bardakoglu, papież zacytował słowa bł. Jana XXIII: „Kocham Turków” i dodał, że przygotowywał się do wizyty w Turcji z tymi samymi uczuciami.

Pozdrawiając „wszystkich muzułmanów w Turcji ze szczególnym szacunkiem i pełnym uczucia uznaniem”, Benedykt XVI przypomniał, że kraj ten jest bardzo drogi chrześcijanom, gdyż tu powstawały najstarsze wspólnoty chrześcijańskie. Także tutaj nastąpił „budzący uznanie rozkwit cywilizacji islamskiej w najrozmaitszych dziedzinach”.
Papież wyznał, że przygotowywał się do wizyty w Turcji z tymi samymi uczuciami, jakie wyraził bł. Jan XXIII, gdy przybył tu jako arcybiskup Giuseppe Roncalli, aby pełnić urząd przedstawiciela papieskiego w Stambule. Pisał on „Czuję, że kocham Turków, do których posłał mnie Pan… Kocham Turków, cenię naturalne wartości tego narodu, który ma swoje miejsce przygotowane mu na drodze cywilizacji”. „Ze swej strony ja także pragnę podkreślić zalety mieszkańców Turcji” – zadeklarował Ojciec Święty.
Za swoje uznał słowa Jana Pawła II wypowiedziane podczas wizyty w Turcji w 1979 r., w których papież nawoływał chrześcijan i muzułmanów do wejścia „w nowy okres historii” poprzez uznanie i rozwijanie łączących ich duchowych więzów w interesie całej ludzkości. Benedykt XVI przypomniał też własne słowa z Kolonii, że chrześcijańsko-muzułmański dialog międzyreligijny i międzykulturowy jest „życiową koniecznością, od której w wielkiej mierze zależy nasza przyszłość”. Jego podstawą powinna być prawda „o świętym charakterze i godności osoby ludzkiej”.
Ojciec Święty wskazał, że „chrześcijanie i muzułmanie należą do rodziny tych, którzy wierzą w jedynego Boga i którzy – zgodnie ze swymi tradycjami – uważają się za potomków Abrahama”, co pobudza ich do „szukania wspólnej drogi”. Stają oni „w obliczu wyzwania, jakim jest coraz szersze dążenie do sprawiedliwości, rozwoju, solidarności, wolności, bezpieczeństwa, pokoju, obrony życia, ochrony środowiska i zasobów ziemi”.
W sposób szczególny jednak mogą ofiarować światu „wiarygodną odpowiedź” na problem „znaczenia i celu życia dla każdej jednostki i dla całej ludzkości”.
„Jesteśmy wezwani do wspólnej pracy, aby pomagać społeczeństwu w otwieraniu się na to, co nadprzyrodzone, przyznając Bogu Wszechmogącemu należne Mu miejsce. Najlepszym sposobem kroczenia naprzód jest prawdziwy dialog między chrześcijanami a muzułmanami, oparty na prawdzie i inspirowany szczerym pragnieniem lepszego wzajemnego poznania się, z poszanowaniem różnic i uznaniem tego, co mamy wspólne. Poprowadzi nas to także do prawdziwego poszanowania odpowiedzialnych wyborów, dokonywanych przez każdą osobę, szczególnie tych, które dotyczą podstawowych wartości i osobistych przekonań religijnych” – apelował papież.
Jako przykład braterskiego szacunku, z jakim chrześcijanie i muzułmanie mogą współdziałać ze sobą, Benedykt XVI przytoczył słowa papieża Grzegorza VII z 1076 r. o „szczególnej miłości, jaką chrześcijanie i muzułmanie winni sobie okazywać nawzajem, «gdyż wierzymy w jednego Boga, nawet jeśli w różny sposób, codziennie chwalimy Go i czcimy jako Stwórcę wieków i Władcę świata»”.
Ojciec Święty wskazał również, że niezbędnym warunkiem wspólnej służby jest „wolność religii, zagwarantowana konstytucyjnie i skutecznie przestrzegana w praktyce, zarówno wobec jednostek, jak i wspólnot”. Na zakończenie wysławiał „Wszechmogącego i Miłosiernego Boga” za to „spotkanie w Jego Imię”.