Benedykt XVI o Kościele w pismach św. Pawła

Na nauczaniu św. Pawła o rzeczywistości Kościoła skupił się Benedykt XVI w katechezie podczas środowej audiencji ogólnej na Placu św. Piotra.

Na rozpoczęcie audiencji, w której mimo silnego deszczu wzięło udział około 20 tys. osób, odczytano fragment Listu św. Pawła do Efezjan (5, 25b-27): „Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany”.
Benedykt XVI na rozpoczęcie katechezy przypomniał, że św. Paweł spotkał Kościół zanim spotkał Jezusa. Pierwszy kontakt z Jezusem odbył się poprzez spotkanie ze wspólnotą jerozolimską, którą Paweł momentalnie zaczął prześladować, do czego sam się potem wielokrotnie przyznawał. Choć przylgnięcie do Kościoła dokonało się dopiero dzięki bezpośredniej interwencji Jezusa pod Damaszkiem, życie św. Pawła świadczy, że do Jezusa można dojść przez Kościół. Jezus utożsamił się z Kościołem i dał Pawłowi do zrozumienia, że prześladując jego wiernych, prześladuje samego Chrystusa.
Według Ojca Świętego, to doświadczenie pozwala zrozumieć dlaczego Kościół był tak bardo obecny w myślach i działalności św. Pawła. Niektóre ze wspólnot Kościoła, które Paweł zakładał, dostarczały mu wielu trosk, a mimo to czuł się z nimi bardzo związany – mówił papież, przytaczając fragmenty najbardziej osobistych fragmentów listów św. Pawła do ówczesnych wspólnot.
Nowością w pierwszych wiekach chrześcijaństwa było Pawłowe opisywanie Kościoła jako Ciała Chrystusa. Najgłębszym korzeniem takiego myślenia o Kościele jest sakrament Eucharystii – wskazał papież. Taki obraz Kościoła świadczy nie tylko o przynależności do instytucji, lecz utożsamianiu się wiernych z Kościołem – Ciałem Jezusa. Dzięki temu wierzący są częścią Jego osobistej obecności na świecie.
Z takiego myślenia, zdaniem papieża, pochodziły także Pawłowe zachęty do rozwijania charyzmatów ożywiających wspólnotę chrześcijan. Św. Paweł naucza, by nie gasić ducha, a więc „zrobić przestrzeń niewiarygodnej dynamice charyzmatów Ducha Świętego”. Kryterium jest tu wzajemne ubogacanie się i umacnianie wierzących. W innym miejscu św. Paweł mówi o Kościele jako Oblubienicy Chrystusa, co ukazuje jak głębokie są związki między Jezusem a Jego Kościołem.
W pewnym momencie Ojciec Święty przerwał rozważania mówiąc: „Pan chce byśmy zakończyli, bo tak bardzo pada”. Resztę katechezy odczytał w szybszym tempie, by na koniec streścić jej ostatnie zdania nie patrząc w przygotowany tekst.