Benedykt XVI o chrześcijańskich podstawach troski o chorych

Wiedzcie, że nie jesteście opuszczeni czy niepotrzebni, gdyż – zjednoczeni z Krzyżem Chrystusa – przyczyniacie się do Jego zbawczego dzieła. Te słowa, skierowane prawie pół wieku temu przez Sobór Watykański II do ubogich, chorych i cierpiących, przypomniał 17 listopada Benedykt XVI w przemówieniu do przedstawicieli służby zdrowia i duszpasterstwa chorych z całego świata, z którymi spotkał się w Auli Pawła VI w Watykanie.

Obecni byli uczestnicy watykańskiej konferencji nt. szpitala jako miejsca ewangelizacji, członkowie katolickich stowarzyszeń lekarskich, którzy w tych dniach obradowali w Rzymie na temat bioetyki i chrześcijańskiej Europy, a także przedstawiciele chorych i ich rodzin, kapelani, wolontariusze oraz pracownicy medyczni.

Papież zaznaczył, że solidarność Kościoła z cierpiącymi, którzy mają szczególne miejsce we wspólnocie wierzących, przekłada się także na stosunek do tych, którzy się nimi opiekują. „Macie szczególne powołanie, które wymaga znajomości rzeczy, wrażliwości i doświadczenia. Niemniej jednak ci, którzy wybierają pracę w świecie cierpienia, przeżywając ją jako rodzaj «ludzkiej i duchowej misji», mają starać się o dodatkową kompetencję, która wykracza poza tytuły akademickie” – powiedział Ojciec Święty.

Wyjaśnił, że chodzi o „«chrześcijańską wiedzę o cierpieniu», wprost wskazaną przez Sobór jako «jedyna prawda zdolna odpowiedzieć na tajemnicę cierpienia» i przynieść choremu «ulgę bez iluzji»: «Nie leży to w naszej mocy przywrócić wam zdrowie ani pomniejszyć wasze bóle fizyczne – powiada Sobór. – Lecz mamy coś głębszego i cenniejszego, co możemy wam dać… Chrystus nie zniósł cierpienia; On wziął je na siebie, a to wystarczy, byśmy mogli zrozumieć całą jego wartość». Bądźcie doświadczonymi znawcami tej «chrześcijańskiej wiedzy o cierpieniu»!” – zaapelował papież.

Zwrócił uwagę, że dzieło nowej ewangelizacji wymaga przemyślenia na nowo roli ośrodków zdrowia, zwłaszcza w kontekście panującego kryzysu gospodarczego. Nie wolno dopuścić, by zdrowie, zamiast być powszechnym dobrem, które trzeba otaczać troską, stawało się towarem rynkowym dostępnym dla nielicznych. Należy też mieć na względzie godność osoby cierpiącej, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w polityce ochrony zdrowia.

„Dzisiaj, o ile z jednej strony w związku z postępami na polu techniczno-naukowym zwiększają się możliwości leczenia, to z drugiej wydaje się słabnąć zdolność zatroszczenia się o osobę cierpiącą w jej integralności – stwierdził Papież. – Wydają się zatem zaciemniać etyczne horyzonty medycyny, której grozi zapomnienie, że jej powołaniem jest służba każdemu człowiekowi i całemu człowiekowi w różnych fazach jego istnienia. Należy sobie życzyć, by język owej «chrześcijańskiej wiedzy o cierpieniu», z jej współczuciem, solidarnością, dzieleniem się, wyrzeczeniem, darmowością, darem z siebie, stał się powszechnym leksykonem tych, którzy działają na polu opieki zdrowotnej”.