Bielsko-Biała: obchody Dnia Dziecka Utraconego w hałcnowskim sanktuarium

Różaniec i Msza św. złożyły się na obchody Dnia Dziecka Utraconego w sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Bielsku-Białej Hałcnowie. 15 października przed hałcnowską Pietą modlili się rodzice dzieci przedwcześnie utraconych w wyniku poronień lub martwych narodzin.

Dzień Dziecka Utraconego ma przypominać o problemach rodziców po stracie swojego dziecka oraz przywołać pamięć wszystkich dzieci zmarłych na każdym etapie życia i z jakiegokolwiek powodu.

Podczas liturgii w hałcnowskim sanktuarium modlono się za rodziców, pogrążonych w smutku z powodu utraty dziecka. Nabożeństwo różańcowe poprowadził dyrektor kurialnego wydziału duszpasterstwa rodzin ks. Tomasz Gorczyński. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył kanclerz kurii bielsko-żywieckiej ks. Stanisława Lubaszka. W czasie Eucharystii. przed ołtarzem paliły się znicze, które po liturgii jej uczestnicy zanieśli na cmentarz lub pod krzyż misyjny.

Na cmentarzu parafii św. Jana Chrzciciela w Bielsku-Białej Komorowicach znajduje się specjalny grobowiec dzieci utraconych. Spoczywają w nim dzieci zmarłe przed urodzeniem. Podobna kwatera znajduje się także na bielskim cmentarzu komunalnym.

Jak przypominają organizatorzy Dnia Dziecka Utraconego, według statystyk medycznych co roku w Polsce 40 tysięcy kobiet przeżywa dramat poronienia, kolejne dwa tysiące dzieci przychodzi na świat martwe, a kilka tysięcy nie dożywa swoich osiemnastych urodzin z powodu chorób i wypadków.

W obecnej sytuacji prawnej w Polsce, na podstawie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 r., możliwe jest zabranie ciała dziecka zmarłego podczas ciąży czy na skutek poronienia ze szpitala i urządzenie mu chrześcijańskiego pogrzebu.

Kodeks Prawa Kanonicznego przewiduje, że ordynariusz miejsca może zezwolić na pogrzeb kościelny dzieci, których rodzice mieli zamiar je ochrzcić, a dzieci zmarły przed chrztem (kan. 1183 § 2). Konferencja Episkopatu Polski udzieliła też ogólnej zgody na pogrzeby dzieci zmarłych przed chrztem, gdy wiadomo, że rodzice naprawdę pragnęli je ochrzcić.